MTB A-groep: Deze rit is vanwege de sneeuwcondities in het Sauerland verplaatst van vorige week naar deze week. Hoezo sneeuw in Sauerland? Boeien. De rit vanuit Reuver komt toch niet in Winterberg? Klopt. Maar de verslaggever en assistente, tevens routecommissie, vorige week wel. Dus …..
De vorige week hebben de TWC ATB’ers de “debacle” route Maasduinen gefietst. Gelukkig zijn er bij Well geen gewonden gevallen maar er is wel van alles fout gegaan. Zo kan ik ook een smeuïg verslag van een rit schrijven. Het lijkt wel of alle deelnemers tijdens die Maasduinen rit extra hun best hebben gedaan om in het verslag van de pennenlikker van dienst (Robert) te komen.
Tja…..En nu ik weer aan de beurt ben gaat alles (“helaas”) weer op rolletjes. Qua route en fietsen ging alles geheel volgens plan. Een keer dendert Tank Leo door op een kruispunt terwijl de rest netjes rechtsaf draait. Tot deze week zou dat niet onopgemerkt door de rest kunnen gebeuren. Want de bike van Leo die kraakte als een Leo-pard die terug is gekomen van 6 maanden Oekraïne. Maar vandaag loopt Leo’s apparaat als een naaimachientje. Ook fysiek gaat het wel goed met onze superdiesel. Als een kanonskogel schiet hij de heuveltjes op.
Toch zijn er nog een paar vermeldenswaardige zaken deze week. Komt ie dan…
Jammer genoeg is het op zaterdag overdag en ’s nachts goed regenachtig geweest. En juist rond het vertrek zien we op buienradar én buiten dat het nog steeds stevig miezert. Het parcours zal op veel plekken flink modderig zijn. Een natte rit dus. Vooraf en uit de App is niet echt duidelijk wie er nu wel of niet en op welke manier komt. Marjo en reporter zijn er al vroeg. Marjo lekker in de warme auto en ik in de passerende echte regenbui om de fietsen van de drager te halen en startklaar te maken. Tijdens dat proces komt Turbo Tim aan gespetterd. Hij is helemaal uit Meterik op de bike naar Reuver gekomen. Volgens Tim viel de regen mee. Maar droog is hij ook niet gebleven. Hij schuilt samen met Marjo ff in onze warme auto tot de rest komt. Snel daarna komen ook Leo, Robert, Ger, Dave en Bram gemotoriseerd bij de start. Dus geen Jack, Ruud en Edwin. Die hebben ook niet gemeld dat ze meegaan. Dus we wachten niet lang in de regen en gaan net na 9 uur van start.
Met de afspraak dat we het in het begin (op de eerste opeenvolgende klimmetjes) rustig aan doen, gaat Bike Girl op kop. Al snel wordt duidelijk das het met Marjo’s conditie en klimvermogen wel goed zit. Als een hertje (hinde) hobbelt zij voorop met achter haar aan 7 bokken. Op de eerste echt steile en pittige klim blokkeert een omgevallen boom het pad. Het eerste deel van de groep “hupt” daar fietsend overheen. Het tweede deel van de groep wordt echter opgeschrikt door hard gekraak en een doffe dreun. KRRRR BAM!
De voorste kijken verschrikt om: alweer een geknapte ketting bij Leo of een plofband??? Niets van dat alles. Het blijkt een stevige dikke berk langs het pad die net als de groep passeert afknapt en omvalt langs het pad. Zouden zelfs de bomen zich rot schrikken van de aanstormende Tank Leo. Of was het toch die plotselinge windvlaag door de boomtoppen? Iedereen komt met de schrik vrij (behalve die berk).
Na een halfuurtje fietsen is het van boven gewoon droog en het klaart zelfs iets op qua wolkendek. Achteraf komen we erachter dat we van Edwin en Ruud een “amber alert” hebben gekregen rond 9.30 uur. Waar zijn jullie? Zet ff de grouptrack aan? We komen achter jullie aan? Dit bericht zien we pas als we klaar zitten voor de koffie en vlaai bij de Witte Stein. Dus dan heeft een tracker ook geen toegevoegde waarde meer. We vermoeden dat Ruud en Edwin uiteindelijk toch ook in de loop van zondag zullen binnenrollen in een veilige haven (waar dan ook! en vóór de avond !). Zo niet dan kunnen we zondag de tocht overdoen voor een “search en rescue”.
De 8 deelnemers aan de “reguliere” tocht genieten van de mooie en uitdagende route. Heerlijke en pittig technische singeltrails en mooie lange stijgingen om energie kwijt te raken. Hier en daar “leuk” modderig en goed te doen. Op de stukken waar het meer aankomt op power en spierkracht laat Marjo de bokken vooropgaan. De groep blijft keurig bij elkaar zonder dat er voorin veel gewacht hoeft te worden. Op 2/3 van de basistocht (rondje 21) pakken we bij de pittoreske Venekoten See een banaan of reep met energydrank. Er is een grote prullenbak voor de schillen. Dus dit keer geen droppings in het wild. Na de pauze gaat het richting het voormalig militair kamp (was vroeger een munitiedepot annex straaljager basis). De route volgt op dat kamp wat bredere en glooiende wegen. Met kans op het observeren van herten en wilde zwijnen. Die laten zich dit keer niet zien. Wellicht dat dit stuk van de tocht volgende keer ingewisseld wordt voor een alternatief door het bos. Hiervoor zullen de verkenners een keer op pad gaan in de zomer. Op het kamp kunnen we stevig tempo houden. De harde ondergrond rolt goed. Achter het kamp gaat de route over singeltracks nog een leuk gebied in richting Belfeld. Bochtige paadjes over kleine heuvels en glooiingen. Daar krijgen we nog een (onterechte) reprimande van een wandelende zeurneus. Hij vindt dat het paadje echt niet is om te fietsen. En dat zij hier het alleenrecht op overpad hebben. Tja ….. die zijn er ook bij. Gelukkig zijn de meeste wandelaars begripvol en accepteren dat we als ATB’ers ook de paadjes in het bos mogen benutten voor onze hobby. Evenals de 2 jonge wandelaars die effe later groetend ruimte voor ons laten en met belangstelling aan de kant van het pad observeren hoe wij een steile kronkel in het pad op de fiets pakken. Zo kan het dus ook. Respect voor elkaar.
In de buurt van de camping Belfeld is het punt waar het “normale” rondje afdraait onderlangs terug naar De Witte Stein. De 2 doorzetters Robert en Tim plakken er nog een kleine 30 kilometer aan met de fiets via Maalbeek, de Snelle Sprong en Bovenste Molen, kazerne Blerick, Horsterweg, Witte Dame, Lovendaal, Witveld back home. Let wel dat betekent voor Turbo Tim dat hij bij thuiskomst bijna 110 natte kilometers op de dikke banden heeft afgelegd. Voor Robert iets minder maar ook bijna 80 km. Daar doe ik mijn helm voor af. Chapeaux boys!
Met z’n zessen koersen we richting De Witte Stein voor een welverdiend groot stuk vlaai met koffie. Voordat we binnen plaatsnemen vegen we de ergste modder en drab van onze schoenen en kleding. De rijders zonder spatbord hebben logischerwijze een echt natte kont. Daarom gaat Ger netjes op z’n regenjasje zitten. We willen immers nog vaker terugkomen. Als ze tenminste wel vlaai hebben de volgende keer. Nu was die tot onze verbazing al op. Er stonden alleen wafels op het “kuchen” menu. Maar wel met slagroom en warme kersen.
Het was een mooie en uitdagende tocht. Achteraf kunnen we constateren dat Tim en Robert (ook echt samen) Horst hebben bereikt. Met dank aan de energie mondvoorraad bij het tankstation. In de middag lekker opgewarmd thuis voor de buis naar Matthieu en Wout kijken. Die hebben zeker geen bananen en tankstation nodig om aan de finish te komen. Och ja, die hoeven ook maar 30 km of zo 😊 Intussen zien we op de App dat ook Ruud en Edwin hun plekje thuis voor de buis kunnen innemen. Dus geen search en rescue zoektocht nodig. Volgende week weer naar Pruuse maar dan meer naar het Noorden. Ook heel leuk.
Tot fiets! Peperazzi
A.s. zondag route 7 van 62 km km. Dit is de route naar Duitsland en omdat we 2 keer met het veer de Maas moeten oversteken is het vertrek is om 8:30 uur.