VUT-groep: De weergoden zaten ons vandaag weer dwars met regen en wind dus de fiets bleef in de stalling staan, gelukkig is het geen paard dat haver nodig heeft want anders wordt het te duur. (door Lei K.)
Hopelijk is het a.s. donderdag weer beter voor de laatste rit van het programma. Het wordt route 61-D over ca. 66 km vertrek 13.30 uur.
B-groep: Een stille wedstrijd
Ook deze wel zeer koude morgen mag ik wederom verslag doen van de belevenissen van de Bees. Net ff voor negenen staat er een hele meute TWC-ers te koukleumen bij de Beurs. Uit nader onderzoek blijkt dat de Dees ook om negen uur vertrekken en PenningPeter sluit zich wijselijk hierbij aan. Hij heeft het verslag van vorige week zeker gelezen en geconstateerd dat de Dees (en dat in tegenstelling tot de Bees) wel een koffiepauze hebben. Nota bene in Overloon bij Clevers waar wij met de Bees ook langskomen (en dus niet stoppen ☹).
Het vertrek van het 10-tal Bees gaat in lijn met de twee vorige routes, waarvan ik ook verslag heb mogen doen, ongeorganiseerd en de kopmannen peren eruit. Onze HoppendeHugo heeft wel goed opgelet en ziet dat er vier man op kop dreigen te komen zonder een Garmin. Onze captain in ruste FluitjeJanzonderFluit vindt dit niet zo’n probleem, gewoon hard roepen. Nu hoor ik de oplettende lezer denken FluitjeJanzonderFluit wat is hier aan de hand? Nou, dit is het grote voordeel van het hebben van een reporter in het peloton. Tijdens een van mijn diepte interviews ben ik erachter gekomen dat hij het fluitje “gewoon” is vergeten. Tijdens zijn ontbijt was FluitjeJan aan het bedenken wat je moet aantrekken als het 4 graden is. Vervolgens heeft hij niet meer aan het fluitje gedacht. Een bewijs dat mannen dus maar een ding gelijktijdig kunnen.
Door het ontbreken van het fluitje wordt het wel een heel stille rit. Het eerste stuk door De Meterik, waar handen uitsteken en aangeven welke route we volgen nog steeds niet in het systeem zit, richting de Schaak bleef het verdacht stil in het peloton. Zou het zijn dat iedereen van de natuur aan het genieten was? Zelfs een groene specht werd gespot. Voor de niet-ornithologen onder ons: een groene specht heet groene specht omdat ie nou eenmaal groen is (hetzelfde als de Hulk). De bonte specht heet de bonte specht omdat deze zwart met rood is (voor FC Blerick het is geen PSV). FC Blerick onderbreekt de stilte bij het zien van elk voetbalveld. Vol trots geeft hij aan dat hij hier gespeeld heeft en welke club het betreft. Over de uitslagen corresponderen wij helaas niet.
De temperatuur liep langzaam op, en dat was ook van het tempo te zeggen. Vol gas door Overloon waarbij straten van rechts links bleven liggen. Door de hoge snelheid missen we uiteraard ook de koffie. Ook bij het kiezen van het fietspad was het: “een voor alle en ieder voor zich”. Ter hoogte van het Zoo parc bedacht een van de kopmannen om het fietspad te pakken terwijl de andere stoïcijns op de weg bleef. Met de nodige kamikaze acties komt de rest van het peloton ook op het fietspad. VroegerwashetbeterThei blijft uiteindelijk als enige op de weg. Slim, omdat we na 300 meter toch weer linksaf moesten. Ook hier werden auto’s en ander verkeer uitermate goed genegeerd en duurde het geruime tijd voordat er weer sprake was van een groep einzelgangers.
Het laatste stuk wind in verliep redelijk rustig totdat FixedgearJan het op zijn heupen kreeg en het tempo flink opvoerde. Gelukkig hadden we PolitieAb in ons midden die, met zijn rijwielondersteuning oftewel een motor in het frame, FixedgearJan in toom hield. Voor mij als verslaggever is het wel fijn dat PolitieAb zijn gele bordeelsluipers aan had zodat ik het onderscheid tussen hem en SnelleWilbert goed kon zien.
Vanaf het Parkhotel veranderde het peloton einzelgangers Bees in een langgerekt lint. Het oversteken van de op- en afritten van de A73 en Venrayseweg verliep weliswaar zonder kleerscheuren maar dat er sprake was van een geheel, nou nee. Wellicht dat volgende week CaptainJack en RubbereRobbert eens het voorbeeld willen geven hoe je van een groep einzelgangers een geheel kunt maken. Ik heb uit betrouwbare bronnen vernomen dat er bij de Beurs vlaai lonkt dus dit moet beide heren toch over de streep kunnen trekken.
Voor mij als stagiaire reporter is dit het laatste stukje voor de Bees. Zoals er vaak in boeken geschreven staat:
“Dit boek dient als vermaak maar kan ook dienen als platform voor discussie”
Dit geldt ook voor mijn twee stukjes en uiteraard heb ik met veel plezier met jullie mee gefietst, waarvoor dank. Op naar seizoen 2022. (door de Razende Reporter).
A.s. zondag 31 oktober de laatste rit van het 2021 programma. Route 133 van 63 km met vertrek om 9:00 uur. Denk aan de wintertijd!
Na afloop is er vlaai in de Beurs ter afsluiting van het race seizoen.
D-groep: Voor vandaag route 47-D bij bijna winterse omstandigheden de temperatuur lag net boven 0 ºC. Maar de strak blauwe lucht maakte veel goed en dat lokte toch ruim 20 TWC leden naar de start voor een rondje op de pedalen. Voor de D groep bleven na vertrek van de B/C er nog 10 vrouw/man over. Gelijk na vertrek om 9.00 uur van de B/C klikten wij ook de pedalen vast en zette de achtervolging op afstand in. Doordat er bijna geen wind stond werd er gelijk een goed tempo neergezet richting Meterik waar we door de nog steeds durende werkzaamheden de bekende route afwijking namen. Na de Kerk via de Schadijkerweg noordwaarts waarbij het tempo goed gehandhaafd werd zodat we flink opschoten maar ook de B/C hadden haast want die waren uit het zicht verdwenen. Door de regelmatige kopwissel ging het snel naar de koffie pauze bij de IJssalon in Overloon die de deuren net voor onze aankomst geopend hadden en wij, door de toch nog lage temperatuur, maar binnen plaats nemen. Maar binnen zitten is QR code checken dus alle mobieltjes tevoorschijn voor controle gelukkig was men niet zo streng en mochten we allen binnenblijven.
De koffie werd besteld en snel uitgeserveerd en smaakte zoals gewend weer prima. Na de pauze werd de rit weer opgepakt richting Holthees wederom met het stevige tempo zodat het fluitje een enkele keer klonk voor tempo verlaging en ik mijn wisselbeurt maar oversloeg. Via Maashees en Gijsteren naar Oostrum en Oirlo naar Horst waar tegen 11.30 de finishklok bij “De Beurs” werd ingedrukt. (door Lei K.)
A.s. zondag de laatste rit volgens het programma, dat wordt route 133-D voor ca. 50 km vertrek 9.00 uur. Denk aan de wintertijd!
Na afloop is er vlaai in de Beurs ter afsluiting van het race seizoen.
MTB A-groep: Maasduinen marathon 106 km: Hotsen knotsen over een spaghetti aan bospaden
Door al de paarden die voor ons over de bospaden hebben gewaggeld heeft jullie verslaggever bij het schrijven van dit verslag ook helemaal de knollen gaar. Al bij het begin van de tocht word ik met de keiharde werkelijkheid geconfronteerd. Pudding in de benen. Ook onze Bike Girl meldt dat de benen niet vooruit willen. Gelukkig is het “maar” 106 km. En geweldig ATB weer.
Tot aan de eerste echte bospassages bij Tiendere blijven de A en B groep bij elkaar. Een mooi TWC-lint van ongeveer 20 Atb’ers. De B’ees gaan zelf op kop de eerste kilometers. Edwin en Ruud raken er helemaal van overstuur. Maar ze houden zich in. Dat gaat lekker dacht ik nog. In de Melderse haakt ook Hansie Hammie aan als 11e A rijder. Met een compleet oprolbaar reiskoffer achter/onder het zadel gemonteerd. Multi-purpose zo’n ding. Kan alles in voor onderweg: reepjes, gelletjes, poedertjes, gereedschap, dag- en nachtcrème, pyjama, sloffen en de Kukident met kleefpasta voor de neptandjes. Allemaal handig bij het bikepakking en voor noodgevallen.
Dan is het geduld van onze rappere jongens op. Bij Tiendere schakelen Edwin, Ruud en Twan over op het A tempo. Bingoooo. Direct een gevoel alsof ik aan elastiek erachteraan ploeter. Geen pudding maar vloeibare pap in de benen.
Bike Girl raakt in de Swolgense bossen al echt van het paadje. Gelukkig alleen letterlijk en niet figuurlijk. Figuurlijk blijft ze (zo ver als ik weet en hoop) netjes op het rechte pad (tot nu toe).
Net achter de brug bij Well wacht Stoemper Ger ons in het opkomende zonnetje op. Hij heeft gezelschap van gelegenheidsvolgwagen driver Brabo Gerrit. Die zit tijdelijk met een dikke knie in de lappenmand. Wellicht het gevolg van een tekenbeet. Klote kruipers die rotbeestjes. Gelukkig gaat het al een stuk beter met Gerrit en is er uitzicht op herstel. Vandaag probeert Gerrit ons, op den diesel, een beetje te volgen. Hij zit er in ieder geval warmpjes bij achter het glas in de volgbus. Die luxe hebben de 2takt tractor rijders die we tegenkomen niet. Zij moeten tussendoor ff stoppen om aan hun eigen knalpijp de verkleumde handen op te warmen. Een trucje wat onze Captain Jac ook toepast bij het Atb’en in de vrieskou. Nadeel is alleen dat Jac’s knalpijpje niet zo heet wordt en heel snel afkoelt als hij daar z’n grote handen aan probeert te warmen. Met als gevolg dat in plaats van de handen de edele delen compleet verkleumen.
Intussen zijn we dus met een dozijn A’ses en kan de echte tocht door de Maasduinen beginnen. En inderdaad het is een prachtig gebied. Zeker in een lekker herfstzonnetje met een heel kleurenpallet aan de bomen en struiken. Maar het is me wel een geslinger en gehobbel over de bospaden met afgevallen takken, boomwortels en stronken, veel diep los zand en afdrukken van paardenhoeven. En tjongejonge wat een spaghetti doolhof deze route. Wel met het bijkomende gunstige gevolg voor mij dat er voorin steeds weer verkeerd gereden wordt en iemand anders op kop komt totdat die ook weer een afslag mist. Korte welkome rustmomentjes voor mij (en stiekem ook voor anderen).
Op 1/3 van de rit is mijn kruis al flink door elkaar gerammeld. Later geldt dit ook voor mijn wervelkolom en op het laatst vinden mijn polsen het ook welletjes. De route gaat tot aan de sluis bij het Reindersmeer en dan met een grote boog rondom het Leukermeer zodat we aan de andere kant weer uit te komen bij de sluis van het Reindersmeer. Daar staat Brabo Gerrit eenzaam en alleen te wachten op de B’ees én de koffie. Kort daarna komen ook de B’ees aangehobbeld. Zij hebben het rondje Reindersmeer (tegen de klok in) er al op zitten. Wij moeten nog zo’n 30 km tot onze koffie in Afferden. Een passage met veel los stuifzand waar je alleen op volle kracht doorheen komt. Een echt interval parcours. Helaas heeft Turbo Tims derailleur de beste tijd gehad. Die blijkt flink beschadigd en wordt met veel expertise en vernuft door Twan de Sleutelaar tijdelijk gefikst. En nu maar duimen dat het ding het stuiteren nog een paar uur volhoud. Tim moet nu zijn oerkracht temperen om het schakelsysteem niet helemaal in de poeier te helpen. Ik kan hier al verklappen dat het hem lukt om fietsend en met alle onderdelen nog aan de bike de finish te halen.
In de buurt van de Bergense Hei wordt het in het gebied steeds drukker met wandelaars, honden en paarden. De groep waarschuwt de andere bospadgebruikers netjes en geeft ruimte door achter elkaar te fietsen. Keurig! In de bossen rondom de Afferdse Heide liggen enkele leuke pittige klimmetjes. De steilste pukkel lijkt bijna onneembaar. Maar Bike Star Edwin en Sleutel Twan komen behendig fietsend boven. De anderen blijven nog voor halverwege de pukkel steken. Allemaal met de eigen en gebruikelijke smoesjes (verkeerde verzet, ik moest uitwijken, m’n wiel slipte, vandaag doe ik rustig, vorige keer redde ik ‘m wel, en de 2 meest originele: Ik had geen gevoel meer in m’n kruis en m’n reiskoffer bracht me uit balans). Voordat we aan de pauze-lunch kunnen aanschuiven bestormen we een paar keer de grootste en hoogste heuvel in het gebied (met de uitkijktoren). Ik zie de verbaasde wandelaars bij de derde keer denken: zouden die bikers echt niet in de gaten hebben dat ze hier al 2 keer zijn geweest?
Ik in ieder geval wel en dat is niet echt bevorderlijk voor de spirit met volledig verzuurde bovenbenen en een gevoelloos kruis. Bike Star Edwin schiet een hele serie prachtige sfeerfoto’s. Echt mooie plaatjes. Die kan dus én snel fietsen en goed bergop én snel fotograferen. Maar de verlossing is nabij. Na 70 kilometer kunnen we eindelijk (buiten in het zonnetje) bij het gezellige Bos café plaats nemen. We worden hartelijk verwelkomt door de aantrekkelijke bediening (ik denk dat zelfs onze Bike Girl dat niet zal tegenspreken). Bij een paar van de boys gaat de hormoonspiegel tijdens de lunch goed omhoog (en dat niet alleen van 3 eieren op de uitsmijters). Appie Pappie Bram probeert zelfs met een striptease de aandacht te trekken van de lieftallige bediening. Die passen de bekende strategie toe: negeren. De uitgeserveerde lunch is ook dik in orde: zowel qua hoeveelheid als qua smaak. Een top pauze locatie. Aanrader als pleisterplaats voor een zomerse race tocht of recreatief tochtje.
Met aangevulde hormoon- en calorieënspiegel en benen die iets tot rust zijn gekomen klimmen we in de pedalen voor de laatste 35 km. Bike Star Edwin doet op een van de steilere klimmetjes voor hoe het niet moet. Hij gaat over een wortel in de klim plat. Volgeveerd en al duikt hij in het mulle zand. Nog ff een grote zwarte knol met jeugdige amazone de stuipen op het lijf jagen. De enige keer dat we iets te snel de medebosgebruikers benaderen. Gelukkig is de jonge amazone goed in control. Ze weet het geschrokken paard snel te bedaren en weer onder de teugels te krijgen. Poetjes Leo (alias Leo Tank) geeft haar daarvoor ook ruim de tijd. Hij blokkeert met zijn forse postuur voor de rest van de groep het pad naar paard en ruiter. En niemand die Leo nog voorbij kan of durft: Tja: what’s in a name. Turbo Froomy Tim haakt op z’n noodgedwongen kleuterverzetje verrassend goed aan bij het nog steeds strakke tempo. Hij fietst zich letterlijk suf om de rest bij te benen. Een knappe prestatie.
Via de brug in Well en langs de beek richting Meerlo. Daar zuigt de zompige ondergrond bij mij de laatste restjes energie uit de benen. We steken achterlangs Tienray via het veld door naar dezelfde beek met het gravelpad en koeienflaters tot aan het Parkhotel. Helaas voor mij. De route volgt tot in Horst grofweg de Grote Molenbeek. Dus nog meer gestuiter langs de beekkant. Het laatste stukje beekkant pakken de meesten er ook nog bij. Maar enkelen waaronder ik kiezen voor de laatste kilometer voor het asfalt tot aan de Beurs. I surrender! Het is 15.30 uur als de groep bij De Beurs arriveert. Zelfs Tim heeft zijn gebrekkige draadezel compleet tot de finish kunnen geselen. Het ding kraakt van ellende. Mijn benen ook maar dat zit vooral tussen de oren. Na 1 Tongerlootje ziet de wereld er alweer wat vriendelijker uit.
Het was een prachtige maar (voor velen) wel een pittige tocht door de wisselende ondergrond. Een pluim voor de organisatoren Robert en Bram. Top jongens! Op naar de spaghetti thuis. Jammie. (door Peperazzi)
A.s. zondag route 17 richting Ysselsteyn van 62 km. Vertrek om 8:30 uur. Denk aan de wintertijd! Na afloop staat er vlaai bij de Beurs.
MTB B-groep: Onder prima omstandigheden vertrokken wij met 8 bikers via allerlei binnendoor weggetjes achter de A groep aan richting Swolgen/Meerlo richting Wanssum voor een wat later bleek een geweldige mooie route van zo’n 70 km door de natuur van de Maasduinen. Wij waanden ons af en toe op de Veluwe en dan die nevel boven Reindersmeer, mooi om te zien. Alles verliep goed en op ons tempo totdat de weg was versperd door een groep bikers welke hun fietsen dwars over het pad hadden liggen. Ze kwamen ons wel bekend voor, een van hun mannen had panne. Onze volgwagen van deze dag bemand door Gerrit stond stand-by in de buurt maar bleek achteraf niet nodig te zijn. Trouwens fijn Gerrit dat je dit deed. Hopen je weer snel in de groep mee te hebben. Wij vervolgen onze route via de Sluis nog eerst een rondje om het Leukermeer om weer bij de sluis terug te komen.
Hier naar binnen nadat iedereen was gecontroleerd op de Corona app, en via tafel app cappuccino en vlaai bestellen. Heerlijk en nu nog zo’n 20 km te gaan via wat bekendere paden, daar kamen we onze 2e blokkade tegen welke nu bestond uit een kudde koeien welke voor de uitgang stonden. Babbel Frank kneep in de remmen hij schrok zo van de groep dames ( nu weet ik trouwens ook waarom men hem babbel Frank noemt), dan is er nog altijd een van de leiders welke ook hier laat zien van een dorp te komen en weet hoe je deze koeien moet aanspreken. De dames maken keurig plaats voor ons zodat we onze tocht konden voortzetten. Via Tienray en langs de Molenbeek terug naar de Beurs waar we tegen half een aankwamen. Mooi op tijd en genoten van deze prachtige route.
A.s. zondag route 17 richting Ysselsteyn van 62 km. Vertrek om 8:30 uur. Denk aan de wintertijd! Na afloop staat er vlaai bij de Beurs.