MTB-A-groep: Belgenhoek 58 km
Na 2 weken afwezigheid rollen wij (BSM Marjo en verslaggever van dienst) net voor 9 uur richting De Merthal. Het blijft wennen zo uit het warme nest en na een vluchtig ontbijt in je lycra TWC outfit door de ochtendkou. Vanwege de regen die de afgelopen dagen is gevallen verwachten we een natte zompige route. Zeker in het besef dat de Belgenhoek op het programma staat. Een echt rondje uit de oude doos van onze PH (ofwel De kantonnier). 58 km met diverse zuigende blubberkanten langs kassen, beken, greppels en weilanden. Echt hatseflatsen in de Gillis terminologie.
Onze 2e schrijver/tikker van dienst, Rubberen Robert, heeft allerlei wilde ideeën over de vervangende bezigheden van het bike-ende A koppel gedurende de afgelopen 2 zondagen. De realiteit is grotendeels en helaas veel minder spannend. Het ene weekend ging verloren aan 1 jaar ouder worden en alle daarbij behorende gedoe. Het andere weekend zat tjokvol met leuke en vooral ook intensieve bezigheden in de Eifel en rundumhause. En daarna: vermoeid onder de wol en slapen. Ik heb ’t (heel goed) overleefd. In ieder geval zijn we voor deze rit weer fysiek goedgekeurd door de sportgeneesheren van Viecurivitaal. Dus wat dat betreft moet het vandaag lukken om de ronde met de A’s vol te maken.
Met 11 MTB-ers gaan we om 9 uur op route. Gelukkig blijkt in de loop van de ochtend dat het wel vettig en nat/modderig is maar goed te doen. Alhoewel de meest zompige stukken flink wat energie uit de benen zuigen. Het is op veel plekken wel heel glibberig en glad. Dus heel veel corrigeren om op het pad te blijven. Vandaag blijkt dat de stuurvaardigheid van de A groep best wel oké is. We maken slechts 1 valpartij mee van Latex Twan. Hij kijkt wat teveel achterom en schuift weg op de veldweg naast het Loopcentrum. Hij maakt een flinke (en zeker ook pijnlijke) smak op de harde ondergrond van drek en keien. Maar onze Twan is een bikkel. Hij is zo snel weer overeind dat we amper hoeven stil te staan.
Halverwege de route laten we de piloot en zijn gecrashte bommenwerper rustig liggen. We karren nog effe door tot bij het poortje bij de brug aan de Helenavaart. Tijd om kort bij te kletsen met een reep of kromme gele. Vanuit de groep komt het verzoek om voorin na obstakels of poortjes rustiger weg te rijden zodat ook de achtersten rustiger kunnen bijtrappen. Zeker bij een energievretende ondergrond hebben de Aatjes met minder kracht in de benen het extra zwaar. Tja bij zo’n parcours worden de krachtverschillen meer merkbaar. De wil om voorin het tempo te temperen is er wel, maar het lukt in de praktijk niet altijd. Het lukt in ieder geval om als groep compleet te blijven en samen te finishen. Een compliment aan de minder sterke rijders maar zeker ook aan de sterksten die toch de groep laten bijkomen als de afstand te groot wordt.
In het gebied van de Maria Peel ligt het pad over de “dijkjes” er redelijk bij. Alleen verspreide plassen. Eén van die plassen is echter bijna even diep als groot. Vanuit een soort voorgevoel stuurt het peloton netje er omheen. Fully Edwin denkt dat ie als een soort bikende Jezus over het water kan driften. Niet dus. Met een grote plons verdwijnt hij tot over de as in de prut om direct daarna als een soort reddingsboot in de woeste golven weer boven te komen. Voor de volgende keer heeft Rubberen Robert misschien nog een snorkel te leen. Kan Edwin volgend jaar op dit traject gewoon overal dwars door ’t kanaal en de peelvennen. Super Sub Edwin.
Terug richting America via de kameel en de Golfhil. Die pakken we 2 keer zowel omhoog als omlaag. Als we boven staan zien we de Bees op een van hun smokkel alternatieven een stuk afkorten. Nog voordat zij boven zijn wij op route richting De Beurs. Daar hebben we zodoende de eerste keus qua aprés bike. We genieten van de vloeibare beloningen die Kim voor ons serveert. Intussen drogen we ook wat op zodat de ergste modder bij ons vertrek als zand op de vloer ligt in het café. Sorry Kim, voor de drek na ons vertrek. Op naar het Sinterklaas cadeauspel met aansluitend gourmet, de gedichtjes en surprises met de kids. En het wereldkampioenschap van Max (of toch net niet?).
PS: Oppassen met teveel kruidnoten of mosselen. Vooral die mosselen schijnen de laatste tijd veel A categorie slachtoffers te maken. Sterkte allemaal. (door Peperazzi)
A.s. zondag route 19 van 52 km richting ’t Ham, Toverland en de Schaak. Vertrek om 9:00 uur.
MTB B-groep: Het weer was beter dan voorspeld en gelukkig kijken onze leden niet te veel op buienrader dus de opkomst was goed. Na een kort oponthoud mede door het nog opstarten van mijn navigatie vertrokken ook wij met z’n zessen richting Belgenhoek en dat verliep hartstikke goed ondanks de toch behoorlijk regenval de afgelopen dagen. Onze vaste stop bij monument van de neergestorte bommenwerper ging deze keer voorbij zonder dat we iemand op pad konden sturen om de cockpit te gaan bekijken welke gedeeltelijk boven de grond uit zou steken. Het pad langs het kanaal blijft een mooie uitdaging zeker met de hoeveel bladeren. Het bladerdek zorgde er wel voor dat er hier en daar nog wel eens voor verrassingen maar deze rit ging voorbij zonder valpartijen. Het zelfde gold voor het wortelen pad in de Peel iedereen nam dit op zijn manier, op de fiets blijven en goed opletten. Af en toe een mooi schuiver van een achterwiel maar dat werd vakkundig gecorrigeerd.
Terug bij de beurs maakte een van de trouwe kaarters nog wel een echte Horster opmerking toen wij net binnen waren gekomen: “jullie reuken naar enne nate hond”. Maar dat waren wij helemaal niet dat was de groep die net iets eerder binnen was gekomen als wij. (door Daan J.)
A.s. zondag route 19 van 52 km richting ’t Ham, Toverland en de Schaak. Vertrek om 9:00 uur.