Algemeen verslag van onze voorzitter:
In het weekend van 30 juni tot 2 juli hebben we met onze TWC club 3 dagen gebivakkeerd en rondgekoerst in en door het land van Vlaanderen. Het gebied van dé Ronde.
Voor het beeld een aantal relevante cijfers:
In totaal 27 TWC leden.
5 vrouwen en 22 mannen
A-rijders: 7
B-rijders: 10
C-rijders: 6
E-groep: 2
ATB-groep: 2
Alle groepen hebben de drie dagen prachtige en uitdagende tochten gemaakt.
Hieronder een globale weergave van de gefietste afstanden en hoogtemeters.
De A-groep: 82 + 115 + 70 km = 265 km met in totaal globaal 3000 hm
De B-groep: 80 + 120 + 75 km = 275 km met in totaal globaal 1100 hm
De C-groep: 75 + 90 + 60 km = 225 km met in totaal globaal 1350 hm
De ATB groep: 45 + 85 + 50 km = 180 km met in totaal 1565 hm
De E-bikers: Onbekend. Ook die hebben heel wat prachtige kilometers onder de wielen gehad.
De organisatie was in handen van Frank van de Ven en Hay Keijsers. Deze 2 ervaren wielermasters hebben alles weer tot in de puntjes voorbereid en georganiseerd. Alles klopte gewoon en het ontbrak de deelnemers echt aan niks. Zelfs het Ronde van Vlaanderen weer hadden die 2 op zaterdag geregeld. Een lekker fris motregentje het eerste uur van de tocht. En voor de rest heerlijk zomerweer.
Met vooral ook 3 dagen van prachtige vergezichten over groene velden, bossen, heuvels en authentieke dorpjes onder een blauwe lucht met witte schaapjeswolken. Panorama’s uit een fotoboek.
Een super en modern hotel (Leopoldhotel) midden in Oudenaarde. Heerlijke en uitgebreide lunches, ontbijt en avondeten. En na afloop van de fietstocht een mooie ruimte binnen en buiten voor een gezellig drankje. Op loopafstand van het historische stadsplein met horeca.Als een van de deelnemers (en op basis van de heel positieve reacties van de andere deelnemers) kijken we terug op een mooie TWC 3 daagse.
Ondanks de verschillen qua wielerconditie is er binnen alle groepen heel kameraadschappelijk gefietst onder het motto: samen uit en samen thuis. Ook buiten de tochten was de saamhorigheid tussen de groepen duidelijk merkbaar. Het was gewoon heel gezellig samen.
Qua verkeersveiligheid en fietsgedrag kan ik als voorzitter aan alle deelnemers een groot compliment maken. De TWC fietsgroepen hebben zich heel netjes gedragen als echte “heren/dames in het verkeer”. Gelukkig ook geen valpartijen en ongelukken op de toch wel pittige en slingerende afdalingen. Alléén 1 vallende Hay Keysers bij het afstappen bij het Hotel maar dat telt niet mee. Behalve een deukje in het imago heeft dit geen schade opgeleverd,
Ook blijkt dat onze leden hun rollend materieel dik in orde hebben. Want ondanks het gestuiter op de kasseien passages zijn er op enkele lekke banden na geen defecten geweest.
Namens het bestuur een groot complement aan de organisatoren Frank en Hay én aan alle deelnemers voor een geslaagde TWC 3 daagse 2023 !
Groet PePe
A-groep: Ook dit jaar ging er weer een aantal A-rijders mee tijdens het jaarlijkse TWC-weekend. Dit jaar mochten onze alu en carbone rossen de reis richting de Vlaamse Ardennen aanvaarden.
Na aankomst op vrijdag zijn we een rondje om te kerk gaan doen door het Vlaamse land. Dit werd gedaan onder perfecte omstandigheden. Beetje wind maar wel lekker zonnig. De route die verkregen was, was naar ons idee niet TWC waardig want moeten veel over grote wegen en aangezien het fietspad wat wij kennen in België nog ontdekt moet worden leverde het soms best minder veilige situaties op. Tijdens de pauze op een lekker terrasje genoten we van een drankje en onze BikeGirl Margo genot dubbel, want ze kreeg een lekker appeltaartje met slagroom en ijs. Dit werd met pijn het hart gedeeld met haar wederhelft.
Na de pauze werd de route wat mooier en ook veiliger. De reden was dat de landelijke binnen wegen onveilig werden gemaakt en er zaten ook nog twee leuke klimmetjes in. Toen een aantal de stal begonnen te ruiken werd er nog eens stevig gas gegeven en werden er voor ons gevoel Ronde van Vlaanderen waardige snelheden gehaald. Er was iemand die na 1,5 km al lek had maar in het kader van de privacywet die in België geldt wordt daar verder niets over gemeld.
Bij terugkomst moet er nog even een spoedoverleg tussen chef routes Frank van de Ven en de A-rijders worden ingelast. De reden was omdat we toch echt wel de bekende heuvels van de Ronde van Vlaanderen wil beklimmen en voor sommige dus ook wat kasseienwegen op moesten. Na wat puzzelen en technische hulp voor de wat oudere Garmins lukte het om voor zaterdag de rode lus te rijden en op zondag de blauwe. Na dat dit allemaal geregeld was kwamen er twinkelingen in de ogen van Frank. De reden was van : Yes ik heb mijn virus voor de Ronde kunnen overbrengen.
Na een stevig ontbijt op zaterdag en wat vertraging i.v.m. wat verdwaalde regendruppels, zijn we in een hele lichte regen vertrokken om te strijd aan te gaan met de 115 km en bijna 1700 hm over de Vlaamse wegen. De rode lus bracht ons onder andere op de volgende bekende heuveltjes:
– Muur van Geraardsbergen
– Bosberg
– Foreest
– Berendries
– Eikenberg
En ook nog de bekende Kasseienstrook “Haaghoek”
We hadden omdat het weer een beetje wisselvallig was zelfs escapes gemaakt mocht het door de regen niet te doen zijn op de kasseien. Deze escape hoefden we niet te gebruiken want alles lag er zelfs droog bij.
Naast de bovengenoemde scherprechters zaten er nog genoeg kleine klimmetjes in de lus. Het draaien en keren van de Amstel Gold race, is naar mijn idee ook van toepassing daar in de Vlaanderen. We hebben geloof ik ¼ van de route rond dezelfde gemeente gereden zonder in de gemeente zelf te komen.
Toen we bijna op de helft waren reden we Geraardsbergen binnen en ik herkende het meteen. Ik gaf een spontane “Yes” uit herkenning/enthousiasme. Frank gaf direct een waarschuwde uitspraak “Ik spreek je dadelijk boven wel”. Dus zo begonnen we aan “De Muur”. Alles zag er hetzelfde uit als op TV alleen iets minder toeschouwers. Ieder ging in zijn eigen tempo naar boven. Het begin was goed te doen. De kasseien lagen er goed en mooi bij. Na de bekende bochten kwamen we bij het stukje was bekend staat om “doortrappen of afstappen”. Iedereen koos voor doortrappen en kwam boven. Onze Robert moet het wel doen zonder zijn 32 of 34 blad achter dus het was even auw auw voor zijn bovenbenen. Als je boven bent moet dat ook vastgelegd worden.
Er werd besloten om het lusje om Geraardsbergen nog even af te maken en dan te genieten van een wel verdiende lunch. Echter na een aantal km dook de Bosberg ineens voor ons op. Een mooie klim echter maakte de kasseien het best zwaar. Boven aangekomen lag er een mooie eetgelegenheid, dus werd er besloten om daar eerst de innerlijke mens te verzorgen met een lekkere bord spaghetti. Je kon zelfs kiezen tussen gewoon gehakt of kippen gehakt. Dit kippengehakt was later op de dag nog onderwerp van gesprek in combinatie met kippenfiletjes en onderarmen. Tijdens het eten werd er ook nog een BB’er (bekend Belg) herkent. Remco Evenepoel kwam voorbij boven op de Bosberg. Wat bleek nu hij had een social-ride georganiseerd door het gebied.
Na de lunch en zeer goed gevulde maagjes zijn we verdergegaan met ons lusje. De spaghetti bleef bij vele nog lang werken, en niet altijd in positieve zijn. Op de terugweg naar Oudenaarde kregen we nog best wat heuveltjes te verwerken, dus de benen kregen de terugweg niet cadeau. In het kader van diezelfde Belgische privacywet mag ik geen namen noemen, maar op 35 km voor het einde kwam de vraag of we niet konden afkorten, dit aangezien bij sommige de accu van hun zelf en niet van hun Garmin begon op te raken. Onze wegkapitein Robert gaf aan dat we toch beter samen deze 35 km nog konden aan gaan want anders moest er toch nog zeker 15 km wind in terug gefietst worden. Zogezegd zo gedaan. We gingen de laatst 35 km gezamenlijk bestrijden. Degene met een sterkte accu zorgen voor de rijders met een mindere accu. In deze laatste km kregen we nog twee stevige klimmetjes te verwerken en ook nog een kasseien strook die best lang was en aardig wat piepwoorden opleverde.
Met de laatste km tegen de wind in of wind van op zij werd er een compact pelotonnetje gevormd om de laatste % van de accu van sommige te sparen. Bij het oprijden van de weg naar het hotel was iedereen blij of trots op elkaar dat we deze mooie maar best zware lus hebben overwonnen.
Op zondag werd er zoals gewoonlijk op een zondag niet uitgeslapen, maar om half 8 het ontbijt genuttigd. Na dit lekker ontbijt met alles erop en eraan konden we beginnen aan de aangepaste blauwe lus. Deze aanpassing was gedaan i.v.m. de tijd. Echter werd bij het inkorten niet gespaard aan klimmetjes. Deze lus werd voorzien van de volgende klimmetjes:
– Oude Kwaremont
– Paterberg
– Koppenberg
– Steenbeekdries
– Taaienberg
– Oude kruisens
– Hotondberg
Dezelfde A-rijders van zaterdag hebben deze klimmetjes ook allemaal gedaan. Maar sommige waren toch echt wel stijl en de kasseien zorgde de er regelmatig voor dat de fiets een richting op ging die niet gewenst was. Vaak was dit richting de berm. In de berm wil je eigenlijk nooit belanden maar zeker niet op deze klimmetjes want dan is het afstappen en lopen geblazen en dan wordt je ego toch een beetje geschaad 😉.
Wel hebben we wat heiligschennis gedaan want Dhr. van de Ven riep het volgende toen er een aantal mensen rechtsaf gingen op een van de beklimmingen “La grand dame van het Vlaamse wielrennen, de scherprechter van de ronde, de Oude Kwaremont rij je HELEMAAL op”. Dus volgend jaar moeten we toch naar België om deze heiligschennis te herstellen. Voor de rest ging het zondagochtend best goed en hebben we toch mooi alle bekende beklimmingen gedaan en zelfs ook alle schroefjes en boutjes van onze fietsen op de proef gesteld. (door Roel V.)
E-groep: Vanwege een (hopelijk) tijdelijk gezondheidsprobleempje konden wij niet mee met de racegroepen. Na overleg met de organisatie kregen we groen licht om met de e-fiets mee te gaan. Omdat het geen optie was om met deze fiets de racegroep te volgen, hebben we zelf 3 fietsroutes gereden. Op vrijdagmiddag een gedeelte van de blauwe lus van de Ronde van Vlaanderen-route . Met o.a. de Oude Kwaremont, Paterberg, Koppenberg, Taaienberg en Eikenberg. In verband met de opdracht de hartslag niet te hoog te laten oplopen, werd er niet alleen kleiner geschakeld, maar ook van ondersteuningsniveau gewisseld. Dan is het ook geen probleem als je fietsmaatje denkt jou gefilmd te hebben maar er alleen kasseien van de Paterberg in beeld verschijnen, je de Paterberg gewoon nog een keer op fietst.
Op zaterdag een eco-ritje naar Merelbeke langs de ene kant van de Schelde en terug langs de andere oever. Helaas waren wij ook de pineut en moesten voor de eerste keer een binnenband van de e-fiets, uitgerust met een riem, verwisselen. Door dat het Thei niet aan oerkracht ontbreekt is het gelukt en konden we verder. De dorpjes met huizen en boerderijen zagen er in dit gedeelte van de streek een beetje verwaarloosd uit en aan leuke voortuintjes doen ze blijkbaar niet zo in België. Op zondagmorgen hebben we een gedeelte van de rode lus gefietst met bijna geen kasseienstroken, maar wel met de nodige andere kuitenbijters. Deze route is landschappelijk mooier. Na een tocht van 55 km en 801 hoogtemeters waren we weer op tijd terug voor de douche en de lunch. Dankjewel aan de organisatie en de groep voor het leuke weekend. We hebben ons gelukkig geen buitenbeentjes gevoeld.
Thei en Cécile