Ledenvergadering: A.s. woensdag 21 februari is om 20.00 uur bij de Jeu de Boules club in Horst wederom de jaarlijkse ledenvergadering.
Adres: Gastendonkstraat 50 Horst. Denk eraan dat er alleen met contant geld betaald kan worden.
Vut-groep: Het is donderdag 15 februari en er staan 8 TWC rijders bij de Merthal, door het mooie weer natuurlijk hadden diverse MTB-ers hun racefiets toch maar tevoorschijn gehaald. Via goudkust naar industrieterrein en door naar stationsstraat waar nummer 9 aansloot, die wel even door moest trappen want er werd meteen na de rotonde veel te hard opgetrokken. Later werd voor even duidelijk gemaakt dat er na de bochten iets rustiger opgetrokken moest worden. Voor Kronenberg even naar rechts om achterlangs het paarden gebeuren en verder langs Toverland door naar de Midden Peelweg, oversteken linksaf langs de Schatberg. Na turfhoeve langs de A67, en iets verder er over heen, richting Grashoek, eerst nog even linksaf naar de Lorbaan dan richting Beringe en voor Beringe rechtsaf Grashoek waar volop werkzaamheden zijn, dus via trottoir door en iets verder linksaf richting Helenaveen. Koffie in Helenaveen waar Cecile met haar nieuwe fiets nog aansloot, even was er onduidelijkheid over het vervolg van de route maar dit was snel opgelost en werd in een flink tempo koers gemaakt richting Griendtsveen. Via de Moostdijk en Dorperpeelweg richting America, waar ondergetekende afhaakte en de rest via de Spoorweg en Hazenkampweg de route voltooide naar de Merthal. (door Lei Keijsers)
MTB-groep: Na de Carnaval zo net voor de afsluiting van het MTB seizoen staat de 2e externe rit op het programma. Vertrekken bij de Witte Stein en dan lekker op en af over de Steilrand. En voor de echte liefhebbers kunnen we de terugweg doortrekken via Tegelen naar Horst. En de echte bikkels rijden ook nog de heenweg op de MTB. Op zaterdag is het echter heerlijk (fiets)weer, maar de voorspellingen voor de zondag zijn bar en boos. Het begint om 7 uur met regenen en het houdt niet meer op. Het gevolg is dat een aantal mensen zich ziek afmelden (of zullen zij toch echt ziek zijn?), dat de bikkels er ook voor kiezen om met de auto te gaan, en dat geldt ook voor de echte liefhebbers. Dientengevolge komt TankLeo mij om 8.20 uur thuis oppikken, maar neem ik ook maar wat spullen voor de terugweg in de auto mee.
Wanneer we bijna bij de Witte Stein zijn zien we nog een andere blauwe auto met mountainbikes dezelfde kant op gaan. Dit blijken HammerPete en zijn BikeGirl te zijn, de hoeders van deze werkelijk fantastische route. En dat laatste nemen zij serieus, dus deze week zijn er nog wat laatste aanpassingen gedaan. Op de parkeerplaats staat ook nog een 3e blauwe auto met bikes. Dit blijken TurboTim en TaRuud te zijn. Net voor 9uur zijn we alle 6 klaar en nu het verder nog droog is besluiten we om maar meteen te vertrekken.
We beginnen met een heerlijk stukje singletrack. En mijn benen voelen meteen loodzwaar aan. En dat zal tot de pauze ook zo blijven. Er is namelijk weinig vlak deze route, dus het gaat continu omhoog of omlaag. Soms zichtbaar steil, maar soms ook verraderlijk vals plat. In het begin stuk ook een nieuw lusje met een mooie afsluiting. Hier gaat echter iedereen verstandig van de fiets af. Een S-bocht, steil naar beneden, met halverwege een kleine drop-off met wortelpartij. Dit is toch echt meer iets voor de echte MTB-ers en niet de racers die in de winter de MTB pakken om hun conditie bij te houden. Daarna pakken we de originele route weer op. En komen we snel bij de steile beklimming richting de 1e schuilhut. Vorig jaar viel hier met de harde wind nog een berkenboom net achter TankLeo over het pad, en dat is nu nog te zien. De boom licht er nog steeds, dus dat wordt een kleine bunny-hup halverwege de helling. Vervolgens in zuid westelijke route blijven volgen, waarbij singletracks en brede paden elkaar afwisselen, en we de heuvel die hier ligt regelmatig op en af moeten. Ondanks de regen de laatste dagen is de ondergrond goed te berijden. Alleen daar waar de grote voertuigen gereden hebben ivm het rooien is het echt wel even aanpoten.
Wanneer we bijna in Swalmen zijn, verandert de koers naar het zuiden, richting de A52. Richting de Galgenberg. Hier zijn in het bos de mooiste springschansen gemaakt, maar dit jaar is er behoorlijk uitgebreid met kombochten en meer van al dat moois, waar je normaal voor naar een bikepark moet. Maar zelfs onze TaRuud, die tegenwoordig zwaar in de training is in Venlo, moet bekennen dat dit toch nog wel een paar niveautjes hoger is. À propos trainen. Gisteren heeft hij, net als HammerPete en BikeGirl enkele jaren geleden, een valtraining gehad. Je leert dan van een judo trainer hoe je je val moet breken, doorrollen etc. Dit is preventief bedoeld. Echter je hebt de dag erna echter behoorlijke spierpijn, en zelfs enkele jaren daarna voel je het bij sommige bewegingen nog steeds in je armen.
Onze singletrack gaat dus dwars door het bikepark en is voor ons ook al erg mooi en uitdagend, zeker met alle heuveltjes af en op die genomen moeten worden. Bij de laatste zet onze BikeGirl nog eens goed aan, maar halverwege moet ze toch erkennen dat de helling haar de baas is. Een gegrom is tot ver in de omgeving te horen en als een echte bok gaat ze weer naar beneden voor een 2e poging. Nadat alle heren ook zijn bovengekomen, de een met wat meer succes dan de ander, gaat BikeGirl voor poging 2. Helaas kunnen we het niet controleren, maar het schijnt dat het gevecht nu anders is afgelopen. We gaan verder de A52 over voor onze heuvel op heuvel af 8-sessie. En hier is eigenlijk de enige keer dat we anders moeten rijden vanwege de ondergrond, en dat is dan ook nog eens te wijten aan de rooi machines die hier duidelijk met grote aantallen af en aan rijden. For the good cause zullen we maar zeggen. Nadat we weer over de A52 zijn rechtsaf het paardenpaadje op en op naar het gebied Vogelsberg. Nadat TaRuud voor de zoveelste keer aangeeft dat hij pauze wil, en er deze keer aan toevoegt dat we overdekt kunnen staan met een prullenbak en we al ruim over de helft zijn, gaat onze navigator overstag. We hebben nog geen regen gehad, dus die overkapping is geen noodzakelijke luxe, maar terwijl we daar zitten worden de druppels toch iets groter. Na een hapje, drankje en plasje gaan we snel weer verder. Langs de bekende beekjes op richting Brüggen. Daar hebben we een 2e nieuw stuk. Bij de Jeugdherberg mogen we de Eggenberg op. En als beloning krijgen we boven live het Starwars thema te horen van de plaatselijke kapel. Aan de andere kant snel weer naar beneden, en op naar het Nederlandse stuk. Wanneer we weer bijna bij de Witte Stein zijn nog even een klein lusje naar het noorden. Dit is boven over een mooi stukje single track en onze navigator heeft van de week de echte modderstukken er uit gehaald, zodat we lekker door kunnen fietsen. Aan het eind dan 2x links om over de “grote weg” echt terug te gaan naar de Witte Stein.
Daar parkeren we onze stalen rossen op het terras en gaan we zelf lekker binnen zitten. Nagenieten van een heerlijk ritje, waarbij slechts een paar druppels regen gehad hebben, dus de thuisblijvers hebben weer eens de verkeerde keuze gemaakt. Bovendien hebben zij een lekker stuk vlaai/taart gemist. Daarna de fiets weer op de auto en terug naar Horst. Nog even de fiets afspuiten, want poetsen is verder niet echt nodig. (door Robert)
Komende zondag sluiten we het MTB seizoen af met de Maasduinen Mini-Marathon. We vertrekken om 8:00 uur voor route 38 van 82 km. Aangezien we bij de Schaffstal niet meer gewenst zijn, doen we weer de alternatieve versie met pauze in Velden bij Pannenkoekenrestaurant Jagersrust na 56 km.