VUT-Groep: Route 86 – 80 kilometer, 20 fietsers, 1 vergeten jarige, 0 kunstgebitten verloren
Beste mede-trappers, Vutters in topvorm en andere kilometervreters,
Allereerst een rectificatie van formaat: in het vorige verslag vergaten we schandalig te vermelden dat Wim van der M. de koffie had betaald. Hij was jarig geweest. Uiteraard hebben we hem toegezongen met zoveel overgave dat zelfs de koeien in Geijsteren een traantje wegpinkten. Dank je, Wim – voor de koffie én voor je gehoor dat dit alles heeft overleefd. Het was prima fietsweer: zonnetje aan, geen regen te bekennen (al weken niet), en een stevige noordoostenwind die ons vriendelijk doch beslist de longen uit het lijf blies. Boeren klagen, wij klagen nét iets minder – behalve als we op kop moesten fietsen natuurlijk.
Onze VUT-groep groeit harder dan het gras in mei. De gemiddelde leeftijd stijgt, maar het tempo blijft onverminderd hoog. De opkomst was dan ook indrukwekkend: twintig enthousiastelingen verschenen aan de start van route 86, een lange rit van 80 kilometer. We verdeelden ons netjes in twee groepen. De ‘vliegende negen’ snelden er klokslag half twee vandoor. De tweede groep (wij dus) vertrok iets later, met elf fietsers en een goed humeur. Onderweg sloot Lei K. uit America zich nog aan – nee, niet uit de VS, gewoon uit America, Limburg. Altijd gezellig.
De wind kreeg ons bij tijd en wijle flink te pakken, maar met de sterkste renners op kop – en de rest in slimme slipstream – kwamen we een eind. De koffiestop was bij de legendarische “Wellsche Hut”. Weliswaar een kleine omweg, maar na 54 kilometer hadden we állemaal trek in een bak zwarte goud. De snellere groep had hun cafeïne al gescoord en was alweer vertrokken toen wij neerstreken op het zonovergoten terras. Bananen, energierepen en sterke verhalen werden gedeeld.
Kort nadat we weer waren vertrokken dacht Annemie even dat er iets verloren was. Paniek! Iedereen controleerde haastig: Garmin nog aan het stuur? Kunstgebit nog in de mond? Gehoorapparaat niet in de koffie gevallen? Gelukkig loos alarm. Alles en iedereen nog compleet. De terugweg verliep voorspoedig – de wind in de rug doet wonderen – en rond 17.10 uur rolden we terug Horst in. Een beetje later dan normaal, maar hé, met 80 kilometer op de teller mag dat.
Tot slot:
Donderdag 22 mei, Route 39 (70 km). Vertrek om 13.30 uur.
Zorg dat je erbij bent, want zeg nou zelf: wat is er leuker dan fietsen, koffie, en samen lachen over misschien verloren kunstgebitten?
Met sportieve groet,
Wilma & Giel
A-groep: A.s. zondag route 134 (rondje Kevelaer) van 90 km. Vertrek om 8:30 uur.
B-groep: A.s. zondag route 112 van 90 km. Vertrek om 8:30 uur.
C-groep: Wind, water en wegkapiteins zonder fluitje
Op veler verzoek én met een subtiel duwtje in de rug van de Promo Biketour van zondag, stond er op zaterdag 17 mei een heuse extra rit op de planning. Want ja, fietsen én helpen op dezelfde dag? Zelfs voor wielerfanaten gaat dat wat ver. Dus: zaterdag in het zadel, zondag in de organisatie.
12 dappere TWC’ers verzamelden zich bij “de Merthal”, waar het al een drukte van belang was. Terwijl sommigen druk bezig waren fietsenstallingen op te tuigen voor de Promo-dag, stonden anderen zich mentaal voor te bereiden op wat een pittige rit zou worden. Dat mentale voorbereiden ging vooral gepaard met wat geeuwtjes, het strekken van stijve spieren en hier en daar een opmerking in de trant van: “Had ik toch maar een e-bike…”
En jawel: Martien P. was terug van weggeweest! Zijn fiets had een ingrijpende revalidatie ondergaan. De lokale fietschirurg had zich flink in het zweet gewerkt, nieuwe onderdelen besteld én gemonteerd, en nu blonk Martiens ketting in een goudkleurige glorie waar zelfs een rapper jaloers op zou zijn.
De rit, Route 13 van zo’n 75 kilometer, begon kalm. Nou ja, afgezien van de windkracht 5 die probeerde onze helmen achterstevoren te blazen. Gelukkig boden twee vrijwillige wegkapiteins zich aan om de kudde bij elkaar te houden. Klein detail: geen van beiden had een fluitje bij zich. Mondelinge aanwijzingen dan maar – wat leidde tot een gratis concert aan “rechts!” “links!” en af en toe een geïrriteerd “wat zei je?!”
De tocht leidde door de Peel, waar het gras lag te drogen en de sproei-installaties op volle toeren draaiden. Af en toe kregen we spontaan een frisse douche – een onverwacht maar welkom verkoelend moment. Halverwege streken we neer bij “De Stoep” in Meijel. Daar was het niet alleen gezellig, maar ook razendsnel: de koffie stond bijna al op tafel voor we goed en wel zaten. En wie trakteerde? Martien P. natuurlijk! Want hij was jarig geweest. Uiteraard zongen we hem uit volle borst toe, met meer enthousiasme dan toonvastheid.
De laatste kilometers vergden wat wilskracht. De wind draaide namelijk niet mee, dus die blies recht in het gezicht. De benen protesteerden, het tempo werd onderwerp van discussie (“Dit is toch geen racegroep?!”), en de wegkapiteins deden hun uiterste best om het peloton bij elkaar te houden – wederom zonder fluitje, maar inmiddels met meer stemvolume.
Conclusie van de dag:
Een fluitje is géén overbodige luxe.
Martiens fiets is weer klaar voor de Tour de France.
En de groep? Die is helemaal opgewarmd voor een geslaagde Promo Bike Dag!
Zondag 25 mei staat Route 54 (78 km) op het programma. Vertrek: 8.30 uur sharp. Fluitjes welkom.
(Verslag Wilma en Giel)
D-groep: A.s. zondag route 54-D van 62 km. Vertrek om 8:30 uur.