VUT-Groep B: –Tag der Arbeit en de chaos van de koffie”
Route 88 – 71 zonnige kilometers
Temperatuur: zomers warm, 28 graden – ideaal voor het bruinen van de veelal nog bleke kuiten en van fiets fanaten en wegtoeristen.
Op de eerste mei – traditioneel de Dag van de Arbeid – besloten wij, 25 enthousiaste niet-meer-zo-arbeiders, dat het tijd was voor een sportieve ontsnapping. Terwijl de Duitsers hun vrije dag vierden met Bratwurst en Biergarten, kozen wij voor zadelpijn en zweetparels. We splitsten ons op in twee pelotons: een snelle bende van 12 en een wat relaxtere ploeg van 13, onder wie debutant Jos S. uit het dorp van Rowwen Hèze.
Warm welkom? Ja. Zware tocht? Ook ja.
Voor Jos was het meteen knallen: 71 kilometer, 300 hoogtemeters en temperaturen waar je normaal alleen in juli voor waarschuwt. Via kronkelwegen en windvlagen fietsten we richting Grubbenvorst en daar staken we Mooder Maas over met het veer, dat verdacht veel op een sardinenblikje begon te lijken. Christel en Frans waren al in Lottum afgehaakt, zij had te veel last van een voetblessure. Gelukkig was de veerman tevreden: één fietser betaalde, de rest liftte gezellig mee.
Duitse drukte en Nederlandse pech
Na een klimmetje hier en daar (lees: een kleine bergetappe voor sommigen) ploeterden allen verder door zon en zweet, langs Herongen, over heuvels en door prachtige bossen naar de welverdiende pauzeplek: “Waldesruhe”. Dat ‘ruhe’ was trouwens met een korrel zout. Naar later bleek was het eerder “Waldeschaos”.
Waldesdrama
We vonden nog net een plek op het overvolle terras, waar nu sinds kort een Nederlands ouder stel de zaak runt. Enthousiasme hadden ze genoeg. Organisatie… iets minder. De bediening liep rond alsof ze het terras net voor het eerst zagen. Bestellingen verdwenen in het digitale luchtledige dankzij een wifi die harder haperde dan Mart J.’s ketting later op de dag. Onze cola haalden we uiteindelijk zelf maar bij de buitenbar. Ouderwets gezellig.
Afrekensaga
De pin deed het niet, mobiel betalen ook niet – ouderwets geld redde de boel. Gelukkig had iemand zijn sokken gevuld met euro’s, en konden we na 45 (!) minuten alsnog vertrekken. Het thuisfront werd ingelicht: “We komen hoor… echt wel… ooit.”
Terugtocht zonder brokken (bijna)
De laatste kilometers verliepen soepeltjes, op een klein technisch mankementje na bij Mart J. Ketting eraf, maar gelukkig geen fietspomp nodig. Jan S. floot ons bij elkaar met militaire precisie, en klokslag 17.30 rolden we Horst weer binnen. Moe, roodverbrand, maar voldaan.
Conclusie:
Nooit meer op 1 mei naar Duitsland. En “Waldesruhe”? Misschien bij een tweede kans… met portofoon en powerbank in de aanslag. Verslag: Wilma & Giel
Donderdag 8 mei. Route 97D, afstand 71 km. Vertrek 13.30 uur
A-groep: Koud en bewolkt en keuze stress met kleding. Wie ook stress had? Onze voorzitter toen hij bij de Merthal meldde dat zijn accu van zijn Shimano di2 (bijna) leeg was. Zijn ega had hij al thuis gelaten, die had helemaal geen sap meer in de accu. Na wat gepruts met de derailleur knopjes (alleen maar rode lampjes) besloot hij maar om huiswaarts te gaan en op zijn ouderwetse MTB een rondje te fietsen. Techniek staat voor niks!
De andere 9 mannen vertrokken voor een toerke richting Tonisberg. Dwars door Venlo en snel bij het Schwanenhaus de grens over. Daar begon het wel erg donker te worden in de lucht. Zal toch niet…. Na de eerste beklimming waar iedereen zijn hormonen de vrije gang kon laten gaan, hoorde we iemand roepen: LEK! Deze keer was Ger D. de pechvogel. Na wat gepruts met de Co2 patronen en een 2e binnenband konden we verder. Even tempo erin om het weer wat warmer te krijgen. Maar toen kregen we de volle laag van boven. Toen deze bui ons te grazen had genomen reden we gelukkig richting het oosten waar het wel droog was. Maar na 10 min begonnen de sokken lekker te soppen want al het water kwam nu van onder lekker opgespat.
Heuveltje in Tonisberg, daarna die van Rheurdt en even snel een banaan eten. Op de weg terug naar het westen zat Tim wel heel verdacht naar zijn achterwiel te kijken….en jawel.. LEK! Nadat we deze gezamenlijk zeer professioneel gefixed hadden, konden we verder richting het veer. En daar verwacht je vanalles maar deze keer werden we wel heel erg verrast…korte gecensureerde versie: Veel nep, weinig echt, maar wel aardig geholpen. De tocht over de maas leek 2 keer zo lang te duren als normaal. Niemand begreep hoe en wat. Maar we kwamen droog in Lottum en toen was t volle bak naar Horst. In de Beurs was het even zoek met de kermis, maar na een bakje Koffie in een kartonnen beker was het snel na huis. Fiets poetsen was hoog nodig en zelf ook snel onder de douche. (door de 3e reserve Razende Reporter)
A.s. zondag route 141 van 124 km richting Kleve met pauze bij het beroemde Koffiekeetje na 75 km. Vertrek om 7:30 uur.
B-groep: A.s. zondag route 55 van 86 km. Vertrek om 8:00 uur.
C-groep: Van zomers naar Siberisch (nou ja, bijna…)
Nou mensen, als je dacht dat de lente ons definitief omarmd had, dan had je het mis. Twee dagen geleden nog zwetend bij 29 graden, en nu? Acht graden. Acht! Da’s gewoon 21 graden verschil – alsof de weergoden dachten: “Grapje!” Maar goed, kou is te doen. Je kunt je aankleden (en dat hadden de meesten gelukkig ook gedaan – hulde voor de lagenlook!). Eerst maar even buiten voelen of het écht zo koud was. En ja hoor, door de noordenwind voelde echt koud aan. Start om 8.30 met een stevig peloton van 18 fietsers. De kermis in Horst heeft blijkbaar niet alle fietsers thuisgehouden. In ieder geval, te veel voor één groep, dus de wegkapitein splits ons: groep 1 met 8 mensen, groep 2 met 10. Efficiënt en wel zo veilig zullen we maar zeggen. Helaas zonder Frans H. – die heeft een machine op zijn voet gekregen (ai!). En Christel had afgelopen donderdag last van háár voet. Wat is dat met die Hoebertsen en hun voeten? Volgende keer, zeker Frans, schoenen met stalen neuzen?
Route 27, goed voor 73,5 km richting Heythuysen, koffiepauze bij “de Busjop” – een idyllisch plekje aan de bosrand in Heythuysen waar zelfs wandelaars spontaan zin krijgen in koffie met gebak. En laat dat nu net zijn wat we daar kregen: een dienblad vol lekkernijen. Sponsoring door de club – hulde, hulde, hulde. De serveerster? Snel, vriendelijk en recht uit een trainingskamp voor horeca-ninja’s. Guus H keek zijn ogen uit – zijn eerste keer bij “de Busjop”. Guus, als je vaker met ons meefietst, word je hier vanzelf vaste klant. Na de pauze nog 38 km te gaan. Warmer werd het niet, donkergrijze wolken boven Heibloem en een miezerige regen die ons begroette. Gelukkig klaarde het op in de verte. En jawel, wind op kop! Tijd voor onze muzikale wegkapitein Jan S. die af en toe met zijn fluitje orde op zaken stelde. En kijk daar: Guus reed zomaar op kop! Talent komt bovendrijven als het echt moet. Chapeau, Guus!
De twee uit Zaerum draaiden eerder af, de rest trapte dapper door richting Horst – net op tijd thuis voor de traditionele kermissoep. (Met of zonder ballen blijft onbekend.) (Verslag van Wilma en Giel).
Volgende rit: zondag 11 mei – route 116, 75 km. Vertrek 8.30 uur. Thermo-ondergoed optioneel, dus nog niet in de winteropslag!
D-groep: A.s. zondag route 116-D van 60 km. Vertrek om 8:30 uur.