MTB-groep: Morgen staat route 6 naar de Floriade op de planning. Dat betekent dat er extra hindernissen te overwinnen zijn. Buiten dat zijn de weersvoorspellingen niet al te best. Opvallend genoeg blijft het vooralsnog stil op de app. Op zondag begint het echter al vroeg. Terwijl ik net gezien heb dat het met de regen gaat meevallen en de regenjas weer opgeborgen heb, komt de vraag van onze bikegirl of er nog gegadigden zijn. Sommigen hebben dan niet door, dat ze alleen moeten aangeven wanneer ze er dan ook zijn, maar dat terzijde. KnuffelHenk geeft aan dat hij met het vrouwtje mee moet en dat hij van Zwift rust moet nemen. Nou is dit de eerste keer dat ik mee maak dat Henk zich door iemand (anders dan zijn vrouwtje) laat vertellen wat hij moet doen, dus ik denk dat het toch het vrouwtje en niet Zwift is. Wordt toch tijd dat hij voor haar de hippische Zwift aanschaft. Vraag me alleen af of zij dan naast hem haar ritje maakt, of dat de knol dan naast hem in de mancave zit. Er komen echter ook een aantal positieve reacties, zodat we met best een leuke groep zullen zijn. Ook 2 ex-geblesseerden willen het weer proberen, zodat we LommenDave en Ruud ook mogen begroeten.
Uiteindelijk blijken we met 10 man en ons BSM-tje te zijn. Het waait behoorlijk, zodat het opstarten bij de 9 uur klokslag wat aansporing nodig heeft. Uiteindelijk zijn we dan toch weg richting ’t HAM. Daar gaan we linea recta doorheen en kruisen verder naar de blokkendozen van Serum. En daar begint de ellende. Ondanks dat onze Muppet opa’s de route recent nog gefietst hebben, ligt er niet altijd een weg op onze weg. Ik probeer de kudde nog linksom de dozen te krijgen, zodat we niet de Greenportlane over hoeven te steken, maar onze Serumse ezel (penningPeter) heeft vandaag een eigen willetje. Als op hol geslagen gaat hij er vandoor om een alternatief te vinden. We sturen nog turboTim achter hem aan, terwijl wij vol in de wind op de hoogste brug over de Greenportlane ons BSM-tje vast houden, zodat zij niet weg waait. Na vele minuten wachten zijn Peter en Tim nog steeds niet te bekennen. Uiteindelijk rijden we dan toch maar aan de verkeerde kant van de Greenportlane de brug af, en al snel komen we Tim tegen, maar Peter is in geen Serums blok te herkennen. We rijden verder totdat we weer de route gevonden hebben. En na 100m rijdt ons spoorzoeker van dat moment meteen het poortje voorbij. Even snel de kans om Peter te bellen. “Ik sta al bij de voetgolf op jullie te wachten!” Gaat nog even duren, maar blijf maar daar. Wij rijden door (missen nog 2x de goede afslag) en pikken Peter daar even later inderdaad op.
Dan kruisen we (letterlijk) over het Floriade terrein, met als gevolg dat we nog een aantal keren de beoogde route missen. Uiteindelijk komen we toch bij de beklimming uit, om het Floriade terrein af te sluiten. Dan verder, om langs de A73 weer terug te gaan voor een erg mooi stukje. Het gevolg is dat we een stuk moeten dubbelen, en dat wekt wat verwarring, zodat de kudde wil muiten. Het kost me wat moeite om de rest te overtuigen dat we toch echt deze kant nog een keer op moeten. Maar Ruud moet even later toch toegeven dat het klopt. Daarna onder de A67 door en aangezien de route vandaag langer is dan andere jaren houden we hier nu geen bananenpauze, wat voor sommigen een kleine mentale tegenvaller is. Weer onder de A73 door en dan langs de beek op. Halverwege omhoog klunen, maar turboTim laat zien dat hij dit jaar ook te rijden is. En dan langs de A67 via de bugels weer naar beneden. De bomen zijn hier nog steeds niet opgeruimd, dus nog een keer klunen. Dan weer onder de A67 door en om het casino in aanbouw om. Vervolgens langs het spoor naar ’t Gebroken Slot in Gr’vorst. En wanneer we dan de kern inrijden, de perfecte pauzeplaats; overdekt, met zitplaatsen, fietsenstalling en prullenbak.
Na de korte pauze onder langs de Maas richting Lottum. Via Kaldenbroeck naar de singletracks van de Meerlosebaan. CuppenPiet zijn benen lopen op dit traject leeg, en dat geldt ook voor de achterband van turboTim. Deskundig advies vna LommenDave: “Even bijpompen en dan kom je wel thuis.” Zo gezegd, zo gedaan. Bij het losdraaien van het pompje draait onze arme Tim het hele ventiel er uit, zodat de band helemaal slap staat. Dus komt Ruud zijn kit van pas, want daar zit een VentielAandraaiDing in. En in de tijd dat uitgelegd wordt wat dit is, draait Tim zijn ventiel vast, en pompen we de band hard. Voor babbelFrank is deze info blijkbaar allemaal teveel, want hij kiest het hazenpad naar huis.
Aangezien het toch (een beetje) is gaan regenen en we nu met alles erg veel tijd verloren zijn, besluiten we linea recta naar de Beurs te rijden. Tim stopt bij de Reulsberg om zijn band nog een keer bij te pompen, hetgeen nog 2x nodig blijkt te zijn geweest voordat hij thuis is. Tot zover het vertrouwen in onze eigen fietsenmaker. Maar net als bij Piet, lopen ook bij Dave de beentjes leeg. Uiteindelijk zijn de meesten blij wanneer we bij de Beurs zijn voor de 3e helft. Hadden we laatst al een route waar onze indianDaan wat moeite mee had qua navigatie, conclusie van deze route is dat dit pas echt een uitdaging is. Bij de Beurs zit pappieBram al lang op ons te wachten. Hij moest babysitten op de nieuwe puppy; geïmporteerd uit Spanje. (door Robert)
A.s. zondag speciaal voor Chip weer de route Venray (Route 1), maar nu andersom. Vertrek om 9.00 uur.