VUT-groep: Route 97D – 71 km, windkracht “houd-je-pet-vast”
Het begon al spannend: Wilma moest solo naar Horst fietsen. De rest van de groep was vermoedelijk afgehaakt bij het zien van de weersvoorspelling (“windkracht foei!”) of bij de gedachte aan de hoogtemeters die op het menu stonden. Of misschien gewoon bij het idee van zadelpijn op donderdagmiddag.
Toch stonden er 18 dappere helden bij de Merthal. De B-groep – de snelle jongens met hun benen in turbomodus – vertrok met z’n vijven. De rest bleef gezellig bij elkaar: 11 mannen, 2 vrouwen, 1 missie: fietsen, koffie en gezelligheid (en in die volgorde graag).
Tegenwind = samen sterk
Met de wind strak in het gezicht begonnen we dapper aan onze tocht. Gelukkig wilden de sterkste kuiten het kopwerk wel doen. Hulde! Achter hen schuilden we als eenden in V-formatie – zonder gekwaak, maar met net zoveel groepsgevoel.
Brand in Horst!
Onderweg stuitten we op dikke rook en loeiende sirenes: brand bij Jysk en de Boerenbond! Even dachten we dat er een BBQ was zonder uitnodiging, maar dit was serieuzer. We trapten door, want stilstaan in fietskleding naast brandweerwagens leek ons geen goed idee.
De Koel en kuitenbijters
Via stadion De Koel klommen we verder Venlo door. Daarna staken we de grens over, want Nederland was ons weer eens te vlak. In Hinsbeck wachtten pittige klimmetjes. Of zoals een van ons het noemde: “Hellingskes voor gevorderden.” Gelukkig werd er bovenaan telkens gewacht. Of beter gezegd: gehijgd en gefoeterd.
Koffiepaniek bij Stinges
Na 41 km was daar dan eindelijk ons koffiemoment bij Landesbäckerei Stinges. Helaas was de bemanning daar beperkt tot één medewerker en één koffiemachine – en die laatste had het zwaar. Rien en Wilma kregen als laatsten hun bakkie troost, net op tijd om met de rest weer op te stappen. En betalen moest apart, dus we kregen er ook een cursus geduld bij.
Laatste klim en naar huis met rugwind
Na de koffie nog één klimmetje om het af te leren, en toen werd het echt genieten: wind schuin van achteren, benen vol cafeïne, tempo omhoog. In Velden namen we het veer over de Maas – even een momentje van rust – waarna Geert z’n eigen route vervolgde richting Lottum.
De rest spurtte in rap tempo terug naar Horst. Annie en Lei – op hun e-bikes – hadden moeite ons bij te houden, ondanks hun technische voorsprong. En bij terugkomst rook het nog steeds naar rook. “Zou Horst een paus rijker zijn?” grapte iemand bij het zien van de witte rook. We zullen het nooit weten.
Conclusie:
Flink gefietst, lekker gekletst, goed gezweet. En met die wind hebben we onze benen zeker getest. Maar goed… de Tour de France is nog ver weg.
Verslag: Wilma & Giel
Programma: donderdag 15 mei. Route 86, afstand 80km. Vertrek 13.30 uur.
B-groep: Omdat deze verslaggever de 124 km tocht met de A’s niet aandurfde lezen jullie nu dit korte verslag van de B rit op zondag 11 mei.
Een fantastische fietsmorgen. Over een prachtige en uitdagende route met ongeveer 450 hoogtemeters. En super koersweer. Met 13 rijders klikken we om 8.30 uur in de pedalen richting Venlo. Gelukkig loopt niemand rond de Merthal een lekke band op door de ontelbare glassplinters. Een souvenier van de Ideale Kermis bij de Beurs. Dus niet zo ideaal voor wielrenners. Alle 26 bandjes blijven gelukkig de hele rit op normale spanning. Tot het halverwege punt hebben we een stevig windje op de neus. Maar dat is geen probleem om toch met een koerstempo van ongeveer 30 (of meer) richting Suchtelen te koersen. Vooral met dank aan Flower Power Jos en Kilometervreter Ger. Alleen jammer dat Jos op kop zijn getrainde imposante lijf plat op de bovenbuis legt met de ell bogen in het triatlonstuur. Wat zou het toch ideaal zijn zonder dat opzetstuur. Een hele rij lekker uit de wind achter Jos. Ger is overigens door zijn echtgenote geheel in TWC outfit op route gestuurd. Wel handig als je echtgenote volledig dezelfde confectie maat. Op deze manier krijgt Miekes TWC tenue een mooie nieuwe bestemming. Het moet gezegd: het staat Ger goed dat TWC damestenue. Zo zie je maar dat ook TWC met de gendervrije tijd meegaat. PS: hoge hakken niet toegestaan vanwege valgevaar bij afstappen.
De bekende klimmetjes bij Nettetal leveren voor niemand echt problemen op. Iedereen komt redelijk relaxed en fit boven zonder in ademnood te komen. De een wat sneller dan de ander maar de verschillen zijn niet echt groot. Op het hoogste punt van de route bij de grote propellors pakken we snel een banaan, reep en halve bidon. Zaadjes Martin klimt op een grote stapel boomstammen voor een goed overzicht en foto van de groep. Net Bokito op de apenrots.
Na de pauze staat de wind vooral gunstig in de rug. En er volgen ook nog meer bekende bulten in de buurt van Bocholt, Koul, Bushen en later in Hinsbeck, Herongen en Broekhuysen. Op die heuvels worden bij sommigen de laatste klimreserves opgebruikt. Zij laten de laatste klim rechts liggen. De rest volgt de route en pakt de laatste klim naar boven naar Broekhuysen. Onderaan staan de 2 afkorters te wachten. En weer op adem.
Na de heuvels gaat het in gestrekte draf (met de sterkste kleppers voorop) richting de Maas. De mannen willen op tijd thuis zijn voor de moederdagviering (die is immers vanmorgen bij de TWC-ers verplaatst om met de koers mee te kunnen rijden). Als we rond 11.00 uur bij de Beurs aankomen blijkt dat de meesten toch nog tijd en toestemming hebben om nog een paar drankjes te doen. En daar op het terras is het echt zomer. Dus de vochthuishouding wordt snel aangevuld. Ook de C groepjes en de A groep volgen ons voorbeeld en pakken nog een verkoelend afzakkertje op het TWC terras. Gezellig.
A.s. zondag houden we onze Promo Biketour. De weersverwachting is prima.
Dus oproep aan alle leden om vrienden en kennissen via de socials aan te sporen tot voorinschrijving en deelname.
Voorinschrijving kan tot en met vrijdag 16 mei. Doen!
Tot fiets
Peperazzi
C-groep: Route 116 – 75 kilometer wind, zweet en cappuccino
Moederdag. De zon lachte ons toe alsof ze wist dat we vandaag ons beste beentje gingen voorzetten. De temperatuur? Ideaal. Het humeur? Top. De outfit? Korte broek – geen twijfel mogelijk.
Bij “de Merthal” stond al een stevige verzameling Poels-rijders te popelen. Renners kwamen van alle kanten aangerold alsof er gratis bidons werden uitgedeeld. Totaal: 18 wielerfanaten – net iets te veel voor één groep. Dus hup, in tweeën gedeeld. Christel sprong dapper nog net op het nippertje bij groep 1 – heldin van het moment.
De route: 71 kilometer richting het altijd charmante Geijsteren, met een koffiestop bij café “het Trefpunt” (what’s in a name). De eerste 15 kilometer verliepen soepel, op een paar industrieterreinen en glimmende kassen na – de geur van tomaten en arbeid hing nog in de lucht. Daarna begon het draaien en keren op de B-wegen: Lottum, Broekhuizen, Swolgen – het was net een aflevering van “Ontdek je Noord-Limburg”. Maar toen… de wind. Die dacht: “Weet je wat? Ik blaas jullie allemaal terug naar Horst.” Gelukkig hadden we Jan, onze wegkapitein die ons erdoorheen loodste met strakke commando’s en zen-achtige rust. De natuur? Prachtig! Vooral langs de Maas was het smullen. Rond Wanssum leek het wel alsof een landschapsarchitect met artistieke ambitie zich had uitgeleefd.
Bij het Trefpunt was groep 1 al neergestreken op het zonovergoten terras. Alleen… waar was Christel? Bleek dat de batterij van haar elektronisch schakelsysteem het had begeven. Moraal van het verhaal: techniek is prachtig – als je het oplaadt. Wij vonden gelukkig ook nog een plekje. Cappuccino, leut, een koekje dat zich al had opgeofferd aan de eerste wespen. Het leven was goed. 
Dan de terugweg. We hoopten op minder wind, maar de wind had geen plannen om ons te sparen. “Daar word je sterk van,” zeiden de mannen vooraan. Zeker. En grijs. En doof aan één oor. Jan hield de troepen keurig bijeen – als een dirigent met een stel zingende kettingen. Ondertussen begon de zon serieus haar best te doen: het voelde al zomers. En op de weg werd het drukker: wielerploegen, duo’s, en een opvallend aantal einzelgängers met glimmende kuiten en strakke blikken. Bijna thuis, nog even een lusje achterom Horst om die 75 km vol te maken – want ja, de Garmin is onverbiddelijk. Even voor twaalf rolden we Horst centrum weer binnen. Daar zaten bij “de Beurs” al de nodige andere helden te genieten van een welverdiend “bruintje”. En dan snel naar huis. Want Moederdag wachtte, en daar komt geen wielerexcuses aan te pas. (Verslag van Wilma en Giel).
PS: A.s. zondag géén rit wegens de Promo-Biketour. Velen van ons mogen daar hun spierballen gebruiken om te helpen.
De rit is verplaatst naar zaterdag 17 mei, route 13, vertrek 13.30 uur. Zet het in je agenda, plak het op je stuur, of laat het in de shoutbox schreeuwen.