VUT-Groep:
Nat, winderig, maar legendarisch!
Zoals heel vaak begint elke respectabele Vutter ook deze dag met een goed doordacht appje: “Fietsen vandaag? Buienradar voorspelt weinig goeds…” Binnen no time stroomden de reacties binnen als bij een bingoavond met gratis vlaai. “De meeste regen valt naast ons”, aldus de positieve denkers van het peloton. Afspraak: droog = gaan.
13:30 – De lucht is grijs, maar droog. Tijd voor actie!
We staan met z’n 14-en klaar. 12 mannelijke wattencowboys, 2 stoere dames, en voor de balans: 2 e-bikers (windgoden met een stekker). Een wegkapitein leidt het peloton onder wie 2 stagiairs. Wat kan er nu nog misgaan?
Nou, de start was meteen alsof we de Tour de France op de eerste klim wilden winnen. De mannen op kop hadden er zin in — iets té veel zin. De wegkapitein moest al snel op zijn fluitje blazen alsof hij bij Ajax op de bank zat. De boodschap: “Doe eens kalm, dit is geen criterium.”
De wind werkte ook niet echt mee. Serieus, op sommige stukken leek het alsof iemand ons expres tegenhield met een bladblazer. Maar hé pas op — dit was de langste route van het seizoen. We zijn dan misschien wel vutters, maar blijkbaar ook geheime topsporters.
Na 12 kilometer: miezerregen.
Niet veel later: plensregen deluxe. Regenjas-tijd! Twee fietshelden zagen de bui letterlijk hangen en besloten om huiswaarts te keren. Begrijpelijk — als je dicht bij huis bent, roept de warme douche net iets te luid. De rest van de bende trapte dapper verder.
En zie: het hield op met regenen! Alleen… we waren toen natuurlijk al nat genoeg om dienst te doen als mobiele dweil. Het was geen pretje, maar is het niet — nat en smerig hoort bij de charme van het wielrennen. “Vies en vettig weer? Teken van karakter,” zou een wijze fietser vroeger eens hebben gezegd.
Halverwege: pauze in Asten, bij Jan van Hoek.
Even de broeken droog deppen (de stoelen zouden ons anders niet vergeven), en dan: koffie! Een vriendelijke serveerster (voor ons toch, ondanks onze geur) kwam onze redding brengen. Bakkie troost, een banaan hier, een reepje daar. We hoorden de wijze woorden: “We hebben wind mee terug.” We keken naar de lucht — optimisme is een kunst.
Laatste 35 km – wind mee en gáán!
Het tempo ging nog even flink omhoog. Alsof we door een turbo werden aangedreven. In America ( het dorp-niet het continent) nam ik afscheid van de groep en om 17:15 reed ik Zaerum binnen als een verzopen kat met een glimlach.
Conclusie: toptraining!
De heren hielden ons dames netjes uit de wind – hulde daarvoor! We hebben gelachen, gebaald, gezweet én genoten. En de fietsen? Die zijn toe aan een schoonmaakbeurt waar zelfs de carwash ‘nee’ tegen zou zeggen.
(Verslag van Wilma met een beetje hulp).
Volgende afspraak: donderdag 12 juni, route 52 van 73 km, vertrek 13:30.
Hopelijk met zon, minder wind, en nog steeds veel lol.
A-groep: A.s. zondag route 132 (Holleweg – Berg en Dal) van 133 km. Pauze na 72 km in Groesbeek. Vertrek om 7:30 uur.
B-groep: A.s. zondag route 99 van 86 km richting Gennep. Vertrek om 8:00 uur.
C-groep: Maandag 9 juni 2025 – 70 km, 10 fietsers, 1 grote tafel en géén regen (echt waar!)
Na een eerste pinksterdag die qua weer het meest leek op een herfstige novemberochtend – regen, wind en kou – was het op Tweede Pinksterdag tijd voor revanche. De echte ‘Die Hards’ hadden zich zondag al dapper door de plensbuien geworsteld (hulde!), maar de meesten van onze C-groep kozen toen toch voor de veilige haven van de woonkamer. Groot
gelijk. Maandag was het gelukkig droog, met een frisse 13 graden en een stevig windje – net genoeg om te denken: “Toch maar dat regenjack mee.” En gelijk hadden we, want vertrouwen in het weer is mooi, maar ervaring is beter. Tien man sterk vertrokken we voor route 165 – een lus van 70 kilometer. De koffiestop was op dat moment nog een mysterie: geen vooraf geplande bestemming, geen openingstijden, maar wel hoop. Gelukkig zijn onze routeplanners inmiddels geoefende speurhonden als het gaat om koffietentjes rond 10:00 uur. Dat hoort er nou eenmaal bij: banaantje, reepje, schele waezel – en vooral even van de fiets af. Tot aan de pauze ging het vlot – althans op een paar momentjes na waarbij het tempo iets te hoog was en daarom het fluitje van onze wegkapitein Jan J. klonk.“Tempo terug, jongens, het is geen Tour de France.” 
De verrassing was compleet toen we via een kleine omweg in Meijel belandden bij De Goeije. Het vaste E-bike duo Annie en Lei waren er al en hadden hun bakkie al op. De rest streek neer aan een royale tafel, waar de geur van koffie en tevredenheid zich snel verspreidde. De traktatie kwam van Geert v/d M., die zijn verjaardag van mei nog even dunnetjes overdeed – een gouden zet, want gratis koffie smaakt altijd net iets beter. Na de pauze begon het speurwerk: de route was er nog, maar dan… in tegengestelde richting?? Even puzzelen, omdraaien, en hop – we zaten weer op het juiste spoor. Richting huis fietsend kregen we nog even gezelschap van een andere groep: de Velo’s van Zaerum – vuurrood aangelopen, maar in strak tempo. We hielden ze nog even in het vizier, tot zij afbogen en wij onze eigen weg vervolgden. Uiteindelijk kwamen we droog en voldaan aan. Tegen twaalven zaten wij met zijn tweeën op het terras en genoten van een welverdiend drankje. De rest volgde waarschijnlijk niet veel later in Horst, bij “de Beurs” – de officiële na borrelplek van de C-groep. (Verslag van Wilma en Giel).
A.s. zondag 15 juni – OTH 1999, 75 km – vertrek 8.30 uur
Houd de app in de gaten voor wijzigingen of plotselinge weerdrama’s.
D-groep: A.s. zondag route OTH-1999-D van 60 km. Vertrek om 8:30 uur.