VUT-groep: Voor donderdag 3 sept. was er een weersvoorspelling waar een TWC’er niet vrolijk van wordt en de buienradar liet zien dat het tot vroeg in de middag nat zou zijn. Na het nodige App verkeer werd besloten om de starttijd te verplaatsen naar 14.00 uur, pogingen om dit nog op de site te zetten mislukte want die lag er uit. Volgens de buienradar zou het even na 14.00 uur droog zijn. De regen was inmiddels aan het afzwakken en om 14.00 uur stonden er 9 bikkels bij de Mêrthal om te vertrekken, met regenjack aan, naar het veer in Grubbenvorst voor route 072 over ca. 75 km. Dat het niet altijd meezit bleek wel want amper buiten Horst was het Wim vd M. die lek reed en toen maar gelijk rechts omkeer maakte. En door de enkele druppels van boven gaf Theo B. de pijp ook aan maarten. En zo kwam de groep van 7 in Grubbenvorst waar Lei ze stond te wachten zonder regenjack. Het was inmiddels gestopt met de regen zoals de buienradar had beloofd. Na het oversteken van de maas ging het richting Schandelo, vlak voor de grens werd even gestopt om de regenjacks uit te doen zodat het transpiratievocht kon verdampen. We vervolgde onze route over de lange rechte Veenweg richting Herongen. Via de Herscheler Weg en Hombergen naar Sassefeld. Daar moesten we plots vol in de beugels want direct achter een onoverzichtelijke bocht had een Deutschse Bauern sein Auto uit de schuur op straat gezet en was zelf de schuur nog aan het sluiten, vol in de remmen deed menig achterweil wegschuiven maar gelukkig bleef iedereen overeind. Het was onhandig maar het is hem vergeven door het meestal höflich gedrag van zijn landgenoten. Met een gestegen adrenaline niveau vervolgden we onze rit richting Breyell we namen wel even een afkorting op advies van Mart J. en kwamen door het bekende spoortunneltje bij de Ampel richting Bracht naar onze recentelijk ontdekte koffiestop bij Bäckerei Lehnen. De temperatuur had zich inmiddels positief ontwikkeld zodat we netjes volgens corona regels op het buitenterras konden plaats nemen Die Ladenfrau kwam ons vrolijk welkom Grüssen. De clubkoffie en gebak werd besteld en uitgezocht, en we genoten van een grote Pot Kaffee en een heerlijk stuk Kuchen fur niedrige Preise.
Nadat Mien alles had betaald werden snel de pedalen weer vast geklikt want door het late vertrek wilde we nog voor het donker thuis zijn. Het ging richting Kaldenkirchen en dan naar Tegelen. Maar een luide knal deed de groep stoppen het was Twan A. die luidruchtig enkele centimeters zakte. Alle hens aan dek om het euvel te verhelpen maar een gat in de buitenband vraagt toch om wat extra improvisatie, maar binnen redelijke tijd was het geklaard en nu maar hopen dat het goed gaat.
Via Tegelen en de Zuiderbrug ging het naar Hout-Blerick, maar op de bekende rotonde sloeg het noodlot toe, het was Lei die onderuit ging en hardhandig met de bestrating in aanraking kwam. Na voorzichtig overeind geholpen te zijn werd de schade aan lijf gecontroleerd, dan even lopen maar een pijnlijke linker heup deed hem niet tegenhouden om toch weer op de fiets te stappen want met bewegen hou je het soepel. We vervolgde onze rit richting Boekend en tuinbouwgebied Siberië naar de Lage Heide van Sevenum en de Sint Joris weg van de Reulsberg naar Horst waar tegen de klok van 18.00 uur de finish werd bereikt. En we hebben het op het begin na helemaal droog gehouden wel met enkele incidenten maar de clubkoffie was de pleister op de wonden. (door Lei K.)
A.s. donderdag route 116 over ca. 72 km vertrek 13.30 uur.
A-groep: In een grote boog om de Grote Peel langs het randje van Bels.
Aan de outfit van de 10 A renners is af te zien dat de temperatuur vanmorgen vroeg toch echt richting herfstwaarden is gezakt. Dik onder de 10 graden. De meesten staan daarom met lange mouwen en driekwart of volledig lange koersbroek. Enkelen, de mannen van geen gemier en gewoon stoempen (waaronder natuurlijk Captain Jac, Sparrowhill Henk en Turbo Tim) doen net alsof het nog hoogzomer is. Direct bij de start gaat het tempo boven de 30. Dus de koukleumen in het peloton zijn snel opgewarmd.
Het is opvallend rustig in de koers. De natuur is erg rustig met wat laaghangende nevelen en windstil, Ook het peloton zoeft, glijdt bijna, fluisterstil door het open landschap in de Peelregio. Er heerst een zekere sereniteit. De reden: we missen de grootste spraakmakers vandaag. Minder gebabbel. Geen luidkeelse begroetingen aan wandelende dames. Dat is weer ’s wat anders. Wat dat betreft heeft deze rit door het vlakke boerenland richting de grens met België een beetje het karakter van een processie. Bidden naar/bij de buren.
De route heeft ook niet al te veel bochtenwerk. Mooie, en vooral ook goede en gladde landwegen. Toch missen de kopmannen een paar keer een afslag. En opvallenderwijs: Turbo Tim is steeds een van de mannen die daarna moet keren om terug te komen in het peloton. Hij heeft op de vooravond met zijn drinkvrienden een speciaalbierenfestijn gehouden. Zijn hersencellen zijn blijkbaar nog wat bedwelmd van dit bacchanaal. Er zijn heel wat “promilles” aan alcohol doorheen gegaan om dat orgaan bij hem een beetje lam te leggen. Tja… daarom heet dat ook speciaal bier.
Onze pauzeplaats zou zo aan de andere kant van de barrière hebben kunnen liggen. De Molshoof. Misschien kan Hammie Hans uitleggen waarom deze kroeg als molshoop betiteld wordt. Hij is hier tussen de patattenvelden verwekt en opgegroeid in Stramproy. Het voelt hier als België. Niet alleen qua naam van de plaats: Kelpen-Oler (een soort Belse enclave in Nederlands Limburg). Ook qua locatie en entourage geeft dit stamminéke het gevoel alsof je in het Pajottenland bent. In de middel of no-where, aan een rijksweg/grote baan, grote parking voor de deur, een terras met glazen schermen, oubollige/nostalgische inrichting, smartlappen muziek uit de speakers en een serveerster met de nodige kilometers op de teller en doorrookte stem. De bediening is meer van de Duits dan van de Franse slag. De Mëre van de kroeg neemt erg kordaat de bestelling op. Ik schrijf hier bewust de en niet onze. “10 man! Allemaal koffie! Én vlaai!” Meer een bevel dan een vraag.
Niemand durft, of krijgt de tijd om, tegen te stribbelen. Zelfs de fervente grote-cola drinkers geven geen tegengas. Ook de vlaai is geen punt van discussie. Alle vlaai hier is lekker en goed dus gewoon eten wat madam voor je neus zet. Heeft eigenlijk ook wel wat; zo’n terrasbezoek zonder keuzestress en eten wat de pot schaft. Wat heeft een wielrenner bij de pauze meer nodig dan koffie met vlaai en een toilet. En dat ook nog zonder al te lang wachten. Prima toch. Conclusies: Heerlijke vlaai, ouderwetse ietwat slappe koffie en tegen een ouderwetse prijs. Bovendien: De rekening gaat uit de clubkas van Penning Peter. En een gegeven paard ……
Na de pauze gaat het in gezwinde vaart (met een beetje rugwind) weg uit deze geboortestreek van onze Hammie en terug naar het welvarende Noorden. Nog voor 12.00 uur kunnen we onze fietsen bij De Beurs tegen de muur zetten. Het terras zit redelijk vol met een grote groep “gewone” klanten en diverse groepjes TWC-ers. Sinds lange tijd zitten de A’s, B’s en C’s – D’s weer gezellig gelijktijdig op het terras. Wel nog allemaal op “gepaste” Corona afstand van elkaar. Maar toch weer ‘n beetje het TWC-Oranje bij-elkaar gevoel na afsluiting van de zondagmorgenritten. (door Peperazzi)
A.s. zondag voor de laatste keer dit jaar vroeg opstaan voor route 104 van 120 km. Vertrek is dus om 7.30 uur en we hebben pauze bij de Biobakker in Rheurdt na 80 km.
BC-groep: A.s. route 91 van 80 km. Vertrek is om 8.30 uur.
D-groep: De R is weer in de maand en dan is de starttijd verschoven naar 9.00 uur en door het begin van de meteorologische herfst is gelijk ook de ochtend temp. wat lager en dat is te zien aan het tenue van de TWC’ers want je ziet gelijk ¾ broeken, been en armstukken. Voor vandaag stond route 121-D over ca. 56 km. Om 9.00 uur stonden 17 personen aan de start voor deze route. Dus even 2 groepen maken en vertrekken. Door het rustige weer werd er gelijk een flink tempo neergezet door groep 1. Bij groep 2 ging het ook prima maar na de passage van Meterik waren zij plots de Hoebertjes kwijt. Wachten en even terug fietsen bleef zonder resultaat, dus werd de rit maar vervolgd. Via Heide en Ysselsteyn en wat omzwervingen naar de markt van Deurne waar de koffie gepland was. Net voor Deurne kwam ons plots een TWCér tegemoet het was onze Thei V. die om 8.30 uur aan de start had gestaan en toen maar een eigen invulling had gefietst en ons tegenkwam en maar gelijk aansloot naar de koffie. We namen op het grote terras volgens de corona regels plaats in het herfst zonnetje terwijl de kerkklokken verwoede pogingen deed nog wat Deurnese inwoners naar de kerk te lokken. Groep 2 was inmiddels ook gearriveerd zodat het terras al een redelijk gevulde hoek vertoonde. Er werd even telefonisch geïnformeerd waar onze uitvallers gebleven waren gelukkig waren er alleen wat fitheidsklachten.
Maar we werden ook gelijk geïnform 
eerd over toch wel speciale ontwikkelingen binnen onze club, met een door Guus H. gevonden spandoek maakt hij, Annie en Hein hun voornemens bekend.
Dus wij verheugen ons al op het feest met name een receptie bij Guus zal zeer verrassend zijn. We wachten op de geplande data en de locatie. Als het maar niet de dag voor een club rit is want dan staan we met een zwaar hoofd aan de start.
Nadat het gezellige koffiekwartier er op zat werden de pedalen vast geklikt en ging het in 2 groepen van 8 met wat rugwind richting Zeilberg en Griendtsveen waarbij het tempo soms de 30 oversteeg en het bekende fluitje klonk. Via wat extra omwegen, om de geplande kilometers toch vol te krijgen, ging het naar de finish bij het clublokaal “De Beurs” die om ongeveer om 11.15 uur werd bereikt na een mooie ochtendrit. (door Lei K.)
A.s. zondag route 091 D van 55 km. Vertrek om 9.00 uur.