VUT-groep: Het was nog maar de vraag of het vanmiddag droog zou blijven, buienradar en weeronline melden ongeveer hetzelfde. Er werden buien voorspeld, de een zei regen rond 16.00 uur terwijl we bij weeronline niet eerder als 17.30 uur nattigheid konden verwachten. We hoopten natuurlijk dat de laatste voorspelling zou kloppen. Nu was het gelukkig wat afgekoeld en in de nacht waren er toch een paar buien gevallen, de natuur schreeuwde erom. Alleen als je wilt fietsen houden we het liever droog. Maar we hadden geluk deze middag, het bleef bij dreigen en het bleef droog, dus prima fietsweer.
Op het programma stond route 116 over een afstand van 74 km. Onze pauzeplaats voor vandaag was bij Hotel “Asteria” in Venray. De route is grotendeels hetzelfde als de Kennedymars en omdat dit een wandelroute is betekende dat voor ons fietsers veel draaiwerk. Wel mooi en in de buurt van de kerkdorpen van Venray. Er werd stevig gestart met de wind mee dus dat hield in goed doortrappen en op tijd wisselen. Af en te toe werd het bekende fluitje gehoord en moesten de kopmannen het tempo iets laten zakken. Onze club-nestor Lei K. stopte net voor ons bij het hotel en heeft lekker koffie meegedronken. Na de stop sloot hij zich bij ons aan voor de laatste 25 km. Door de tegenwind na de koffiepauze ging het tempo automatisch iets naar beneden en bleef het heel rustig in het Poels-peloton. We waren nu met 14 TWC’ers. De weergoden bleven ons goed gezind, het was droog gebleven, met geweldige mooie wolkpartijen. Al met al was ik toch blij dat ik toch gestart was. (Verslag van Wilma en Giel).
Programma; donderdag, 15 september, route 027 VUT, afstand 77 km. Start 13.30 uur.
A-groep: Marathon 2022 : Dokkeren naar Dommelen
Of het gezegde “je krijgt het weer wat je verdient” echt klopt weet ik niet. Maar het is wel een gepaste beloning voor onze 2 organisatoren: Bram en Robert. Heerlijk weer voor een stevige tocht. De eerste uren in de nevel en mist zijn wat fris (tja onze ledematen en lichaam zijn helemaal geconditioneerd op temperaturen van 30 +). Met 10 tot 13 graden C en vocht voelen de vingers en tenen na een uurtje als tijdens een vroege herfsttocht. De eerste uren is het panorama meer mystiek dan weids. We zien mooie sprookjesachtige tafereeltjes met beesten en gebouwen in de nevel en torentjes en bomen die er net bovenuit steken. Mooi, maar we zien obstakels en andere weggebruikers nauwelijks aankomen. Andersom zijn wij wel een beetje zichtbaar omdat enkele slimmeriken extra lampjes aan boord hebben. Het lijkt een beetje een kermiskoers met al die rode flikkerende lampjes.
Bij iedereen condenseert de mist op alle uitstekende delen. Overal zie ik dikke druppels hangen. Natuurlijk aan Piets neus, maar vandaag ook aan alle andere 10 neuzen. Ook de brillen zijn volledig “beneveld”. Dat probleem lossen de meesten op door de sportbril af te zetten. Voor de echte “slechtzienden” blijven er echter maar 2 opties. Of een zicht alsof je met een bril op zo een Turkse sauna in fietst. Of een “normaal” beeld waarin sowieso alles vaag is en nu ook nog grijs. Ons Piepkuuke Guus mist daardoor bijna enkele bochten en zelfs een hele rotonde.
In de mist passeren we richting het Brabantse land mooie gebiedjes met prachtige natuur. Die zien we nu vanuit het niets aan ons voorbij komen: de Heesbeemden, Steegberg, Soerven, de Winkel, het Vlakbroek, Beringerzand, Simonshoekse Bos, De Groote Peel, Strabrechtse Heide, Kloostervelden, Leenderbos, Domein de Bever, ’t Malpie van de Kempen, stroomgebied Dommel, Weerter en Budelerbergen, Peerkesbosch, Weerterbos, Groote Moost, Nederpeel-Grave, Waterbloem, Gruise Epper, Bovensbos, Heldensebossen, Boekenderbos, De Meeren, Dubbroek, Blerickse Bergen, Koelbroek, Zaarderhei, ’t Ham en tenslotte De Reulsberg. Stuk voor stuk prachtige natuurjuweeltjes (nu nog). Voor de wandelaars echte ontdekgebieden. En altijd leuke horeca in de buurt voor een hapje en een drankje. Prima voor een leuke wandeldag.
Nog voordat we de eerste Brabantse klinkerstroken onder de wielen krijgen heeft BF’s zwakste orgaan het maximale peil bereikt. In het peloton worden dan al weddenschappen afgesloten of het nog lang zal duren tot de eerste sanitaire BF hoge nood stop. Misschien tijd voor een nieuwe bijnaam: Rainman
De andere 10 redden het qua sanitaire ontspanning (al dan niet met gemak) tot bij de eerste pauze op 70 km in Valkenswaard. We tikken net voor de pauze nog de Belgische grens aan bij de Achelse Kluis. Helaas is het te vroeg om hier de benen onder de rustieke tafels te schuiven. Zou ook veel te verleidelijk zijn om na 65 kilometer pauze te houden in een trapistenbrouwerij. Misschien kunnen we voor een volgende tocht langs een trappisten klooster Bus Piet vragen als volgwagen en trappistenbier transporteur.
In Valkenswaard bij De Zomerhof kunnen we binnen opwarmen en genieten van een lekker stuk Limburgse rijstevlaai en een prima koffie. Na het vertrek bij De Zomerhof maken we een grote ronde rondom het Malpie gebied in het stroomgebied van de Dommel en richting Dommelen. Erg mooi rondje voor een rustig fietstochtje vanuit de Achelse Kluis. Wel zorgen dat je dan niet de BOB bent. Na dit rondje rijden we voor de 2e keer langs de Achelse Kluis (zo’n bruintje zou er intussen in ingaan, maar ja het hele peloton is BOB). De route duikt bij de Kluis België in. Te merken aan de afwezigheid van rooilijnen en aanwezigheid van betonnen elektrische palen met stroom en telefoondraden en de huizen van die typische felrode gladde bakstenen. Heerlijk kneuterig maar wel mooie nostalgie. Kan me nog herinneren dat we vroeger als blagen probeerden met keien of ballen de porseleinen condensatoren boven in de palen te raken. Leuk spelletje totdat er een draad met 220 echt omlaag kwam midden op straat en midden in het dorp. Tja toen moest kleine PePe figuurlijk en (na een portie billenkoek) letterlijk op de blaren zitten. Cruijff had toen al gelijk. Ieder nadeel heb z’n voordeel. Los van een afstraffing leverde het mij respect op bij de leeftijdsgenootjes.
Helaas worden we in Bels wel al snel getrakteerd op een lekke band (misschien de straf omdat we zonder donatie in de kloosterkas aan de kapel van Achel en brouwerij voorbij zijn gefietst). Tank Leo is weer eens de pineut. Hij solliciteert naar een nieuwe alias: LL ofwel Lekke Leo. Het voordeel van Leo’s periodieke lekkages is wel dat hij intussen volledig professioneel geëquipeerd is: high tech fluorescerende bandenlichters, CO2 patronen met drukregulator. Hij heeft zelfs zijn eigen merknaam met octrooi. Met een nieuwe bijnaam moet hij wel de brandnaam van zijn eigen CO2 patronen veranderen. Niet meer Tank maar Lekkies? Maar het moet gezegd. Qua tijd een prima bandenwissel.
“Awel, met diëen sophisticated regulator is d’n tube zo weer op de voorgeschreven atmosfeer”. Hup gaan met die banaan (figuurlijk dan) want de echte bananen zijn intussen opgepeuzeld. Als Leo en 9 anderen alweer zijn ingeclickt blijft Kroelie Roelie beteuterd naast zijn fiets staan. Lek. Grapje? Nee echt. Gewoon pech maar wel een belabberde timing. Snel een tweede bandenwissel. Dat lukt ondanks de sabotagepogingen van Bike girl Marjo. Ze denkt dat de steekas bij een bandenwissel ook vervangen wordt net als de binnenband en mietert de as zo in de berm. En dan te bedenken dat ze zo’n hekel heeft aan wielrenners die van alles weggooien onderweg. Roelies wissel gaat verder vlotjes nadat de steekas uit de berm is gered.
Nog voordat we weer op Nederlandse bodem zijn, krijgt Piet van Miep een signaal dat ze zich wat soft in de benen voelt. Ook dat blijkt een lekke band. Piet bevrijdt Miep van haar lekke onderstel en kwakt haar met de fiets op de rechterzij in het stof. En dat, wetende dat Miep (net als de derailleur) veel liever op de linkerzijde ligt. Piet heeft daar echter geen oog en oor voor. Hij gaat met zijn werktuigen aan de slag. Intussen wordt Miep door een ander lid van de groep in een stabiele zijligging op de linker zij gelegd. Het contrast met Leo’s high Tech tools en Piets gereedschap is evident. Polyester versus geitenwol als bescherming voor de binnenband, kevlar versus gietijzer bij de bandenafnemers, CO2 versus luchtpomp, ultra light versus rustiek bij de binnenband. En vooral: 0 plakkers versus 6 plakkers op de lekke tube. Piet bewijst dat deze oude ambachten manier ook werkt qua reparatie. De oude 6 plakkertjes zijn volgens hem niet het probleem. Want daar zit immers nu geen lek. Awel, dat klopt als een zwerende vinger. Geen spelt tussen te krijgen. En als er wel een spelt tussen komt dan gaat er gewoon weer een plakker op. De oude rustieke tube gaat dus netjes weer de Noorse sok in. Dat wordt thuis dus plakker 7.
Het lukt ons zonder 4e lek Nederland te bereiken voor de tweede pauze in Ospel bij de Vrienden van de Peel. 120 km op de teller. Het zonnetje schijnt intussen en er is plaats genoeg op het buitenterras. De bediening is leuk, snel en accuraat. De drankjes staan gauw op tafel en de heerlijke lunch wordt niet lang daarna netjes geserveerd. Erg lekker en ruim voldoende. Met een bijgevulde accu gaan we richting Horst over bekende wegen maar wel via een ongebruikelijke route. Het tempo gaat een tikje omhoog (iets minder bochten en beetje wind in de rug). En Max is om 15.00 uur gestart. Dat redden we niet meer. Maar de focus lijkt op 15.30 uur om nog een groot stuk van de race life te kunnen volgen. Voordat we bij De Beurs zijn, pakken de meeste niet-Horstenaren een alternatieve route naar huis. Of plakken er nog wat extra kilometers aan om de 200 vol te maken (zie Strava). Hopelijk heeft Max niet zoveel extra bandenwissels nodig. Hij zal het bij de Italianen wellicht niet zo gezellig hebben als wij in Bels en Brabant. Thuis kunnen we allemaal (moe en voldaan) terugkijken op een prachtige TWC dag.
Peperazzi
A.s. zondag route 73 van 92 km. Vertrek om 8:30 uur.
B-groep: 7 rijders, waaronder oud B rijder Harm als gast, vertrokken bij de Merthal voor de marathon richting Xanten in Duitsland. Niet alleen het landschap was gevarieerd, ook het weer. We vertrokken in de mist, de brillen besloegen en moesten af. Later veel bewolking en op het laatst scheen de zon, maar toen zaten we al op het terras van De Beurs. Het onzichtbare landschap was vlak, later zagen we bos, gingen we over een zandpad en over een hoge wal en namen we klimmetjes. Nadat we het personenpontje hadden gevonden konden we de Rijn over. Verder over de dijk met vergezichten over rivier, stad en industrie en verderop terug over die Rheinbrucke.
Een paar fietsiedenten: Een val vanuit stilstand door een klikpedaal die niet losliet alsof het de kaak van een valse Duitse Herder betrof. Gelukkig had het slachtoffer nog een pin en schroeven in z’n heup van een vorige val die het zaakje bij elkaar hield. Een andere viel doordat hij probeerde om te snel te laveren tussen twee hekken die dwars over het fietspad stonden.
Altijd het proberen waard, maar nog wat oefenen. Verder hadden we een kopman die recht op een hek afraasde wat hij niet zag. Had zeker zijn bril nog niet op terwijl de mist toch al echt opgetrokken was. Gelukkig was de groep sociaal genoeg om de blinde renner te waarschuwen.
De Kaffee und Kuchen in Rees maakte veel goed. (door Daan V.)
A.s. zondag route 91 van 80 km. Vertrek om 8:30 uur.
C-groep: TWC heeft vandaag Marathon dag op het programma staan en voor de A, B en C groep was een passende route gemaakt. Miek D. met behulp van Partner Ger een Velo route aangepast voor de C groep van ca. 108 km van Horst naar het witte stadje Thorn en terug. En de C rijders hadden de D rijders uitgenodigd om bij hen aan te sluiten en zo een wat royaler peloton te vormen maar slecht 3 D rijders wilde deze uitdaging wel aangaan nl. Mirjan v.d. S, Mart V. en Lei K. En zo stonden er om stonden er om 8.30 uur 10 personen klaar voor de uitdaging.
De weersverwachting was positief alleen zorgde een vrij dichte mistdeken voor beperkt zicht en was er duidelijk behoefte aan wissers op de sportbril om voldoende veilig van zich af te kunnen kijken. Alleen Mien had een probleem haar bril was namelijk door Hay gepikt, en of die vandaag de route heeft kunnen volgen lezen we misschien in het B verslag.Na de torenslag van 8.30 uur werden de pedalen vastgeklikt en vertrokken we via een bekende aanlooproute naar Sevenum. Het goed opletten van de voorrijders wat de navigatie aangeeft is wel het advies want het ging al\bijna mis op de Kranenveldweg maar gelukkig reageerde de attente volgers. Na Maasbree richting Baarlo en via enkel secundaire wegen naar Helden waar we op de Kloosterstraat met de eerste wegafzetting in Peel & Maas werden geconfronteerd en het nodige kluunwerk moesten verrichten met als resultaat krakende en schurende velg en schijfremmen door het zand. Door het windstil weer werd een stevig tempo vastgehouden en de regelmatige wissel zorgde ervoor dat ieder zijn kopwerk beurt kreeg.
Na Neer werden we via een relatief smal geasfalteerd fietspad achterlangs Nunhemszaden naar Nunhem gestuurd om dan via relatief smalle wegen en fietspaden door het Leudal gebied naar Haelen te koersen en via Beegden en het Maasplassen gebied naar Thorn, het witte stadje, voor onze eerste koffiestop. De mist was inmiddels verdwenen en de eerste zonnestalen braken door. De met maaskeien geplaveide straten in Thoon waren bepaald geen pretje voor de berijders van de racefietsen. Maar het terras bij Grand Café ’t Stift en de geweldige “Stekbaerenvlaai” maakte veel goed.
En de koffie in het Royal Albert service was prima zodat er zelfs een tweede koffieronde werd besteld.
Nadat ieder had afgerekend werden de pedalen weer vast geklikt, maar toen was het Geert v d M. die een lekke voorband had door een maaskei splinter. Dus een extra pauze om het euvel te verhelpen. Er werden de nodige hand, spandiensten en kijkers geleverd zodat de klus snel geklaard was.
We konden onze route vervolgen over de moeilijk berijdbare maaskeien waarbij men zich maar van het zadel lichte om een blauw zitvlak te voorkomen. Na het bebouwde kom Thorn ging het richting België, want een uitstapje naar onze zuiderburen mag er voor vandaag nog wel bij al is het maar kort. Iets wat mij opviel was dat een verkeersbord, U nadert een voorrangsweg, op zijn kop gehangen wordt het kan natuurlijk door de Belgen gedaan zijn om ons weer een Belgenmop te verzinnen. Na Kessenich ging het naar Neeritter en we waren weer in ons thuisland. Er was inmiddels een beetje ZWZ wind opgestoken en die gaf een extra steun in de rug en dus wat extra tempo maar iedereen kon goed volgen en we kwamen weer over wat bekende wegen zodat we snel richting Beringen voor een korte koffiestop bij “Café De Nabber” maar om die te bereiken moesten we wel omrijden door een wegafzetting.
Alleen Geert had een luisterend oor maar dan meer of hij geen leegloper hoorde. Na de koffie werd de route weer snel opgepakt alleen door de omleiding waren de voorrijders de oriëntatie kwijt want zij gingen de verkeerde kant op gelukkig werd door de opletters alles snel gecorrigeerd en kwamen alle neuzen weer in de juiste richting voor de laatste 25 km. Via Koningslust en Kronenberg bereikten we rond 14.15 onze finish bij “De Beurs” de meeste spoedde zich naar huis zoals ook Wilma en Janine maar gesloten spoorbomen verhinderde een snelle doortocht en als dan de voet van Wilma niet uit het pedaal komt en er niemand is die je kan opvangen heb je maar een keus landen in het gras, Mirjan hielp haar overeind en de kleur van de billen zien we morgen wel. Inmiddels was de trein gepasseerd en de bomen weer open zodat we hat laatste stukje konden voltooien. Al met al een mooie marathon fietsdag van TWC onder prima omstandigheden tot de volgende rit. (door Wilma en Lei)
A.s. zondag 18 sept. route OTH 2016 over ca. 71 km vertrek 8.30 uur.
D-groep: A.s. zondag 18 sept. route 91-D van 57 km. Vertrek om 8:30 uur.