VUT-groep: A.s. donderdag route 72 van 76 km. Vertrek om 13.30 uur en koffie met gebak van de club.
Marathon verslag A-groep: Smikkelen in ‘s Heerenberg en over de 7 heuvelen terug.
Dit jaar vanwege de Corona perikelen een iets kortere versie. Maar met 160 kilometers ook een aansprekende en mieters mooie tocht. Alle lof voor Pappie Puppie Bram. Die heeft ondanks een majeur infrastructureel project thuis (graszoden met wiet op het plat dak) toch de tijd gevonden om voor onze A groep een marathon rit te organiseren. Hij heeft voor vandaag alles (in ieder geval alles waar hij iets aan kon doen) tot in de puntje geregeld. Het is een fantastische route door prachtige gebieden en verrassende doorsteken. Eerst met een grote boog via Duitsland naar het historische grensstadje ’s Heerenberg. En vandaaruit achterlangs door de Duitse rivierpolders over de Waal naar Nijmegen. Daarna via de heuveltjes terug naar de Maas en huiswaarts. Bijna 6 uur op de fiets.
Een groot deel (12) van de vaste A-groep van de laatste tijd is paraat. En Captain Jac (alias De bruine blonde Adonis) is terug van de Peloponnesos en vult het aantal aan tot 13. Ondanks de vele twijfels over het te verwachten weer een prima aantal voor een lange tocht. Bram heeft dus toch 12 anderen tot aan de startstreep weten te krijgen. En daar was heel wat digitale overtuigingskracht voor nodig in de groepsapp. Maar goed dat onze Bram een beetje eigenwijs is.
Er is kans op een bui maar die komt pas later op de middag afzakken uit het noorden. Als het goed is zitten we dan al lang en droog onder het afdak bij Femke. En dat laatste dat klopt achteraf. Bij De Beurs zijn we inderdaad grotendeels weer opgedroogd (op onze natte sokken na). Na de 2e pauze jaagt een flinke bui ons voor zich uit. Voor het grootste deel blijven wij die hoofdbui voor. Maar enkele stevige rand-bui-tjes pikken we helaas toch mee.Voordeel is dat de meegebrachte regenjacks nu toch nut hebben. Geen geprop en gesjouw voor niks. Dat geldt overigens ook voor Babbel Frank. Die heeft thuis voor het dilemma gestaan: 2 gesmeerde boterhammen mee? Of regenjack? En wie Frank kent weet wel wat de keuze dan is geworden… Inderdaad: de belegde dubbele boterham van moeders. Ook ikzelf heb eerder vanmorgen niet zo’n logische keuze gemaakt door wel spatbordjes te monteren en de regenjas eerst bij te steken en alsnog toch thuis te laten. En dat terwijl ik nog plenty plek had naast m’n nood rantsoen met reep en gel-letje. Zal wel met de ouderdom te maken hebben. Anderzijds: het houdt wel je achterwerk droog en dat zit toch wel prettiger op het terras.
Bij de start om 7.30 uur merken we dat het lekker koel is met n beetje ochtendnevel en met veel zuurstof en weinig wind. Goed voor een stevige rit. Qua koersdiscipline gaat het vandaag ook voorbeeldig. Je merkt direct dat de echte baas Captain Jac er weer bij is. Kwestie van uitstraling en natuurlijk gezag. Zeker met die wilde geblondeerde haardos: net als bij de gorilla’s. Bij die mensapen is ook de “silverback” met zijn verbleekte vacht herkenbaar als leider. Vandaag, op zijn eerste rit na 3 relaxweken, is het voor onze “silver back Bokito” Jac niet alleen leiden met en korte maar ook lijden met lange ij. Hij moet flink aanpoten. En veel kopwerk zit er nog niet in.
Het tempo is voor de 1e pauze heel rustig. De reden daarvoor: de catering in Gelderland is pas om 10.00 uur gereed. Dus het credo is lentemente lentemente… Alle gelegenheid om gewoon op tijd te stoppen voor een “trage” bandenwissel van Stillere Frank of de versnelde blaaswerking van enkele anderen. Onze Bike Girl ziet dit “staande plasjes” tafereel met lede ogen en opkomende blaasdruk aan. Zij gaat niet in op de gniffelende suggesties van haar fietsvrienden om de mais “aan te wateren”. Haar blaas is nog sterk genoeg om het vol te houden tot aan de pauze. “Hoezo sterke en zwakke geslacht? Prostaatwatjes!
Oh ja, die bandenwissel van Frank vd V. was dit keer redelijk snel. Echter bij het vullen met lucht laat de techniek hem in de steek. 2 lege CO2 patronen in het zadeltasje! Dat roept de vraag op of het de techniek is of zijn geheugen wat hem in de steek laat. Hammie Hans speelt weer reddende engel en levert een volle CO2 huls. Pffffsssssssssssssst, en vol is de binnenband weer. Gelukkig heeft Frank de lekke de laatste keer wel verruild voor een nieuwe. De omgeving is voor iedereen, zelfs voor de organisator, vol verrassingen. Erg mooi en afwisselend. Ook qua routering vaak worden we soms verrast. Meerdere keren missen we de juiste afslag. Maar met gezond verstand (en dus ook rustig rijden op onbekend terrein) en een beetje geluk lossen we dat op zonder problemen. Tijdens de “aanrij route” door het Duitse platteland van de Rijn loopt de “track” dwars over een spoorweg talud zonder spoorwegovergang. Ze hebben ons gewoon een stuk van de route gejat die Pruuse. Er is nog wel een graspad met aan de andere kant van het spoor een poortje in het hoge hekwerk. Zou dat speciaal voor ons zijn geplaatst? Volgens Hammie wel en hij meldt dat het bovendien een “dood” spoor is dat buiten gebruik is. Resultaat 13 A-renners sjokken en strompelen in ganzepas in hun raceklicks met de fiets op de schouder via het graspad over het spoor door het poortje naar het fietspad waar de “track” gewoon verder gaat. 
Kort daarna komen we door een dorp mét een compleet treinstation én wachtende treinreizigers. Zouden die mensen niet weten dat hier al lang geen treinen meer komen. Ik zie Hammie denken: “Hallo Leute! Es komt kein Zug. Die Bahn hier ist pleiteeeeeee”. Wij hebben in ieder geval onze kluun expeditie over het spoor zonder aanstormende trein gehaald.
Rond Nijmegen raken we echt van de koers. De voorsten, met Twan Vaner stijfkoppig voorop, rijden over de verkeerde weg dwars door Nijmegen omhoog richting De Heilig Land Stichting in plaats van de route onderlangs. Pas als het niet meer zinvol is om te keren komt het besef dat we toch echt verkeerd zitten. We zijn dan al boven aan het hoogste punt vlak bij het gebiedje waar ook de Holle Weg omhoog gaat. We zijn dus wel in de buurt maar op de verkeerde hoogte. We kiezen er voor om steil en rechtstreeks af te dalen naar het rivierdal. En die gok pakt (gelukkig voor mij) goed uit. We komen weer netjes en ruim voor de Holle Weg op de route. De Holle Weg beklimt iedereen daarna op z’n eigen manier. Lange Roel op de (te) grote plaat. Opa Hay met overdadig gekreun en gesteun. Sparrowhil Henk verstandiger dan normaal. Onze Bike Girl langzaam maar wel soepel. Captain Jac niet soepel en met meer moeite dan normaal. Hoppende Hugo hiphoppend op het speciale kleine bergverzet. Anderen, steady, op eigen tempo. De bergtrui is voor Hammie Hans die blijkbaar energie heeft gespaard voor de bergpunten. En onze zongebruinde en blondgebleekte kapitein bungelt achteraan net voor de denkbeeldige bezemwagen. Maar iemand moet van achter de regie houden, toch…..
De verzorgingsposten die Bram heeft gekozen zijn prima. Vooral het etablissement Smouzen (synoniem voor smikkelen) is een schot in de roos. Een gezellig en sfeervol eetcafé. Heerlijk gebak en koffie. En plenty plaats voor koppeltjes van 2. Én niet te zuinig met de slagroom. Vooral Captain Jac krijgt een extra volle laag spuitroom waarin het stuk taart helemaal verdwijnt. Tjaaa zo’n hoofdaap krijgt bij die gorilla’s ook altijd de dikste en rijpste bananen. Wel is nu bewezen dat je van veel slagroom echt geen klimgeit wordt. Onze Bokito heeft bergop nog last van de liter slagroom in zijn maag en slagroompudding in de benen. De 2e pauzeplaats is De Diepen bij Milsbeek/Bredeweg. Ook een mooie en goede locatie. Dit keer wel ‘n beetje tricky ofwel prikkie vanwege de zwermen wespen die ons belagen. We proberen van alles om die krengen weg te lokken naar andere tafels. Opa Hay gaat zelfs met zijn glas cola aan de wandel. Niks helpt. Dan maar gewoon heel voorzichtig drinken en eten en zorgen dat er geen “verstekelingen” mee naar binnen glijden.
Op de terugweg vanaf pauze 2 krijgen we zoals vermeld 1 grotere bui op onze kop en later nog wat spetters. De nattigheid komt op veel plaatsen vooral van de plassen op het wegdek. Allemaal niet dramatisch. Alleen is die nattigheid indirect ook de oorzaak van een solo valpartij. Gelukkig zonder ernstige fysieke gevolgen (paar schaafplekken en wat last van de al eerder geblesseerde pols). En een helm die aan de achterkant volledig is gecrasht. Zonder dat ding had er nu zeker geen stukje van Peperazzi in het weeknieuws gestaan of een epistel over een ritje met de ambulance in het beste geval.
Een korte uitleg over wat er gebeurde: Het terugzetten van de bidon, die in de lastige houder op de zadelbuis zat, lukt me niet direct. Ik slinger wat. Om dat te corrigeren, snel beide handen aan stuur voor meer stabiliteit. Echter, door het slingeren en de nattigheid glipt mijn hand in plaats van om van de remgreep ernaast
Het akelige geluid van een fiets die over het grove asfalt stuitert en schuift.
Een tweetal zwevende en rollende seconden later met salto lig ik langs de fiets.
Als ik het zelf mag zeggen: een knap staaltje stuntwerk maar… doe dit thuis niet na!
Eind goed al goed. Behalve een kleine deuk in mijn imago.
Overigens lezen we thuis op de app dat ook Lange Roel een schuiver heeft gemaakt. In de allerlaatste bocht voor thuiskomst. Net op tijd om nog in het verslag te komen. Gelukkig ook zonder veel schade aan lijf en leden (1 flinke schaafwond). Sommigen hebben er veel voor over om in het weeknieuws te komen. Net voor 3 uur ploffen we bij De Beurs onder de partytenten. Tijd voor drank en/of Max. De rest gaat na 1 drankje snel naar huis lekker opwarmen in bad of onder de douche en voor de buis. Om goed van de schrik te bekomen gun ik mezelf dit keer binnen voor het beeldscherm ‘n 2e Tongerlootje. Ik zie op het scherm dat in Francochamps de bandenwissels beter georganiseerd zijn dan bij TWC. Maar dat is nogal wiedes, die F1 guys hoeven ook niet meer met lucht en patronen te klooien. Gewoon in 1,9 seconden 4 nieuwe wielen en gas op de lollie. Misschien iets voor ons: allemaal een hoes met een rijklaar reservewiel op de rug mét ingebouwde airbag en voorzien van reclame voor Lommen. Voor Catain Jac natuurlijk in het “zilver”.
(door Peperazzi)
A.s. zondag route 125 richting Weert over 114 km en vertrek om 7.30 uur. Pauze na 70 km bij cafe de Molshoof in Kelpen-Oler. En deze rit staat in groene letters op het programma dus koffie + gebak van de club!
BC-groep: A.s. zondag route 121 van 83 km. Vertrek om 8.30 uur.
Marathon verslag BCD-groep: Het programma vermeldt voor vandaag de TWC marathon 2020. Maar door alle covid-19 toestanden was zoals voor meerdere speciale activiteiten ook hier wat minder aandacht voor. Maar toen bleek dat de A-groep een verkorte marathon 2014 op haar koerskalender had geplaatst wilde ook de D-groep niet achter blijven, en er werd een verkorte versie van ca. 100 km gemaakt die nogal wat animo genoot, niet alleen bij de D maar ook bij de B en C rijders. Het enige wat nog roet in het rijden zou kunnen gooien was de weersvoorspelling. Maar toen op zaterdag 29 aug.de beslissing werd genomen van “’t giet on” stonden er op 30 aug. om 8.00 uur 16 TWC leden van de B,C en D formatie aan de start voor deze uitdaging. Voor de veiligheid vertrokken we i n 2 groepen. Groep 1 met de meeste B/C rijders en groep 2 hoofdzakelijk de D rijders. En last but not least de volgwagen met aan het roer Piet Cl. Het weer was fris met een herfst ochtend mist die de koersbrillen het zicht enigszins belemmerde. We vertrokken richting Heerenbosweg en voelde dat de wind, al was het weinig, ons toch een steuntje in de rug gaf met als gevolg dat er gelijk een goed tempo werd neergezet maar met groep 1 in het zicht werkte dat voor groep 2 als de bekende rode lap. Maar het probleem loste zich zelf op doordat bij de oprit in groep 2 plots de kreet klonk “LEK” maar zo zie je maar, elk nadeel heeft zijn voordeel, jammer voor Giel hij was de pechvogel. Om het tijdsverlies te korten werd hij bij Piet in de bus gezet om het euvel te verhelpen en zodoende verderop weer te worden uitgezet. Groep 2 was inmiddels uit het zicht verdwenen zodat het tempo beter bij de D norm aansloot. Na de grenspassage ging het via goed geasfalteerde veldwegen naar Asperden waarna we via enkele Landstrasse met goed fietspad via Kessel, dit keer niet aan de maas, naar de bekende Kartenspielerweg dwars door het Reichswald. Deze weg met zijn glooiend oplopend terrein is altijd een echte kuitenbijter vooral op het einde waardoor de groep van 8 toch een lint vormde. Jac J. zag plotseling iets geels lang de route leggen en dacht kan ik misschien wel gebruiken, en hij was een regenjack rijker, was wel een maatje S. aan het einde van deze weg werd er even verzameld zodat we als groep aan de afdaling van de St. Jansberg over de Holleweg konden beginnen. En zo zie maar na de nodige stijgende meters komt er ook een snelle afdaling. Nu verder naar Ottersum voor onze pauze. Op de Ringbaan kwam de volgwagen ons tegemoet omdat hij ons door het Reichswald niet mocht volgen. De koffiestop was door de wegkapitein gereserveerd bij “Bij Koos” maar daar aangekomen bleek het etablissement nog niet open. Maar door een telefoontje kwam snel een fietsende restaurantbediende aanstormen en konden we in een fraai behangen etablissement plaatsnemen volgens de corona richtlijnen. De koffie werd snel uitgeserveerd en er was zelfs Limburgse vlaai voorhanden waar de meeste gretig gebruik van maakte.
Een speciaal onderwerp van het gesprek was het mondkapje (masker) van Guus H. het zou gemaakt zijn van zijn Janssem-Tilanus underpants, nadere details wil ik niet vernoemen om TWC niet in de problemen te brengen. Na de koffie werden de groepen weer geformeerd voor het tweede gedeelte. Het zonnetje was zelfs doorgebroken en vol goede moed werden de pedalen vastgeklikt. Het ging via de Siebengewaldseweg en de Blyenbeekse golfbaan ging het richting Nieuw-Bergen. Maar even als vanmorgen werkte groep een weer als de bekende rode lap en moesten de voorrijders van groep 2 tot kalmte worden gefloten. Zelfs langer laten kop rijden had niet het beoogde resultaat. Misschien moeten ze eens een crush control laten inbouwen. We vervolgde onze rit naar Het Leuken en Well om via Wanssum en Klein Oirlo naar de finish bij “De Beurs” te koersen waar rond de klok van 13.00 uur arriveerde en op het terras neerstreken voor een welverdiende dorstlesser.
We kunnen terug zien op een zeer geslaagde marathon rit die ondanks de verwachtingen droog is verlopen en voor iedereen toch een fraaie haalbare uitdaging is geweest over een mooi parcours. Piet bedankt voor het keurig begeleiden van de BCD groep op deze marathon.
Hopelijk staat ook voor 2021 weer een marathon op onze tourkalender. (door Lei K.)
Zondag 6 sept. Route 121-D over 58 km vertrek 9.00 uur
