De VUT 2 daagse naar Hamm in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen 8 en 9 augustus 2019
Ook dit jaar organiseerde de VUT groep van “TWC Oranje” een 2 daagse toertocht van ruim 300 km. Na een intensieve voorbereiding was het op donderdag 8 augustus zover dat gestart kon worden voor deze uitdaging. Om 8.00 uur stonden 11 personen met blinkende fietsen klaar en onze volgwagen met Piet C. aan het roer wiens bus was volgepakt met bagage, reserve onderdelen, gereedschap en de EHBO kist voor het geval dat, maar dat laatste hopen we niet nodig te hebben. Na enkele adviezen en fietsregels werd na het afscheid van de thuisblijvers vertrokken.
2 Twc leden Mart J. en Jan J. wilde ons als hazen voor het eerste stuk wel begeleiden, wel met advies het VUT tempo te respecteren. Met de juiste windrichting hoefden we alleen maar te sturen om een acceptabel tempo op de teller te krijgen. Na het veer van Lottum-Lomm waarna we na Arcen snel de grens passeerden. In Harteveld namen onze 2 hazen afscheid om terug te keren naar Horst. Wij vervolgde ons tempo en Piet in de bus kon ons via de vernieuwde navigatie goed volgen en dat wekt vertrouwen en geruststelling. We kwamen nu snel in, voor ons, ongekend gebied want onze vaste routes komen meestal niet zover bij de buren. Na Kamp-Lintfort ging het snel richting Rijn waar vlak voor de oversteek de eerste pauze was gepland. Dit was na ca 55 km in Orsoy An Der Schanz 2 waar Theo B., die door plotselinge gezondheidsproblemen niet mee kon, een lunch had gereserveerd. Door de prachtige weersomstandigheden had Café Bäckerei Hagemann het terras voor ons ingericht. Waar we gretig plaats namen in afwachting van wat er geserveerd zou worden, en dat overtrof elke verwachting.
Hebben wij daar wel genoeg plaats voor of zullen we om een doggy back vragen. Het koste enige moeite maar we kregen het op. Na deze tank stop werd onze fiets met enige moeite bestegen om de route te vervolgen maar het koste enige speurwerk de juiste richting te vinden, maar na wat zoek en kluunwerk werd hij toch gevonden.
We bereikten gelukkig snel een asfaltweg en vervolgde onze route naar het Rijnveer om over te steken naar Walsum.
Het stuk door Walsum was niet het gemakkelijkste veel stukken opgebroken weg en een massa stoplichten die het tempo er steeds uithaalde. De volgende stad waar we door moesten was Gladbeck met weer het verkeerslichten probleem, maar alles went als je maar lang genoeg oefent. Gelukkig bleven we bespaart van lekke banden zodat Piet in de volgbus niet in actie hoefde te komen. Na Recklinghausen bereikten we Dattlen, dat was na ca 110 km, waar de 2e stop gepland was voor koffie met Kuchen bij Bäckerei Brinker aan de Martin-Luther straase 1.
Even gezellig binnen zitten en genieten van het kopje koffie met gebak om nog een beetje energie te tanken voor de laatste etappe van ca 45 km naar de finish in Hamm. Het gedeelte dat we nu kregen had enkele smalle slingerde stukken fietspad dat alle aandacht vroeg om goed op de weg te blijven de snelheid werd een beetje aangepast zodat we goed door konden fietsen. We fietsen nu toch regelmatig door wat landelijk gebied en dat is beter dan door steden. Nadat we Lunen en Bergkamen gepasseerd waren kwam Hamm in zicht. Ook nu moesten we ons door de stad manoeuvreren en alle aandacht er bij houden, met een rustig tempo en als een lang lint fietsten we met de verkeersstroom mee en bereikten zonder problemen onze finish bij het Mercure Hotel aan de Neue Bahnhofstrasse 3 in Hamm. Ook Piet met de volgwagen arriveerde zonder problemen bij het hotel.
Het inchecken nam toch enige tijd in beslag en het stallen van de fietsen in de ondergrondse parkeergarage had toch de nodige voeten in de aarde.Maar na ca 30 min. Had ieder de kamersleutel en konden we ons gaan voor bereiden op het avond programma. Nadat iedereen zich gedoucht en omgekleed had streken we in het restaurant neer aan een grote ovale tafel waar iedereen een plaatsje kon vinden en verbruikte vocht van vandaag aangevuld kon worden. Na overleg met het bedienend personeel werden de menukaarten op tafel gelegd en begon ieder het speurwerk naar het voor haar/hem aantrekkelijkste menu. Toen de keuzes gemaakt waren en besteld was het wachten of datgene wat gekozen was ook voldeed aan de verwachting. De soep was een kleine tegenvaller want de tomaten soep bleek nogal dun en er zwom slecht een halve cherrytomaat op door het bord. Het hoofdgerecht variërend naar de keuze overtrof elke verwachting vooral de bestelde schnitzel was van een enorme omvang wat betreft de afmeting kan je er best 2 schoenzolen van een nieuw loopvlak mee voorzien.
Het koste menigeen de nodige moeite om dit passend te verwerken maar met een paar stevige glazen gerstenat lukte het iedereen en bleef er nog wat plaats over voor het toetje. Nadat er nog wat tijd verspilt werd aan fiets anekdotes was het tijd om nog even een avond wandeling te doen om een indruk te krijgen van de stad.
Op het plein voor het monumentale stations gebouw kregen we de indruk dat men al voorbereidingen maakte voor de komende kerst want de bomen waren reeds met de nodige kleuren verlichting opgetuigd. De wandeling ging niet zo lang duren want de inspanningen van vandaag vroegen toch een rustmoment zodat we ook voor morgen weer fit aan de start staan. Terug naar het hotel om aan de nachtrust te beginnen.
Dag 2: vrijdag 9 augustus
Het geplande ontbijt van 7.30 uur werd door iedereen op tijd genuttigd het aanbod was ruimschoots zodat we voldoende calorieën konden innemen voor de terugweg die vandaag iets langer was dan de heenweg. De in ons voordeel waaiende wind van gisteren had genoeg van het blazen en was duidelijk in kracht afgenomen, dus dat was positief. Nadat alle fietsen weer uit de parkeergarage omhoog waren gebracht en de bagage weer in de bus van Piet was gepakt moest er eerst voor het geplande vertrek van 8.00 uur een groepsfoto gemaakt worden met de gebruikelijke inspanning om iedereen zichtbaar te krijgen.
Bij gebrek aan een bovenmaatse selfie stick plakken we de fotograaf er maar naast. Na dit intermezzo waren we klaar voor de start om de stad Hamm zo veilig mogelijk te verlaten. want het was op de morgen behoorlijk druk maar nadat we het smal hoog liggend fietspad onder de spoor onderdoorgang gepasseerd waren voelde we toch een lichte bevrijding. Het tempo kwam weer goed op gang en Piet in de bus zat weer vertrouwd achter ons. Het eerste gedeelte ging hoofdzakelijk door industriegebied van Hamm maar na ca. 5 km werden we de dijk opgestuurd van het Datteln-Hamm Kanaal. Het was een goed berijdbaar half hard fietspad waar Piet ons niet kon volgen maar doordat het droog was werd niet direct voor lek gevreesd, maar de wet van Murphy sloeg toch toe en het was Cecile die het lot trof. Maar de klus werd snel geklaard, onder het toeziend oog van ???
Thei S. fietste vooruit om Piet met de bus op te vangen op het punt waar hij ons kon verwachten. Nadat weer alles samen was koersten we door Weme waarna een redelijk glooiend landelijk gebied volgde waarbij in het dalende gedeelte het tempo hoog lag maar iedereen kon goed volgen. Via Selm naar Olfen. Na Olfen belande we in een fraai bos gebied met een prachtige asfalt weg waar we met zijn allen van genoten, maar aan het einde kwam de verrassing want middels rood witte palen was de weg met name voor auto’s gesloten.
Wat nu want zonder Piet konden we niet verder. Maar onze Abe, die geen dienst had, bekeek de situatie en zei “de gereedschapskist”. Die werd uit de Bus van Piet gehaald en Abe (Willem met de waterpomptang) demonteerde vakkundig één paal waardoor de opening groot genoeg was voor de bus. Een toegesneld buurtbewoner plaatste nog wel de opmerking “Was Machen Sie da!” deed onze Willem niet verbleken. Alles werd netjes terug gemonteerd en we konden na dit intermezzo gewoon weer verder. Via Haltem An See naar Schermbeck, waar Theo B. een 2e ontbijt voor ons had besteld bij Ännekens Tenne aan de Mittelstrasse 1. We mochten op een wat moeilijk begaanbare trap naar de boven verdieping klauteren waar een rijk gedekte tafel voor ons klaar stond. Het ontbrak aan niets Brot, Brötchen, Eitjes, Yoghurt, worst, kaas, jam, en natuurlijk Kaffee.
Nadat ieder voldoende energie had getankt klonk het startsein om de route te vervolgen. We kregen nu een lang relatief saai stuk over de B-58 met als enig voordeel dat de kilometers snel onder de wielen doorliepen. Na ca 90 km bereikten we Wesel en dat gaf de bekende problemen, druk niet echt fiets vriendelijk, maar als bijkomstigheid was de lucht betrokken en begon het te regenen. Dus werden de regenjacks toch nog tevoorschijn gehaald. Door al deze hindernissen was de groep een beetje uit elkaar gevallen maar vlak voor de Rijnbrug waren we toch weer compleet met Piet en zijn bus. Na oversteek van de Rijn kwamen we bijna op voor ons bekend terrein maar donkere lucht verpeste dit een beetje omdat het even stevig begon te regenen en wij en onze fietsen er niet fraaier op werden en de pech sloeg ook nog toe toen Jet lek reed. Gelukkig was Piet in de buurt en was het euvel snel verholpen We vervolgde onze route richting Sonsbeck waar onze 2e pauze gepland was bij het voor TWC bekende adres “Willi Lensing” aan de Hochstrasse 48 waar we met onze natte broeken toch binnen plaats mochten nemen nadat op elke stoel een droge handdoek was gelegd, je ziet wel voor TWC is de service onbeperkt.
We genoten van goed belegde broodjes en koffie, thee of gewoon cola. Tijdens deze pauze was het buiten gestopt met regenen en konden we zonder regenjassen verder voor de laatste etappe. Het leek wel of men de stal begon te ruiken want er werd een stevig tempo neergezet. Na een vermanend fluitje keerde de rust terug en ging het in gepast tempo verder. Via Wetten, Twisteden en de brug van Well naar Gijsteren waar we bij ’t Trefpunt een te groot heerlijke 2 gangen menu kregen voorgezet dat wederom de nodige inspanning koste om het te verwerken. Voor vertrek werden de thuisfronten gebeld over de geplande aankomst tijden en vertrokken we voor het laatste stukje van ca. 20 km naar Horst waar we tegen de klok van 18.00 uur arriveerde. We konden terug zien op een zeer geslaagde 2 daagse die perfect verlopen is.
Een speciaal woord van dank aan onze Piet C. met de bus die ons op een perfecte manier heeft gevolgd en ons nergens kwijt is geraakt. Ook een woord van dank aan de organisatie die dit weer mogelijk heeft gemaakt en natuurlijk aan de deelnemende TWC-ers.
Hopelijk tot het jaar 2020.
Door Lei K.