VUT-groep: Het zonnetje deed goed zijn best maar de temperatuur wilde bepaald niet omhoog en bleef onder de 10 graden steken. Maar dit belette 9 vrouw/mannen van TWC niet om aan de start te verschijnen voor route 64 over ca. 60 km. Om klokslag 13.30 uur werd er vertrokken richting Kronenberg. Vandaar via het Bedelaarspad en de Rieterdijk en over de kasseien van de Sevenumsedijk naar Helden. Het tempo zat ondanks de lage temperatuten tegen het toegestane max maar iedereen kon goed volgen. Van Helden ging het richting Kessel waarbij voor Kessel op advies van de wegkapitein er een lusje werd uitgeknipt om de oversteek van de Napoleonsbaan wat veiliger te laten verlopen. Dus via de groen, oranje en rode lampen waar dit keer goed naar gekeken werd, en we zo veilig bij onze koffiestop IJssalon Clevers arriveerde. Nadat alle QR code’s gecheckt waren mochten we naar binnen voor een uitstekende bak koffie voor een mooie prijs.
Na deze rustpauze werden de pedalen snel weer vastgeklikt en bij enkele ging er zelfs automatisch een rood lampje branden als zij de fiets bestegen maar volgens Jan J. worden ze niet groen als je afstapt dit in vergelijking met bepaalde afwerk locaties. De route werd vervolgd langs de Maas richting Baarlo het tempo ging wat te ver omhoog waardoor het corrigerende fluitje het pelotonnetje tot de orde riep. De voorrijders hadden op de Heuvel toch niet alle aandacht voor de route op hun GPS en stoomde rechtdoor terwijl er van achteren duidelijk rechtsaf werd aangegeven, een 2de afkorting was niet in het programma opgenomen. Gelukkig ontdekte zij het en verlaagde hun tempo zodat we op de Legioenweg weer samen smolten tot een peloton.
We vervolgde onze rit richting Boekend en probeerde de afgesproken regels op de evaluatie avond in praktijk te brengen maar dat bleek bij de oversteek van de N275 nog niet goed uitgevoerd te worden. En het was m.n. onze dame in het peloton die na de oversteek op bepaalde kaarten in het sportgebeuren gewezen werd die toegepast worden bij ongehoorzaamheden. Gelukkig kwam het allemaal goed en vervolgde we via Boekend en de Bikeway onze route naar Horst waarbij Lei K. een afkorting nam naar Grubbenvorst om zeker voor het donker thuis te zijn. De 8 overgeblevenen maakte nog een ommetje via de Dijkerheide weg naar de finish in Horst. A.s. donderdag zien we wel weer verder. (door Lei K.)
D-groep: De app van de D-groep melde dat we vandaag route 15 zullen fietsen over een afstand van ca. 60 km. De weersvoorspelling beloofde droog maar door douw was het asfalt en de blaadjes toch nat en blijft het oppassen. Om 9.00 uur stonden er toch 10 vrouw/ mannen aan de start voor route 15. Lei K. had via de app bericht dat hij naar Lottum zou fietsen en daar de route zal oppakken en als Haas zou fungeren voor het achtervolgend pelotonnetje. Dus tot de aansluiting van het peloton kan ik van het peloton niets melden. Vlak voor Maashees hoorde ik het fluitje van de wegkapitein van de naderende groep en we waren compleet met 11 personen. Dat er met een stevig tempo gefietst was bleek wel toen ik mijn plek in de groep had ingenomen want er moest een aardig tandje bij het lijkt wel of we aan het opbouwen zijn i.p.v. afbouwen. Ik heb meer de indruk dat we nog een evaluatie over het naseizoen moeten houden over hoe te fietsen als de groep bestaat uit B,C en D rijders. Het ging nu in een stevig tempo naar Overloon voor de koffie bij de IJssalon en om al het QR getest te ontwijken namen we maar plaats op het terras met als bijkomend voordeel dat we na de koffie niet de frisse lucht in hoefden. Als verrassing kwam er nog bij dat onze enigste dame in het peloton morgen jarig is en zij op koffie trakteerde en dit deed de mannen uit volle borst het Lang zal Zij Leven in te zetten.
Geluidsopname heb ik maar niet gemaakt dit om te voorkomen dat we mee moeten doen aan het programma ARIA van MAX. Na dit intermezzo werden de pedalen maar weer vast geklikt en vervolgde we onze rit. Er werd evenals voor de koffie weer stevig doorgetrapt zodat ik mij maar in het peloton verstopte om niet uitgeteld te geraken. Een opvallende verschijning was vanmorgen in het peloton onze G.H. hij had ook nog een rugzak bij zich, bij navraag kregen we de info dat die vol binnen en buitenbandjes zat maar ik denk eerder een luchtbed met slaapzak voor het geval dat bij pech hij liggend kan toezien hoe collega’s helpen of kan overnachten als de pechdienst over belast is. De rit verliep gelukkig zonder pech en rond 11.30 uur werd er gefinisht bij “De Beurs”.
A.s. zondag zien we wel weer, let op de app of de site. (door Lei K.)
MTB A-groep: Heerlijk herfstweer. De temperatuur is zelfs geschikt voor de vingerloze race handschoenen. Om 9 uur staat een grote meute TWC’ers klaar voor de herfsttocht van vandaag. Een grote groep dunne banden rijders. En een nog groter aantal dikke banden rijders beginnen deze zondag met een mooie TWC tocht door de regio. De MTB A’ses en Beetjes gaan voor 50+ kilometers in 2 groepen van 8 richting Geijsteren. In de aanlooproute naar de echte kern in de bossen achter Venray zitten een paar zompige akkerwegen die bij velen nooit op het eigen verlanglijstje zullen komen voor “mijn lekkerste stukjes veldweg”. Zeker als deze passages door de preirooiers nog eens extra zijn omgebaggerd. Ook in de terugweg zitten enkele zuigende en slecht lopende stukken langs beken en akkerranden. We kunnen dus allemaal aan onze “ausdauer” werken.
Na Castenray gaat de route door het in de “scene” bekende knuffelbosje bij het AC wegrestaurant aan de A73. Rondom veel andere fastfood locaties liggen overal in de bermen restanten verpakkingsmateriaal met eetbakjes en bestek én servetjes. Maar dit bosje is onder de MTB’ers berucht en onder de gay community bekend om een andere reden. Dat merk je vooral als je niet de normale route volgt maar de kleinere paadjes meer het bos in. Alles ligt vol met tissues, mondkapjes en zelfs chirurgische handschoenen. Grotendeels de restanten van hoge nood. En zeker ook van geheime sessies “zakdoekjes leggen niemand zeggen”. Gelukkig loodst Ruud VHNUH (vanhegelsomnietuithelden) ons weer snel weg van deze plek voor onbedwingbare lusten. Volgende keer toch maar gewoon het pad rechtdoor langs de bosrand volgen.
In het heuvelgebied van de Boschhuizen komt de B-groep bij ons uit als wij net van allerlei kanten de bekende zandheuvel “bestormen”. De helft van onze groep is hier (zoals altijd) weer eens verkeerd gereden. Dus overal zien de Beetjes in het los zand gestrande A rijders geparkeerd of lopend door het zand ploeteren. Al met al lijken we met de A’ses en Beetjes wel een grote groep roodzwarte woelratten die overal halverwege de zandhellingen in de grond proberen te duiken/kruipen. Een wandelaar die geen ervaring heeft met fietsen in een zandverstuivingsgebied zal denken: amateurs! Die zitten zeker voor het eerst op de MTB. Een stuk gaan de Beetjes op kop het bos uit. En ook dat gaat met vallen en opstaan. Gevolg: 1 gestrand B-opa met daarachter een hele groep omgekiepte en gestrande A’ses. Mijn banaan in de achterzak overleeft deze onverwachte buiteling in het losse zand niet. Die blijkt later volledig geplet en tot moes. Wel handig, kan ik zo opslurpen uit de schil. Vervelender en niet zo fijn: mijn knieschijf knalt precies op de afsluitdop van de linker voorvorkpoot. Zo’n gevoel als een frontale botsing van je knie met een tafelpoot. De rest van de tocht lijkt mijn knieschijf 2 maten te groot voor m’n knie. Hij past er niet meer echt in. Beste is gewoon blijven bewegen. En bij de heuveltjes tanden op elkaar. Pfffff dan is 30 km toch lang.
Uiteindelijk lukt het zowel de A’ses als de Beetjes om uit het zand te geraken en snel daarna schudden we door onze hogere snelheid de Beetjes af. Het spoor over en naar het gebied van de Baron van Geijsteren met de jeneverbessen én de vele klaphekjes. Daar ontmoeten we opnieuw de Beetjes als die hun banaan en reepje wegwerken. Wij pakken hier ook onze bananenbreak. Ik mag van BSM alle schillen verzamelen en naar dichtstbijzijnde prullenbak transporteren. Somebody has to do the dirty Job. Jaja, laat die met dat gehandicapte knie maar met die kilo bananenschillen slepen. Tijdens de pauze neemt Bram Pappie de honneurs van Babbel Frank waar. Hij is helemaal hyper en praat honderduit. Dat heb je met die jonge blagen als ze jarig zijn. Profietsiat Bram.
Na de pauze krijgen we nog een paar lekker vettige modder stukken voor onze wielen. De meesten proberen de ergste en diepste moddergaten te omfietsen. Alleen ons bulletje Henk gaat als een ongetemde stier overal dwars doorheen en ook nog redelijk hoekig in de bochten. Je kunt wel merken dat hij vroeger veel met zwaailicht aan achter boeven aan heeft gereden. Dan moet je net als het gespuis ook gewoon hoekig overal doorheen. Dat spoor van onze Red Bul Henk moet je dus niet volgen. Dan ga je nat of plat.
Uit de Geijsterse bossen rijden we via het veld richting De Rooyse Wissel en daarna nog een stukje zandcross bij de Witte Vennen. Dan hobbel de bobbel langs de Molenbeek en via het spoorbosje bij Tienray de Mackayweg over en parallel aan de Herenbosweg langs de beekkanten over het zandhazen parcours terug naar de Kasteelsebossen en Moelberenbos. Intussen speelt ons ongetemd Bulletje Henk het klaar om met een ketting die van het voorblad schiet flink door te trappen. Gevolg: een ketting die muurvast klem zit tussen crank en bracket. Zijn commentaar naar de hulptroepen: “ik dacht die schiet er vanzelf wel weer op als ik maar flink doortrap”. “Zal ik het achterwiel eruit halen?” Tja, erg handig als je ketting shocking klem zit bij het bracket. Maar daarom is Henk ook rechercheur bij de politie en niet fietsenmaker bij Lommen. Met veel kracht en kunstgrepen lukt het Jac en Bram om de ketting weer gangbaar te krijgen. Gelukkig en wonderbaarlijk heeft de derailleur Henks brute aanslag overleefd. Goed spul van Lommen.
Een deel van de groep pakt voor de finish de heuveltjes over het talud van de A73 nog mee. Enkelen drukken de snor (ook al hebben ze die niet) en koersen rechtstreeks over het asfalt naar de eindstreep. Bij De Beurs praten we nog ’n 3 kwartier na over de opgedane indrukken. En we proosten natuurlijk op weer een sportieve TWC rit. Tot fiets! (door Peperazzi)
Komende zondag staat route 16 over 52 km op de planning, beter bekent als de Zandhazentocht. Vertrek is om 9.00 uur.
MTB B-groep: Na een slepende blessure en 3 maanden weinig twc-fietsen en vaak alleen fietsen, j.l. zondag maar weer eens met de bikers-B-groep mee. Een hele meute staat klaar bij de Mèrthal, maar nadat de race-D en MTB-A groep vertrokken zijn, blijven we met welgeteld 8 B-bikers over die route 29 B op het programma hebben staan richting Geijsteren. De eerste kilometers gaan door de splinternieuwe buurten van Horst, wat is er toch veel gebouwd de laatste jaren, richting Casselse Pès, waar groot materieel (tig graafmachines) door de week hun werk doen om het gebied water-proof te maken voor de anderhalve graad temperatuursverhoging. Daarna gaat het via kipster naar de Venroyse Boschhuizerbergen, die Mart en ik maar ff overslaan om wat te sparen, om vervolgens door te koetsen richting landgoed Geijsteren met de prachtige herfstkleuren.
Via een mooi stukje heidelandschap van de wederom Boschhuizerbergen bereiken we de idyllische Rosmolen, en hebben we al het natuurschoon deze morgen wel zo’n beetje gehad. De ondergrond valt niet tegen, ondanks de flinke regenbuien op zaterdag, is het over het algemeen zeer goed te doen, en kan er tot het laatst toe netjes doorgereden worden, zodat we tegen twaalven de finish in zicht krijgen voor de derde helft…… (door Peter K.)
Komende zondag staat route 16 over 52 km op de planning, beter bekent als de Zandhazentocht. Vertrek is om 9.00 uur.