Fietsweekend TWC 2022 De Lutte
Nog net voordat in heel Nederland door de tropische temperaturen de mussen bijna gegrild van het dak vallen en het asfalt begint te smelten is het weekend van TWC gepland. En het gaat zelfs gewoon door zonder Corona beperkingen. Ook dit keer heeft het organisatieclubje (Theo Spreeuwenberg met zijn hulpjes) alles tot in de puntjes verzorgd. Top. Zelfs het weer hebben ze perfect geregeld. Overdag 20 tot 25 graden C en geen spatje regen. Een minpuntje: stevig windje op dag 2.
Met een gemengde groep dames en heren plus 1 Tinus gaan we op pad richting De Achterhoek. Net als 10 duizenden anderen dit weekend. Het is immers ook Zwarte Cross weekend. Hoe weet ik niet, maar de organisatie heeft het zelf klaar gespeeld om de hele Zwarte Cross voor ons verborgen te houden: we zien er niks van, horen er niks van. Ook de boerenprotesten zijn blijkbaar speciaal voor ons afgelast. Ze zijn alleen vergeten overal de omgekeerde driekleuren en rode zakdoeken weg te halen. Of dat zijn Franse boeren die daar verblijven voor De Zwarte Cross.
We zijn dit weekend met 18 racers. Een mooi aantal om 2 niveaugroepen te maken. Een combigroep A/B en 1 combigroep B/C. Ieder met 9 rijders. Iedereen fietst dezelfde routes en afstanden. Dus achtereenvolgens vrijdag 99- zaterdag 128- zondag 79 km. En dat ging bij beide groepen prima. Er is goed doorgefietst en als collectief. Met oog en tijdig waarschuwen voor gevaren en obstakels. Mede hierdoor is er geen enkel incident geweest. Zelfs geen lekke banden (tijdens de ritten) terwijl er op de landbouwweggetjes op veel plaatsen en in de bochten vaak stenen en zand lag. Slechts 1 reparatie was nodig. Thei Siebers (de vrek!) dacht dat ie met een scheur in de buitenband nog wel een paar honderd kilometer kon fietsen. Op zondag vervangt hij voor de zekerheid toch maar de gedateerde buitenband door een nieuw exemplaar uit de “service” bus van Lommen. Ook dit keer is deze bus weer gratis door onze sponsor aangeboden. Mooi toch.
Al snel na onze aankomst staat bij ons hotel Het Ros van Twente voor iedereen een kop koffie of thee met appeltaart klaar. Het gezegde is “een ezel stoot zich niet 2 keer aan dezelfde steen”. Maar 2 Horster ezels lopen allebei met hun suffe kop tegen het laaghangende zonnescherm. Eerst Theo Mussenheuvel. De tweede “ezel” probeert daarna het scherm omhoog te draaien, zonder succes. Je zou zeggen een gewaarschuwd man telt voor 2. Maar niet voor die sukkel. Enkele minuten later loopt hij zelf met z’n kale kop tegen het zonnescherm. Op precies dezelfde plaats als Theo. Ik vraag me wel af: als die boeren overal rode zakdoeken neerhangen waarom dan hier niet. Rond 1 uur staat voor ons een heerlijke en uitgebreide lunch klaar.
Gevolg is dat er bij de fietstocht goed gevulde buikjes boven onze liggende buis hangen. Voor velen zelf iets te goed gevuld. Maar als het zo lekker is dan gaat er makkelijk een pondje te veel door het mondje. En dat zal het hele weekend zo zijn. Drie dagen lang zijn de ontbijtbuffetten diner/lunch top. Bij de meesten is het aantal ingekomen calorieën per dag groter dan de verbranding per dag ondanks dat we toch (allemaal!) 300 kilometers hebben weggetrapt. Bij de meesten zal de vochtinname ook wel hoger zijn dan het verbruik tijdens het fietsen. En als ieder biertje of wijntje goed is voor 2 boterhammen, dan hebben we samen naast het ontbijt de lunches en diners nog heel wat extra broden achterover gekloekt. Ik tel de middernachtelijke porties bitterballen niet eens mee (Die waren volgen Theo ook heel lekker. En hij kan t weten!)
Bij terugkomst van de tocht op vrijdag krijgen de stelletjes en koppeltjes de kamersleutels. De kamers zijn net zo goed op orde als het eten en de bediening. Prima kamers met puike bedden en sanitair. De baas en bazin met hun personeel zorgen ervoor dat het ons aan niks ontbreekt. En voor Theo gratis bitterballen. Oh ja de bediening: Ook die was heel netjes. Speciaal voor ons hebben ze de leukste en luchtigst geklede bediening ingezet. De kelner: een beetje een timide ogende jonge snuiter die toch verrassend direct en gevat is naar ons. Hij heeft op alle situaties een kordaat en meestal ook luchtig antwoord. En hij is snel met bedienen. We vermoeden het zoontje van het huis. Die komt er zeker wel. De serveerster. Vermoedelijk de dochter van het huis. Ook jong en vooral fruitig. Minder communicatief maar ook heel efficiënt. En gekleed in een weinig verhullend doorschijnend jurkje. Meer zo’n fladderende witte vlinder. Een mooie meid. Blijkens de openvallende monden van mijn fietsmakkers deelden meer leden van het peloton deze mening. Ook die komt er wel.
De eerste fietsdag blijven we in Nederland. We koersen door de Groene Achterhoek. Met een grote ronde rondom De Lutte, Oldenzaal en Ootmarsum. Voor een koffiebreak vinden we een mooi terras in Vasse bij de bakker annex café-restaurant. Ook al heeft iedereen de buikspieren nog op spanning staan van de taart en lunch in het Ros. Gebak hoort erbij. De specialiteit is luxe gebak of appeltaart. Omdat iedereen al appeltaart heeft gehad s ’morgens valt de keuze op aardbeien mouse gebak of merengue met citroendressing. Echte suikerbommen en groot. Een hele kluif. Nog voordat wij weg zijn komt de B/C groep om de hoek voor een bakkie. Na de rit in de namiddag treffen we de B/C weer bij het hotel. Zij arriveren ongeveer 30 minuten na de snellere groep. Samen pakken we gezellig een drankje op het terras. Dan douchen en aan tafel. Op het menu staat vis. Na een korte wandeling in de tuin rondom het hotel en een afzakkertje duikt iedereen voldaan het bed in. Omdat we toch al de hele dag aan het eten zijn: lepeltje lepeltje in bed. Ik weet niet of dat voor alle stelletjes en koppels geldt.
De tweede fietsdag start met een bandenwissel van Thei. Er staat een straffe wind. De route blijkt prachtig landelijk met enkele leuke heuvels. 2/3 deel over Duitse bodem. We kronkelen heel wat af en moeten vaak stoppen bij kruisingen. Ook is het asfalt op veel stukken van Belgische kwaliteit. Kwestie van pappen en pletten. Daardoor is de rit wat onrustig. Constant afremmen en optrekken en nogal wat gestuiter. Dat vraagt extra energie. Het energiepeil vullen we aan bij Pizza Pascha in Salzbergen. Een eenvoudige Turkse pizzeria die net als de straat ervoor in de verbouw zit. De eigenaar verontschuldigt zich diverse keren dat zijn zaak nu minder op orde is. Beide groepen pakken op het terras achter de zaak een koel drankje. Het eten is niet supersnel klaar maar wel voor iedereen gelijk en goed heet. Én …… simpel maar superlekker. Echte fietserskost: spaghetti bolognaise met een dikke laag gesmolten kaas uit de oven. Om je vingers bij af te likken.
Tijdens het vervolg van de rit laat Kleine Roelie (figuurlijk qua leeftijd) zich terugzakken naar de B/C voor een actiefoto rapportage. Dan kan hij daarna een stuk knallen om de A/B tjes weer bij te benen. Voor we er erg in hebben is ie alweer terug in onze groep. Ook deze fietsdag verloopt verder prima. Met als afsluiting ’s avonds een heerlijk diner en napraatje. Om de benen nog wat te strekken gaat een deel van de groep aan de wandel naar De Lutte. Dat blijkt toch verder dan gedacht en ze moeten de terugweg over de doorgaande weg in snel wandeltempo doen om voor het donker terug te zijn.
Voor de derde fietsdag maakt Lambert uit Hout-Blerick een transfer van de B/C naar de A/B. Het was een koopje. Een soort van in de aanbieding: 2 voor 1 maar dan voor de halve prijs. Hij is van de zenuwen een beetje hyper en knalt er meteen tegenaan zoals een echte Poerker. De Poerker blijkt als sportleraar een redelijke fietsconditie te hebben. Alleen heuvelop hapert de motor of versnellingsbak even. We merken wel dat hij nog wat onhandig in het peloton manoeuvreert. Gelukkig kan zelfs een leraar nog dingen bijleren op latere leeftijd. Voor de pauze op ongeveer 55 kilometer vinden we Eiscafé Lütke Wenning in Wetringen. Dus er wordt ijs geserveerd én verorberd. Lekker. Ook hier weten de B/C tjes ons op te sporen. Op het laatst krijgen we nog een steile bochtige en donkere afdaling op Duits grondgebied. Onze Onstuimige Poerker doet deze bijnaam eer aan. Hij komt knoephard op het gevaarlijke onoverzichtelijke stuk voorbij knallen. Zonder oog en zicht op de gaten en gleuven in het wegdek. Maar het gaat net goed….
Rond 1 uur kunnen we onze fietsen op de auto bij het hotel zetten. Alweer een mooie tocht. Het duurt niet lang of alle weekend gangers zitten fris gedoucht aan de afsluitende (alweer geweldige) lunch. Voorzitster MaMien bedankt namens alle deelnemers de organisatoren voor een geweldig geslaagd en sportief weekend. Terug in Horst pakken we nog samen een afsluitend drankje. Daarna gaat iedereen met een goed en voldaan gevoel lekker naar huis, de partner, de kids, de hond, de kat en de kanaries (hopelijk hebben de gekleurde schijtlijsters van Tinus van Wilma het droge weekend ook overleefd).
Groetjes en tot fiets
Peperazzi