MTB-Maasduinen marathon
Maar goed dat we deze marathon rit vorige week hebben verplaatst naar dit weekend. Dat heeft diverse voordelen: meer deelnemers, prachtig weer, bijna droog parcours. Én vorige week samen met de andere TWC’ers vlaai happen van de club ter afsluiting van het officiële en geslaagde raceseizoen 2024. Nu een week later op deze eerste zondag van november staan om 8.00 uur een 20-tal MTB’ers in de vroege vrieskou te popelen om op de dikke banden richting Maasduinen te biken. Het is Maasduinen-marathon-day.
Een prima opkomst. Wel jammer dat de helft van de A MTB’ers andere verplichtingen of andere prioriteiten heeft. De verdeling is daardoor: 13 Bees en 6 Aas. De Maasduinen marathon route is sowieso een heerlijke en uitdagende tocht. Vandaag is het weer ook nog super. Prachtige herfstkleuren, mist over de velden en een heerlijk zonnetje. Echt genieten. Zie de foto’s die Martin Hesen heeft gemaakt tijdens de B-tocht.
De Bees dieselen als eerste groep richting de Maas. Wij wachten nog 1 minuutje op eventuele laatkomers (Sherlock Henk? Steady Steeph? Hammie?). Het blijft echter bij een sextet. Gaan met die banaan. Net achter de Kasteelse bossen halen wij de B-groep in. Erop en erover! Wij hebben immers ongeveer 25 km meer af te leggen en dat vergt ook een iets hoger tempo om toch vroeg in de middag thuis te zijn. Na afloop van de 95 km tocht blijkt ons tempo ongeveer 21 km/uur gemiddeld te zijn. Stevig en heel netjes.
Onder de 6 A-rijders ook weer E-Fully-E (electric fully Edwin). Hij hobbelt weer goed gemutst en moeiteloos in een stevig tempo op kop. Zo’n nieuwe vriendin (en vlinders in de buik) doet blijkbaar goed. Tank Leo en Techniek Twan lossen Edwin af en toe af. Ook zij houden het tempo stevig (Ook nog/weer vlinders in de buik?) Rubberen Robert is intussen (sinds vorige week) verlost van zijn latex incontinentie. Hij heeft intussen én nieuwe rubberen sloffen én compleet nieuwe wielen. Dus hopelijk geen leeglopers meer. Hij hoeft nu zijn duikfles met compressielucht niet meer op de rug te binden tijdens het fietsen. Robert houdt achteraan goed in de gaten of we niemand kwijtraken onderweg. Wij blijven als sextet netjes bij elkaar. En omdat we met een kleinere groep zijn is het ook veel makkelijkere om een constant tempo aan te houden Jammer voor het verslag maar er worden geen rare fratsen uitgehaald door de rijders. Verassend snel zitten we al voorbij Bleijenbeek en in het heuvelgebied achter Bergen. De eerste serieuze klimmen liggen voor ons klaar. Ook dit jaar lukt het niemand van de groep om bij de eerste en steilste lange klim op de fiets boven te geraken. Integendeel. Niemand komt veel verder dan een 10-tal meters. Edwin komt een heel eind maar strand (ondanks zijn vlinders in de buik/ extra vleugeltjes) ook ruim voor halverwege. Twan en Leo klappen vroegtijdig hun landingsgestel uit. Op nog geen 5 meter van de voet van de helling ploft Robert naast mij neer met het landingsgestel nog ingeklapt (The Eagle has landed). Is ook wennen die nieuwe wielen. De beklimming van de uitkijktorenberg gaat voor iedereen soepeler. Maar die halen we altijd allemaal. De een wat sneller dan de ander. Slechts op 1 aanloopstukje sneuvelt de helft van de groep in het mulle zand. Normaliter krijgen we voor de pauze nog een leuk stukje singeltracks met steile klimmetjes en afdalingen rond het kapelletje. Maar die heeft Brampappie er stiekem uitgeschrapt. Voor hem ook beter want Bram voelt tijdens de klimpassages zijn krampgevoelige spieren opspelen. Hij redt het nu zonder krampscheuten tot bij boscafé Het Rimpelt. Daar kiezen we alle 6 voor een lekkere Tommy Wrap met de nodige aanvulling van de vochthuishouding.
Na de pauze crossen via het retourtraject door de Maasduinen terug richting Well. In de buurt van Knikkerdorp krijgen we van 2 dames nog geschiedenisles over een woonoord (kamp) voor gevluchte Molukkers. Woonoord De Oude Molen in de bossen bij Knikkerdorp waar tussen 1952 en 1962 Molukse gezinnen woonden. Zij waren KNIL-militairen (met hun gezinnen) die voor Nederland hadden gevochten in Nederlands Oost Indië. Volgende keer toch maar ’n keer het infobord hierover lezen. Al snel koersen we terug over de brug bij Well. Voor Bram voelt de brug 2x zo steil en 4 x zo lang dan de werkelijkheid. Zijn beenspieren zijn na alle interval kilometers flink verzuurd. Maar hij geeft geen krimp. Het gaat goed tot bij Tienray. Daar schiet de kramp erin Geen krimp maar wel kramp. Langs de Molenbeek bij De Diepeling stort Bram ter aarde. En dat gaat gepaard met het nodige kabaal. Hij schreeuwt het uit als een varken dat naar de slachtbank gaat. Na een 1e strektherapie sessie krabbelt Bram voorzichtig overeind. Maar voordat hij op de fiets kan klimmen schiet de kramp er weer in. Opnieuw stort hij met één gestrekt been ter aarde. Ook nu weer met een oorverdovend gekrijs. Opnieuw volgt een nog stevigere strektherapie. Na deze 2e behandeling kruipt Bram heel voorzichtig (als een oud menneke) op zijn fiets. Als sextet verder en rustig terug naar Horst.
MTB B-groep
We rijden via het Parkhotel en langs de Molenbeekse beekkant Horst binnen. Een zompig stuk route dat altijd extra kracht kost. Leo kiest voor het asfalt alternatief. Bij de rotonde missen we echter Bram. De anderen weten ook niet waar hij is. Twan en de verslaggever maken rechtsomkeert om Bram te zoeken. Misschien ligt hij weer met een verkrampt been te krijsen langs de beek of (erger) erin. Onze zoektocht tot aan De Schutroe levert niks op. We zien Bram niet én we horen hem niet. Dan is hij er dus ook niet. Wellicht samen met Leo over het asfalt rustig naar huis. Na de zoektocht blijk ik bij De Beurs de eenzame TWC’er te zijn. Aan de bar proost ik met mijzelf op de goede afloop van deze prachtige MTB-marathon (in de hoop/overtuiging dat Bram veilig thuis zal komen). Proost!
Nondeju, wat is dae döbbele trappist toch lekker noa 95 km hobbele op de MTB!
Bram, Robert, Twan, Leo, Edwin bedankt wah!
Tot fiets
Peperazzi
VUT-groep: Vandaag de laatste route, ( route 52 D) van het TWC programma 2024. Het was heel mooi weer en ook geen wind. Bij vertrek stonden 18 VUT renners ( incl. Ger Hagens, als gastrijder) en Lei met de E bike. Er werd besloten om in twee groepen te gaan rijden. Groep 1 met 10 wielrenners en Groep 2 met 8 wielrenners. Groep 1 had al gelijk in het begin op de Kranenstraat naar de Campagneweg een opstopping. Vanuit de Campagneweg kwam plots een auto waardoor we vol in de remmen moesten maar gelukkig liep het goed af. Wij vervolgde de rit naar Kronenberg naar Sevenum. Op de Steeg is het altijd goed uitkijken omdat het fietspad slecht is en het is een drukke weg. Dus blij dat we de Frankrijkweg konden op draaien wat mooi en rustig fietsen is. Vanuit Sevenum richting Boekend naar Baarlo. Alleen net voor Baarlo heb je de vervelende kasseien wat niet gemakkelijk fietsen is. Zeker voor de wielrenners met een kunstheup is dit lastig fietsen 😀. In Baarlo hadden wij koffiepauze bij Café Centraal ( het beste terras van Nederland). Groep 1 had net besteld en al snel kwam groep 2. Dus een gezellige boel met 19 TWC rijders.
Na de koffiepauze vertrokken we midden door Baarlo binnendoor richting Maasbree. In Baarlo moesten we toch even van de route afwijken omdat er wegwerkzaamheden waren. De route ging vervolgens via het gebied Tongerlo, Kleefsedijk naar Kronenberg. Maar goed dat groep 1 geen wegkapitein had anders was er wel een fluitje afgegaan. ( af en toe boven de 30 km). Vanuit Kronenberg nog even langs America en van hieruit naar Horst. We kwamen om 16:00 uur aan bij de Beurs. Al met al een heel mooie route vandaag. Vanaf nu worden de routes via de whatsapp aangegeven. Dus kijk regelmatig op de whatsapp groep van de Vut, en op zondag de C groep, welke routes gefietst worden. Gr. Huub Fr.
C-groep: Mart Janssen heeft voor de maand november ritten uit gezocht en ook heeft hij voor zowel de donderdagen alsook de zondagen de koffieadressen besproken. Vandaag begonnen we aan de eerste rit, op de rol stond route 101-D over een afstand van 64 kilometer. Het was vanmorgen nog fris maar gelukkig droog en het zag net zoals Rouwen Hèze heel mooi zingt “Mist hing op het Land”. Geen wind en de zon was ook al te zien dus eigenlijk best mooi fietsweer. En dat bleek ook want in Horst stond een peloton van wel 20 man te wachten en ook nog een gastrijder. Er werd besloten om in 2 groepen te starten, groep 1 met 11 en groep 2 met 9. Christel en Wilma durfden het aan om met de eerste “snellere” groep mee te fietsen. Groep 2 vertrok met 4 dames en 5 heren waaronder de gastrijder Rien. n groep 1 werd goed rekening gehouden met de snelheid en als het soms te hard ging, riep wegkapitein Mart J. ons tot de orde. Jan S. deed het zelfde bij groep 2 en zorgde er ook hier voor dat iedereen goed kon volgen. 
De koffie was gepand bij IJssalon Clevers in Overloon, altijd een goed verzorgde lekkere kop koffie. Niet lang nadat groep 1 plaats had genomen en koffie had besteld, kwam ook groep 2 aan. Er werd even bij gekletst en intussen genoten we van de zoals altijd heerlijke kop “leut”. Met toefje slagroom en niet te vergeten de bonbon. Na de pauze moesten we nog 30 kilometer. De verdere rit verliep prima en terug in Horst na een heel mooie najaarsrit dan ook niks als blije gezichten. Laten we hopen dat de weergoden ons goed gezind blijven en we zo nog een mooie fietsmaand november voor de boeg hebben. (Verslag van Wilma en Giel).
Houd de app in de gaten. Welke route heeft Mart op het programma staan voor komende donderdag?