Veiligheid Eerst: Geen Gebruik van Mobiele Telefoon tijdens het Fietsen
Beste clubleden,
We zijn blij om te zien hoeveel enthousiasme en plezier jullie meebrengen tijdens onze clubritten. Samen fietsen we niet alleen om te genieten van de sport, maar ook om elkaar onderweg veilig thuis te brengen. In het kader van ieders veiligheid willen we nogmaals benadrukken dat het gebruik van mobiele telefoons tijdens het fietsen – voor foto’s, video’s of andere doeleinden – niet is toegestaan. Dit geldt voor álle clubritten.
Het gebruik van een telefoon tijdens het fietsen leidt af en verhoogt het risico op gevaarlijke situaties. Zelfs een korte blik op je scherm kan grote gevolgen hebben voor jezelf én voor anderen in de groep of overige verkeersdeelnemers. Bovendien is het wettelijk verboden om een telefoon vast te houden tijdens het fietsen. Natuurlijk vinden we het leuk om herinneringen vast te leggen! Doe dit gerust tijdens een pauze, korte stop of na afloop van de rit. Heb je mooie beelden gemaakt? Deel ze gerust met de club via de bekende kanalen.
We vertrouwen op ieders gezond verstand en verantwoordelijkheidsgevoel. Laten we samen zorgen voor veilige en prettige ritten voor iedereen!
Met sportieve groet,
Tim (namens het bestuur)
VUT-groep: Route 123 – 75 km • Verslag door Wilma en Giel.
De dag begon veelbelovend: de zon straalde, de vogels zongen hun best ingestudeerde ochtendliedje, en wij fietsers stonden te trappelen van ongeduld. Althans, figuurlijk. We waren maar met z’n tweeën uit Sevenum; de rest had kennelijk een VIP-uitnodiging voor iets beters. Of ze dachten: “75 km in juli? Doe eens normaal!” Bij de Merthal in Horst stond het parkeerterrein al gezellig vol met TWC’ers. We splitsten de groep in tweeën: een elftal voor de eerste groep, en een negental voor de tweede. De E-bikers maakten, zoals gewoonlijk, hun eigen route — vermoedelijk op zoek naarstopcontacten.
Route 123, here we go!
Vanaf de Americaanseweg doken we richting Kronenberg. Toverland passeerden we met gegil op de achtergrond – niet van ons, maar van de bezoekers in de achtbaan. Wij hielden het gegil binnen; we zijn tenslotte stoïcijnse kilometervreters. Via Koningslust en Panningen naar Egchel, waar we werden getrakteerd op verse splitwegen. Het leek wel alsof Limburg ons een fietsend survivalparcours had voorgeschoteld. “Pas op voor lekke bandjes en schuivers,” werd het motto. Maar ach, wie wil er nu een saaie rit? Vlak voor Kessel nog even een sprintje op de Maasberg net voorbij Neer— voor sommigen een sprint, voor anderen een korte klim met zware ademhaling en een bescheiden zweetdruppel. Maar we haalden het.
Koffiepauze bij IJssalon Clevers, of zo dachten wij. De eerste groep bleek al stiekem te zijn doorgestoven naar Baarlo, waar ze hun espresso lieten aanrukken op het terras van boerderij “De Middelt” met uitzicht op de Maas. Klasse. Dat noemen we strategisch pauzeren. Het bleek trouwens een heel mooie locatie te zijn, we kunnen hier misschien in de toekomst wel eens vaker “op bezoek” gaan?
Wij bleven trouw aan Clevers. Druk? Zeker. Maar met wat geritsel en een paar vriendelijke blikken vonden we toch plek. De koffie werd royaal getrakteerd door jarige Christel (dank je wel, Christel – en nog vele jaren!). De bonbon verdween bij sommigen sneller dan de koffie zelf. Na de pauze was het nog 25 km beuken tegen de wind. Alsof moeder natuur zei: “Jullie hebben genoeg plezier gehad, hier is wat weerstand.” En alsof dat nog niet genoeg was, strooiden ze nóg wat split voor onze wielen. Spannend tot het eind dus.
Via Maasbree terug naar Sevenum. Onze verslaggeefster haakte iets eerder af (“Ik heb het wel gezien, doei!”), en de rest dook de laatste kilometers richting Horst in. Missie volbracht — zonder valpartijen, zonder lekke banden, mét koffie én bonbon.
A.s. donderdag 24 juli: Route 164 – 75 km | Vertrek: 13:30 uur
A-groep: A.s. zondag route 154 van 122 km. Pauze na 77 km bij cafe ’t Hart in Handel. Vertrek om 7:30 uur.
B-groep: A.s. zondag route 134 van 90 km. Vertrek om 8:00 uur.
C-groep: Route 90 – Afstand 84 km
Een Brabantse zondagochtend vol split, koffie en zingende fietsers Toen ik vanochtend de gordijnen opendeed, dacht ik even dat we per ongeluk in Schotland waren beland: grijze lucht, miezerregen en een sfeer van “waar is m’n fleecevest?”. Maar buienradar stelde gerust: nog even geduld en het zou droog worden. Dus regenjasje in de achterzak – een beetje voorbereiding kan geen kwaad – en hop, op naar de start. Vandaag stond “Route 90” op de rol, een stevige jongen van 84 km. Waarom het dan geen “Route 84” heet? Waarschijnlijk hetzelfde principe als bij wasmiddelen: groter klinkt beter. We waren met een peloton van zestien TWC’ers. Dat is eigenlijk net iets te veel voor één groep, maar wegkapiteins Daan J. en Jan S. overlegden even kort (lees: wisselden één blik) en besloten: we gaan gewoon met z’n allen! Een beetje extra focus en we zouden als een geoliede machine over het asfalt glijden. Toch?
De twee E-bikers gingen zoals altijd hun eigen weg. Of zoals wij het noemen: de elektrische expeditie. Via Kronenberg en een slapend Toverland (geen kabouter te bekennen) ging het richting de Middenpeelweg en “Turfhoeve”. Vervolgens naar Helenaveen en met een fraaie slinger bereikten we Neerkant. Daar begonnen de binnenwegen: bochtig, landelijk en – jawel hoor – bezaaid met verse split. Alsof de wegenbouwers een feestje hadden gehad met grind en dachten: “Laat de wielrenners dit maar oplossen.” En dan ineens: een kudde Brabanders op de fiets. Een enorm peloton denderde langs ons heen, zonder enige angst voor steenslag of glijpartijen. Wij hielden het liever veilig en heelhuids – geen zin in gravel-tatoeages. Via verkeersarme wegen kwamen we uiteindelijk in Heusden en na 47 kilometer was het tijd voor de heilige graal van elke rit: dit keer verrassend met koffie en gebak bij “Jan via Hoek” in Asten. De kerkklokken verwelkomden ons wederom – altijd fijn als je door brons wordt begroet.
Op het zonnige terras werd het feest compleet: Cecile trakteerde op koffie en Jan S. gooide er gebak tegenaan. Beiden een jaartje ouder, dus reden genoeg om te zingen. En laat dat nou net onze nieuwe specialiteit zijn. Als dit zo doorgaat, kunnen we binnenkort geboekt worden voor feesten en partijen – “TWC Zingt!” met greatest hits als Fiets Maar Door, Marij en Gebak op de Weg Terug. De serveerster had het druk. Zestien man bedienen is niet niks, zeker niet als er vier soorten vlaai gekozen worden en iemand per ongeluk een dubbele cappuccino bestelt met een extra lepel suiker (“voor de kuiten”). Na een wat meer uitgebreide pauze, gingen we weer op pad voor het tweede deel van ons Peelavontuur. Nu met een frisse tegenwind – fijn voor de afkoeling, minder fijn voor de benen. Gelukkig vormden we waar mogelijk een brede waaier. Het fietspad veranderde langzaam in een wielerfile: racefietsen, mountainbikes, toerfietsen, en natuurlijk de beruchte foetelfietsen . Langs Liessel en over de lange Snoertsebaan doken we via Griendtsveen het spoor over en bereikten via een charmant slingerpad America. Daar namen vier rijders afscheid – het voelde bijna emotioneel, als een seizoensfinale van een Netflix-serie: “Tot de volgende zondag…” Met 84 km op de teller kwamen ze terug in “Derp” om 12.15 uur. Voldaan, vol gebak en zonder lekke banden. Een topdag.(Verslag Wilma en Giel)
Volgende aflevering: Zondag 27 juli Route 163 – Afstand: 71 km Vertrek: 8.30 uur
D-groep: A.s. zondag route OTH 2016-D van 61 km. Vertrek om 8:30 uur.