MTB A-groep: Het is dit laatste november weekend bij vertrek wel nat/koud qua temperatuur maar we starten droog. En stil! Want onze Wouwelaar Frank durft de rit met de A’s niet aan. Naar de redenen moeten we gissen. Zouden de jaren ook bij deze spraakwaterval toch gaan tellen? Zijn meest gebruikte lichaamsdelen (de stembanden) doen het in ieder geval nog goed. Van verre horen we dat Frank al babbelend richting De Merthal komt. Blijven er 10 A coureurs over. 9 haantjes en 1 hennetje. Zover ik weet zijn er nog geen “huns” bij de Ases.
Maar er kunnen altijd nog fietsvrienden “uit het fietsenhok” komen die toch zijn gewisseld van gender identiteit.
Het eerste deel van de route tot voorbij Sevenum gaat over flinke stukken beekkant. Zo’n ouderwetse graskanten waar je flink wat energie kwijt kunt zonder echt vooruit te komen. Vandaag: prima te doen. Zeker nu het ook van boven, op een paar kleine spetters na, nog droog is. De bevers hebben hun best gedaan om de beekkanten zompig te maken. Gelukkig is dat Ed en Willem en de beverclan alleen op een stukje beekkant gelukt. Met veel geplaar en geblubber komt de hele groep er fietsend door. Hier en daar een voetje aan de grond maar geen bommetjes in de prut. Jammer voor dit verslag.
Ook het dubbele rondje bij de natuurbegraafplaats bij De Boekend gaat bijna vlekkeloos.
Bij de 2e passage over het pad bovenlangs de heuvelrug kiezen de frontrijders te vroeg de afdaling naar het beekdal. Gevolg is dat de hele groep onderaan strandt in het losse zand. We klunen samen met de fiets aan de hand omhoog om daarna wel het juiste paadje omlaag te kiezen. Ook het stuk aan de overkant van de provinciale weg gaat goed zonder capriolen.
Daarna, op de kopse kant van het Mortelsven, moeten we eerst discussiëren of de route dit keer onderlangs of toch over het steile klimmetje gaat. Dat laatste blijkt het geval. Vol goede (over) moed proberen 9 rijders fietsend boven te komen. Dat lukt alleen Taluud Ruud. Die bewijst daarmee dat ie bergop veel handiger is dan bergaf. De rest strandt op ¾ of halverwege. De 10e pakt de chickentrail en duikt onderlangs. Robert is vanuit zijn werk gewend om geen energie te steken in acties die weinig rendement opleveren en houdt niet van risico’s. Hij geeft daarmee blijk van een goede zelfkennis.
Op de terugweg richting Sevenum zijn de regenspetters veranderd in druppels. Vanaf de tweede rij worden de rijders getrakteerd op een natte en modderige douche van de voorgangers. Het tempo gaat op de doorgaande verbindingsstukken tussen de MTB gebieden te fors omhoog. De rijders met de lagere wattages moeten tot de max gaan op deze tussenstukken om het tempo bij te benen. Met als gevolg dat bij de daaropvolgende echte MTB interval stukken de energie op is bij het minder sterke deel van de groep.
Helaas wordt er nog onvoldoende rekening gehouden met deze niveauverschillen in de groep. Jammer als daardoor A rijders wegvallen uit de groep. Iets minder hard op de tussenstukken en de A groep kan in z’n geheel met plezier rijden.
In het Meterikseveld houden we pauze en kan iedereen die dat echt nodig heeft een beetje op adem komen. Voordat we bij het startpunt van de vaste MTB route van de Schaak aankomen is de extra adem en energie van de pauze al weer opgebruikt. Het tempo tussen Kronenerg en America blijft te hoog voor enkelen. De vaste MTB route rijden we in 2 groepen. De snelle hoofdgroep met 7. En 3 minder snelle rijders achteraan.
Bij de Gussenweg wacht de hoofdgroep op de 2e groep. Onze Bikegirl heeft vóór de Schaak al zoveel energie verbruikt om de gevraagde wattages te leveren dat ze een flink stuk achter blijft. Zelfs haar eigen partner laat haar alleen aanploeteren. Oeps! Weg bonuspunten. Sorry, zal niet meer gebeuren. Echt!
Helaas, voor de moegestredenen, gaat de route vanaf de Gussenweg nog een 2 tal kilometer over de MTB route om pas dan af te draaien over de gewone weg terug naar Horst.
Tegen de tijd dat we aankomen bij De Beurs is iedereen opgedroogd. De meeste modder en zand kunnen we zo van onze benen en shirts afvegen. Met goed fatsoen gaan we naar binnen voor een warm en koud drankje. Dat hebben we wel verdiend.
Met z’n zessen gaan we, met een drankje erbij, aan de slag met het navigatie apparaat van Digi Jac. Uiteindelijk weet de vorige eigenaar van het wegwijsapparaat het knopje te vinden om de rit af te sluiten. Benieuwd of het ding nu ook heeft geregistreerd dat Jac een pintje met 7% heeft genuttigd. In ieder geval is Digi Jac nu klaar voor de “coming-out” op Strava en andere social media. Digital Jac goes viral! Hopelijk heeft helpdesk van firma VDB wat dagdelen vrij geroosterd voor onze digitale captain. Pas bij het vertrek naar huis merkt Robberen Rubbert dat hij zijn spatbord mist. Afgebroken. Of gejat door iemand die slecht weer verwacht de komende winter. Volgende keer dan toch maar het duikpak aan tegen de nattigheid. Is ook veel aerodynamischer.
Tot fiets!
Peperazzi
A.s. zondag route 1 van 49 km richting Venray. Vertrek om 9:00 uur.