VUT-groep: Voor vandaag stond er een groen gekleurde route op het programma en dat stimuleert altijd TWC’ers om zich naar de start te spoeden. En dat bleek wel want om 13.30 stonden er liefst 16 liefhebbers aan de start en Lei had gemeld dat hij in Grubbenvorst zou aansluiten. Door deze opkomst werd er beslist, voor de veiligheid, om in 2 groepen te fietsen. Na wat aanmoedigingen wie bij de snelste thuishoorden vertrok om 13.30 groep 1 met 9 man richting Grubbenvorst voor route 149 over ca 77 km. Vlak voor Grubbenvorst werd even van de route afgeweken gezien het wegdek van het Lovendaal overdadig met vers split was bestrooid. De wachtende Lei K. in Grubbenvorst verbaasde zich een beetje over het tijdstip dat groep 1 arriveerde maar alter bleek dat zij het wereld uur record op de eerste 8 km wilde verbeteren en met de wetenschap dat er een herstelmoment was bij het veer waar iedereen hopelijk weer op adem zou komen. Gelukkig moest het veer door scheepvaart verkeer lang wachten en kon groep 2 gedisciplineerd aansluiten zodat we gezamenlijk de overtocht konden maken. Na de oversteek ging groep 1 onder leiding van A-rijder Hay er weer als een speer vandoor en waren snel uit het zicht verdwenen. Groep 2 inmiddels 8 man sterk en vervolgde de route volgens VUT afspraken. Via Schandelo en enkele kuiten bijters van de Paesmühle Höhe kwamen we in wat rustiger gebied.
Maar op de Amandusweg kregen we een clubshirt in het zicht het bleek dat de trapdrift van groep 1 een slachtoffer had geëist het was Mart P. die het welletjes vond en zich terug had laten zakken naar groep 2. Heren dat zijn geen VUT groep afspraken. We vervolgde onze route die via Herongen, Herscheler Feld, Hombergener Feld, en Sassenfeld naar Breyell voerde waar we door werkzaamheden door Ampel een pauze kregen aangeboden. Nadat we weer door mochten vervolgde we onze rit via het Brachterfeld naar onze koffiestop bij Bäckerei Lehnen aan de Kaldenkichener Strasse waar Lei de kaffee und Kuchen besteld had en dat er zelfs mit Karte betaald kon worden dus dat moet lukken. Toen de B-VUT arriveerde had de A-VUT het reeds achter de kiezen en was er voor ons ook voldoende plaats. De koffie en Torte was van prima kwaliteit en smaakte perfect. Na de afrekening klikten wij ook de pedalen weer vast en vervolge onze rit die via Heidenend en Kaldenkerken naar Tegelen voerde waar we door de reeds lang durende wegwerkzaamheden en het niet volgen van de aangegeven omleiding gedwongen werden een flik stuk te klunen. Gelukkig werd de hindernis zonder problemen genomen. Volgende keer toch maar de omleiding volgen. Via Egypte en de Zuiderbrug voerde de route ons naar Boekend en het kassengebied Siberië om dan via Rozendaal, Zeesweg waar Wilma afzwaaide en de overgeblevenen verder gingen naar de Grubbenvorsterweg waar Miek en Lei de kortste weg naar huis namen, de overgebleven gingen via de St. Jorisweg naar naar Horst waar even na 17.00 uur de finish werd bereikt. (Door Lei K.)
A.s. donderdag route 5 voor ca. 75 km vertrek 13.30 uur
A-groep: De 2021 Marathon: Tot aan ’t gaatje van Garzweiler.
Gaten: Dat is het onderliggende thema van deze mooie race marathon op deze prachtige fietszondag. Zoals:
- Het supergat bij van de bruinkool Tagebouw bij Garzweiler. Gi-gan-ties!
- Het gat van een acacia doorn in OpaHay’s gloednieuwe achterband. Een joekel van een doorn.
- De gaten in de dempers van de vele Harleys bij de bikers stop en ook onze 1e pauze plaats. Heel veel herrie om niks.
- De vele gaten in het wegdek van de normaal zo “gründliche” oosterburen. Oud Belgische kwaliteit. Tjonge jonge mijn polsen doen vandaag achter mijn laptopje nog steeds pijn van frequente shocktherapie tijdens de rit. Wel goed voor het mixen van mijn isotone energydrank in de bidon. Het schuim staat erop.
- De bijna ontbrekende gaten in het peloton. We hebben stevig doorgefietst en meestal in rustig tempo na de bochten. Alleen op het laatst gaat het gas er iets te snel op in een ultieme poging om, ondanks niet gepland oponthoud, toch om 3 uur terug te zijn voor de start van dé race.
- Het gat dat Max door een bliksemstart maakt met het Mercedes duo. Maxi-maal. En kan vasthouden tot de finish. Yes, yes, yes.
Maar daar ga ik het in dit verslag niet verder over hebben. Waar ik het wel over ga hebben? Lees gewoon verder.
Met 9 A rijders gaan we de uitdaging van 170 kilometer met ongeveer 700 hoogtemeters aan. Een erg gevarieerde route door een verrassend natuurlijk en panoramisch gebied. De bekende heuvels van Venlo tot Viersen, de weelderige bossen van het Schwalmtal en de uitgestrekte hoogvlaktes in de buurt van Erkelenz. Schön! Knap bij elkaar gescharreld op Google Maps door Brampappie met hulp van RubberenRobert. Namens de andere 7 marathon ridders: bedankt boys. Top
En het weer: Super!
Het peloton dit keer iets kleiner dan normaal.
Een aantal A rijders is op welverdiende vakantie. StillereFrank heeft fietsverplichtingen in het Zwartewoud. Enkelen hebben familiaire verplichtingen. En anderen durven deze marathon uitdaging met de groep wellicht niet aan. LeoTank is er wel bij. Hij neemt het risico om net de live start van de F1 in Zandvoort te missen. Hij wil deze marathon met de groep niet missen. Mooi toch! Ook Grubbenvorst is met LangeRoel vertegenwoordigd. Zijn groepsrit is echter van korte duur. De eerste 30 km gaat hij als een elektrische trein, soepel, voorop samen met CatmenHenk. Bij de bekende heuveltjes begint Roel echter te klagen. “Ik heb geen macht in de benen vandaag, na die week Oostenrijk, misschien draai ik eerder af”. Bergop gaat hij vandaag inderdaad meer als een oude stoomlocomotief. Hij kreunt en kucht omhoog en het zit hem duidelijk niet lekker. Als hij al kreunend en stoepend bergop, door onze BikeGrirl wordt ingehaald (Marjo in soepele cadans met beide handen losjes boven op het stuur) is het voor Roel genoeg. Een echt gat in Roels imago. (alweer een gat). Hij draait achter Hinsbeck af naar huis (En naar z’n goudvis. Die zwemt hem zeker niet voorbij). Komt goed Roelie. Iedereen maakt wel eens een mindere dag mee. Daar word je groot van en sterker (en van pindakaas).
Tot aan de pauzeplek rijden we over kleine en leuke binnendoor wegen door pittoreske dorpjes en een prachtig gebied met vergezichten en het mooie Schwalmtal. Wel bochtig maar goed tot redelijk geasfalteerd. We krijgen een korte tussenstop, plaspauze, bananenbreak door Hay’s lek geprikte band (het volgende gat). Tijdens het wachten langs de kant van de weg blijkt dat Henk toch echt een Catmen is. Een grote witte herdershond kwispelt naar ons toe en snuffelt vriendelijk aan mijn benen en geeft me zelfs een dikke lik. Maar zodra Henk zijn hand naar hem uitsteekt schiet woef in de blafstand. CatmenHenk is zeker geen hondenfluisteraar.
De pauzeplek na 75 km: Elly’s Bikertreff in Mönchengladbach ligt aan een soort provinciale weg die blijkbaar op een hoofdroute voor Duitse Bikers ligt. De hele parkeerplaats staat vol met zwart lak en chroom. En het heel grote terras zit vol met “Hairy” Bikers in motorbende outfits. We vrezen dat het een lange koffiepauze wordt. Maar al snel komt de vriendelijke serveerster de bestelling opnemen en direct daarna hebben we allemaal een flinke mok hete koffie of koel drankje én een lekker stuk Kuchen. Binnen treft OpaHay, achter de bar, nog een vrouwelijke oude bekende. “Oude vlam”?
Na de pauze blijft het landschap prachtig. We steken door diverse, langgerekte dorpskernen, met links en rechts overal geparkeerde auto’s en veel onverwachte en gelijkwaardige kruisingen en zijwegen. Echt uitkijken dus. In de dorpen gaat het goed. Geen ongelukken. Achteraf constateren we wel dat het tempo in de dorpen iets te hoog blijft. Les voor de volgende keer. Rustiger in de dorpen.
Het traject van de 1e pauze naar de 2e pauze (na 120 km bij Bäckerei & Café Achten in Niederkrüchten) heeft overal asfalt als ondergrond. Wat dat betreft heeft Bram ons niet vals voorgelicht. Maar in dat asfalt zitten wel heel veel gaten en scheuren en bulten. En ontelbare plekken en bochten met ladingen stof, zand, gruis en gravel. Echt uitkijken dus. Maar het gaat allemaal goed. Helaas zit er bij de pauze ook een heel groot gat, qua tijd, tussen onze aankomst en het opnemen van de bestelling. Daarna een nog groter gat qua tijd tussen onze bestelling en het uitserveren (dus 2 gaten erbij). Tja, personeelstekort in de Duitse Wirtschaft. Net als bij ons in Nederland. Langzaam maar zeker begint TankLeo, onze grootste F1 fan (ook letterlijk) ongerust te worden. Hij ziet achter de nog lege tafel zijn hoop op het aanschouwen van een live uitzending van de start in Zandvoort vervliegen. Toch nemen we goed de tijd voor een paar heerlijke belegde broodjes en een drankje. Een enkeling werkt zelfs een hele jus d’orange met citroenijs weg. Brrrrrr onze. Marjo bewaart 1 half broodje als noodrantsoen voor later. CatmenHenk stelt daarvoor “Seine Tute” ofwel zijn zakje ter beschikking (thema van 2 weken terug). Het zakje waarin hij zijn goed voorgekauwde kauwgom in heeft bewaard voor na de lunch. Gelukkig gaat het afrekenen relatief snel. Vreemd is wel dat je zelf bij het pinnen het bedrag moet intikken met allerlei extra handelingen die we in Nederland niet nodig hebben. En dat gaat niet echt zonder haperingen. Laat staan dat je bij die Duitsers met zo’n patserige Rolexachtige duikklok om je pols komt aanzetten om contactloos te pinnen. Ik zie de verkoopster volledig verbijsterd kijken. Zo van “sind Sie völlig verrückt. Zahlen mit eine Armbanduhr. Es ist hier kein Zirkus, junger Man!”. Dan toch maar gewoon een paar Euro Scheine op de toonbank.
Met goedgevulde buik en een beetje uitgerust gaan we op route voor de laatste 50 kilometer. De wegen blijven bochtig en vaak smal. Op een achterafweggetje in de buurt van Elmpt/Brüggen gaat het toch mis. Een stevige en brede personenwagen kan/gaat op een smalle weg niet echt goed aan de kant door de dichte begroeiing in de berm en rijdt harder door dan verwacht. En wij komen door onze snelheid in het gedrang bij het noodzakelijke ritsen. Gevolg: Tim’s achterwiel schuift weg langs de scherpe wegkant en de berm en hij gaat met veel kabaal tegen de vlakte. Zijn fiets stuitert midden in de groep over het wegdek. Tim schuift er zelf achteraan. Op z’n zij over het asfalt (nu gelukkig geen puin en gravel op de weg). De rest blijft overeind. Van de eerste schrik bekomen is de balans: scheve schakel/remhendels en stuur. Alles wordt provisorisch worden rechtgezet door krachtpatser Leo. En Tim loopt niet meer op dan een flink schaafplek op de kuit en wellicht bil. En enkele kleine schaafplekjes op knie en elleboor. En een volledig kapotgescheurde handschoen. Had veel onfortuinlijker kunnen aflopen. Maar goed dat Tim’s gewrichten en spieren goed zijn ingepakt in een massieve body en benenpartij. Water der op en fietsen maar. Bikkel Tim geeft geen krimp en maakt de rit met ons af.
Intussen is Leo’s hoop om de start in Zandvoort live mee te maken geminimaliseerd. Enkelen pogen nog om tijdens de laatste 40 km nog wat verloren tijd goed te maken. Maar in en na Steyl vervliegt Leo’s laatste hoop op de live F1 start. Dorpsfeest in Steyl. Ons hele traject langs de Maas vol met marktkramen en drommen mensen. Geen gat te bekennen om doorheen te fietsen. We kiezen als alternatief het leem/grindpad direct langs de Maas. Echt hobbelen en stuiteren. Als we weer op de normale route komen zit die ook vol met dorpsfeestbezoekers, fietsende zondagsrijders, wandelaars, skeelers, kinderwagens. Niks versnellen. Tempo aanpassen aan de andere recreanten en voorzichtig slalommend onze koers vervolgen.
We parkeren om 15.30 uur onze fietsen tegen de bloemenbakken bij De Beurs. De rest gaat direct naar huis voor de buis. Voor ons een geruststelling dat Max gewoon nog vooroprijdt in file op het circuit van Zandvoort. Leo heeft dus niet echt iets gemist en kan hopelijk later genieten van een Nederlands race succes. Met z’n 4’en pakken we nog enkele drankjes. Marjo eet nu op haar gemak het halve Brötchen mit Schinken op dat ze, in Henks Tütchen, in haar achterzak heeft. Lekker na zo’n tocht. Maar wel al een beetje taai. Na veel geknabbel blijft er in Marjo’s mond een stuk “broodje” over dat echt niet weg te kauwen valt. Het lijkt wel kauwgum…….
Juist ja, Henkies voorgekauwde kauwgum die hij voor na de lunch in zijn zakje had bewaard. Wil je die nog terug Henk? Hij smaakt nu wel een beetje naar Schinken. Hopelijk herstelt Tim goed en snel. Het ondanks deze valpartij een geslaagde, mooie en gezellige rit. (door Peperazzi)
A.s. zondag route 38 van 107 km met pauze na 65 km bij Herberg de Morgenstond in Griendtsveen. Vertrek om 8:00 uur
BC-groep: A.s. zondag route 91 van 80 km. Vertrek om 8:30 uur
D-groep: Marathon Horst-Eindhoven-Horst. 115 km.
Toen de wekker vanmorgen heel vroeg afliep en ik naar buiten keek , scheen een bleek zonnetje. Het was daarom nogal fris toen ik om 7.30 op mijn fiets stapte naar Horst. Daar aangekomen bleek ik niet de enige vroege vogel te zijn. Uit alle hoeken kwamen verschillende TWC, ers aanfietsen en om 8 uur vertrok eerst de B/C groep gevolgd door mij in de D-groep.
Vandaag stond de Marathon op het programma. Op en neer naar Eindhoven waar we als pauzeplaats hadden gereserveerd bij fietscafé ”de Cyklist” halverwege. De D-groep bestond vanmorgen uit 4 dames en 7 heren .Met zijn elfen wilden we de uitdaging aangaan de afstand van 115 km te fietsen. Voor de meesten van ons was het toch al langer geleden dat we meer als 100 km hadden gefietst. De eerste kilometers gingen rustig aan om op temperatuur te komen. Ook de B/C groep dacht er zo over want we hielden hen in het zicht. De zou trouwens de eerste 25 km zo blijven.
Fietsende via Meterik, Veulen staken we in Ysselsteyn de Middenpeelweg over. De route bracht ons over de Zeilbergseweg, daarna de lange Wittedijk, door buurtschap Walsberg richting Deurne. Het was zo vroeg in de morgen overal nog rustig zodat we een lekker tempo aan konden houden. Over de betonbaan langs de N270 voorbij Deurne passeerden we Molenhof, Schouw, de Bakelse Brug en Muizenhol. Allemaal kleine buurtschappen waar niemand ooit het bestaan van wist. Daarna over de Heikantseweg verderop overgaande in de Bakelseweg. Het Wilhelminakanaal over en toen een heel mooi langstuk langs het kanaal naar Aarle-Rixtel. Een klein stuk verder ligt aan de andere kant van het kanaal in Lieshout de brouwerij van Bavaria. Het was nu al wat later op de morgen te merken aan het toenemende aantal fietsers die, net als wij, genoten van het uitstekende fietsweer. Het was uitkijken op de toch wel smalle fietspaden hier. Alles ging nog steeds prima en we konden het tempo goed aanhouden, 28-29 km./u. Klein oponthoud toch toen ik nog snel iemand van de dames uit moest leggen wat nu links en wat rechts was. Dat met de duim.
We passeerden verschillende ophaalbruggen die gelukkig bewaard zijn gebleven en herinneren aan de goede oude tijd. Bij Deense Hoek verder langs het kanaal met de heel mooie ophaalbrug “de Stad van Gerwen”. Het was een heel lang mooi stuk fietspad maar we moesten afbuigen naar het zuiden richting Eindhoven. Hier viel het niet mee om goed te navigeren maar met vereende krachten wisten we toch de juiste weg te vinden. Bij een mooi planzoen dook Hugo R. van de B/C groep plotseling op. Hij had een praatje gemaakt met een paar ‘hondgenoten’ die daar hun viervoeter uitlieten. Samen kwamen we aan bij de pauzeplaats ”de Cyklist” waar het erg druk was. Toch hadden we evenals de B/C groep, die al eerder aangekomen was, gauw een plaatsje gevonden. Onze bestelling werd gauw opgenomen en verschillende mensen bestelden nog een stuk gebak om de gebruikte calorieën bij te vullen. We hadden immers de eerste 60 km. van onze rit erop zitten. Voordat we weer op de fiets stapten hebben we nog met veel bewondering gekeken in het wielermuseum. Hier is van alles te zien waaronder heel veel verschillende wielershirts.
Het museum is eigenlijk opgedragen aan Bert Oosterbosch “De Rooie” o.a. winnaar van 3 etappes in de Tour de France en wereldkampioen bij de achtervolgers op de baan. Overleden in 1989 aan een hartstilstand in de leeftijd van 32 jaar. We moesten verder dus snel weer de fiets op en via de Kanaaldijk-Zuid Eindhoven uit. We passeerden al snel ook het DAF-Museum, erg de moeite om eens te bezoeken. De oprichter van DAF, de heer van Doorn, kwam toch uit America. Verder langs het kanaal over een goed lopende maar smalle betonbaan was het erg druk door de vele fietsers. Een tegenligger schrok van mij en meende daarom de inhoud van mijn broek goede dag te moeten wensen. Dit stukje Brabantse natuur is ongeveer 10 km. en loopt evenwijdig aan het Eindhovens Kanaal tot bij Hulst. Hier staken we over naar de Kanaaldijk-Hulsterbroek. Alweer een mooi stuk wat volgde al was het door bv. de naam van buurtschap Heikrekel. Even verlieten we de waterkant om bij Stipdonk de Zuid-Willemsvaart te bereiken. We koersten nu naar Asten. We hadden besloten om hier even van de route af te wijken voor een kleine pauze.
Na de korte pauze op weg voor het laatste stuk van de rit. Richting Liessel, weinig tegenwind, dus het tempo ging omhoog. De 30 km. werd soms overschreden dus werd er af en toe op het fluitje geblazen. Via het nu alweer verzakte fietspad naar Helenaveen. Limburg kwam in zicht en voor sommigen van het Poels-peloton was dit een welkome constatering. Richting Evertsoord, als een echt wielerpeloton over de rijbaan. Op de Peelstraat namen we afscheid van 3 Sevenumse dames die de kortste weg, naar wat ik later zag een lekkere pot bier, namen. De overgebleven renners namen de Kulbergweg langs de parkeerplaats van het paardencentrum “de Peelbergen” .Hier stonden evenals laats allen SUV wagens waar 2 VW Kevers of Fiatjes in passen (zie weekbericht van 4 aug.). Langs het hoogste punt van Horst aan de Maas achter langs Kronenberg richting huishonk “de Beurs”. Ikzelf draaide voor de spoorlijnovergang rechtsaf ( waar de duim links zit) naar Sevenum.
Een heel mooie marathon. Geen pech onderweg, prachtige route en meer dan uitstekend fietsweer. In totaal 115 km. met heel behoorlijk gemiddelde. En zo werd het een top Nederlandse sportdag een marathonrit voor de D-groep en als kers op de taart de winst van Max bij de formule 1 in Zandvoort. (door Giel)
A.s. zondag rit 091-D voor ca. 56 km vertrek 8.30 uur.