VUT-groep: Er stonden in Horst al 3 dames en 11 heren klaar voor route 116 zo’n beetje de Kennedy-mars van “heel” vroeger. De VUT-groep vertrok met 11 en de E-groep startte met de gebruikelijk twee. Het was fijn om te zien dat ook Lei K. uit A. weer van de partij was. Hij werd al direct aangewezen als wegkapitein. Na een beetje moeilijk rondje in Horst bereikten we toch zonder kleerscheuren via het industriegebied “Hoogveld’ Hegelsom. Vandaaruit koersten we enigszins verrassend via het kassengebied van Californië naar Grubbenvorst. Langs het spoor toen naar Lottum. De prachtige weersomstandigheden nodigden wel uit voor een voor de VUT-groep te hoge snelheid en zo moest wegkapitein al gauw de kopmannen corrigeren en werd het tempo iets vertraagd. Er moest ook na de vele bochten en bij het oversteken van wegen minder snel opgetrokken worden zodat de volgers het gemakkelijker kregen om de gevallen gaten dicht te rijden. Dit bleek soms toch moeilijk om een tandje terug te nemen.
We waren inmiddels al wat kilometers onderweg en nog maar in Lottum. We sloegen nu af richting Broekhuizenvorst waarna we over niet zo heel bekende binnenwegen verrassend weer in Swolgen kwamen. De snelheid was nu voor iedereen goed te doen en zo fietsende via buurtschappen Gun en Megelsum bereikten we Blitterswijck, waar de weg nog steeds niet klaar is. Na een kleine omweg hier kwam al snel Wanssum in zicht van waaruit de weg naar Geijsteren werd ingeslagen. Ons de door Lei K. uit Gr. geadviseerde koffiestop in Maashees “de Watervogel” was nu niet meer ver. We konden lekker buiten zitten, eerste rang met uitzicht op “Mooder” Maas. We hadden al ruim 40 kilometer op de teller dus al over de helft van de rit. We konden genieten van een heerlijk kopje koffie of cappuccino. Wel wat aan de dure kant maar het mooie weer deed ons dat snel vergeten.
Twee medefietsers troffen nog een oude bekende en konden samen nog kort wat herinneringen ophalen van vroeger. Toch was het al gauw tijd om weer op te stappen er restten ons nog 35 kilometer. Door Maashees, Holthees, Smakt en toen langs hotel “Asteria” binnendoor naar Oostrum. Voorbij Oostrum was de spoorwegovergang bij Boddenbroek afgesloten zodat er niets anders opzat den een andere weg te kiezen over Tienray. Gelukkig wist Jan T. hier overal prima de weg en hij leidde ons over een mooie binnendoor route naar Tienray. Toen we bijna weer in Horst waren ging het op de Herenbosweg toch nog helemaal fout. Een helft van ons reed rechtdoor naar Horst terwijl de rest de goede route volgde en afsloeg naar de Eikelenbosserdijk naar de Tienrayseweg. Uiteindelijk waren we verdeeld om 16.45 uur weer thuis. Samengevat een mooie rit met dure koffie en een fout einde. (Verslag van Wilma en Giel).
A.s. donderdag 13 juni, Route 1, afstand 70 km en we vertrekken om 13.30 uur.
A-groep: 6.30 uur….op dit godverlaten vroege tijdstip gaat mijn wekker. Ik sleep me uit bed richting mijn levensredder, de koffieautomaat. Deze staat nog in de slaapstand, niet vreemd als het zo vroeg is. Ik trek me aan het aanrecht omhoog om het apparaat tot leven te wekken. Na een overheerlijk bakkie met wat krentenbollen wurm ik me in de TWC outfit. De thermometer geeft maar 9 graden aan. De zon is net boven de horizon en ik kies er toch voor om de korte broek aan te doen. Dan alleen nog de armstukken naar boven hijsen en kunnen we vertrekken richting de Mèrthal. Daar staan al een man of 7 Aaas te kou kleumen. De route van vandaag brengt ons naar de welbekende pauzeplaats in Buggenum. Ze hebben daar heerlijke lekkere vlaai en een goede bak koffie. Via Grubbie, waar onze PoesRoel aanhaakt, zetten we koers naar Venlo. Achterin Venlo gaat het iets omhoog naar De Koel. Hoe die Venlonaren aan de naam De Koel komen terwijl dat ding op een heuvel ligt begrijp ik niet. Google kan mij deze keer ook niet verder helpen. Wat maakt het ook uit, we zijn tenslotte fietsers en geen voetballers.
Onze KamikazePaardenHenk is vandaag ook weer van de partij. Nadat hij bij De Koel heeft laten zien dat hij het mannetje is vandaag komt de vraag of er nog meer heuvels in het verschiet liggen. Helaas niet op deze route, een geluk voor de rest van het peloton. We draaien wat door het land van onze oosterburen en komen dan via de Meinweg weer terug in Nederland. Hier hebben ze echt een top fietspad liggen het gaat dwars door het Nationaal Park. Dit zouden ze op meer plaatsen moeten doen. Omdat ik zelf herstellende ben van een mannengriep, ja afgelopen vrijdag bijna dood en nog net niet 112 gebeld, had ik me zo bedacht om de HandigeHans tactiek toe te passen. Hoe werkt deze (eigenlijk niet slim van mij om het zo te delen, maar och wellicht hebben meerderen hier voordeel
bij)? Je zwabbert een beetje door het peloton, neem een voorbeeld aan ZwabberFrank. Je doet zo voor en na alsof je heel sterk bent, om een beetje de schijn hoog te houden. In uitzonderlijke gevallen pak je bij vertrek direct de kop en geef je vol gas (op z’n minst 30+ km/u), hierdoor lijkt het of je daadwerkelijkheid een topdag hebt. Alles voor de schijn natuurlijk. Zodra je voor de tweede keer bijna weer op kop bent, schuif je in plaats van naar voren naar rechts. En viola, je zit dan op de tweede rij lekker uit de wind. Voor zover de theorie, en zoals gebruikelijk is de praktijk weerbarstiger. Onze WithoutHammerPete beheerst deze techniek uitermate goed. Het lukt hem om zonder kopbeurt bijna 120 km te fietsen vandaag. Mij lukt het helaas niet. Het zal wel aan de leeftijd en daarmee dus de ervaring liggen.
De rit gaat eigenlijk naar behoren tot onze Witte alias VanDePoelLommeDave op zijn spierwitte fiets met bijbehorende wel erg witte benen toe is aan een sanitaire stop. We stoppen met z’n allen, eten een banaan of iets anders, trekken armstukken uit en zetten dan koers richting het sluizencomplex van Linne. Het is wel fijn dat er niet gelijk met 35+ kilometer per uur weg geracet wordt, zeker voor de laatste in het peloton. Bij de sluizen is het, zoals gebruikelijk, druk en vrij smal. Netjes achter elkaar en met gepaste snelheid
er doorheen. Over het algemeen gaat dit redelijk goed en met de nadruk op redelijk. Het blijkt dat we vandaag onze WegKapitein missen, hij heet niet voor niets Weg kapitein. Gelukkig hebben we TankLeo in ons midden die deze en gene op zijn gedrag aanspreekt.
Zelf begin ik zo langzaamaan toe te zijn aan koffie en gelukkig doemt daar Buggenum op, de koffie. Onze BreakfastJack besluit in z’n eentje door te fietsen, jammer. We strijken dus met z’n 8-ten neer op het terras. Er worden verschillende soorten vlaai aangeboden maar degene die we besteld hebben blijkt achteraf toch op te zijn. We krijgen abrikozen en/of kersen vlaai voorgeschoteld. Qua smaak doet deze niet onder aan de oorspronkelijk bestelde vlaai, de naam is mij ontschoten. De laatste 35 km leggen we, met de wind voor een groot deel in de rug, snel af. Onze twee Zerumse haken af bij de Trapperie, zullen wel geen zin hebben om weer bergop Zerum uit te fietsen. Met 6 man fietsen we het laatste stukje terug naar Horst. Met de finish in zicht haakt deze en gene ook nog eens af en blijven we met een zeer beperkt gezelschap over om bij de Beurs nog een drankje te doen. (door De RazendeReporter)
A.s. zondag route 132 van 128 km. Dit is de Holleweg route richting Nijmegen. Pauze na 72 km in Groesbeek bij Cafe Eigenweijs. Vertrek om 7:30 uur.
B-groep: A.s. zondag 16 juni. Route 99 , afstand 86 km. We vertrekken om 8.30 uur.
C-groep: Het was maar een klein clubje dat stond te wachten vanmorgen in Horst bij “de Merthal”. Verschillende vasten C-rijders lieten verstek gaan. Aan de weersomstandigheden heeft het zeker niet gelegen, fris maar met zon en slechts weinig wind. Daarom had iedereen gekozen toch maar gekozen voor armstukken. Op de rol stond (dat is blijven hangen van heel vroeger) route 13 over een afstand van 75 kilometer. We waren al blij dat er nu eens een keer geen regen dreigde. We vertrokken tenslotte met zijn elven.
We gingen van start met de zwakke wind op kop. Na dat we voorbij Meterik waren moest wegkapitein Jan S. voor de eerste keer de kopmannen terugfluiten omdat deze wel heel hard waren vertrokken. Over mooie B wegen omzoomt met heel veel groen reden we gecontroleerd verder. Overal kon je vooral ruiken dat de boeren van het toch al 2 dagen droge weer gebruik maken om het akkerland poot- en zaai klaar te krijgen. Op de weide graspercelen rook je ook het vers gemaaide gras en waar het kon zijn er al veel akkers omgeploegd. Dit hield natuurlijk wel in dat we verschillende keren te maken kregen met van die heel grote landbouwmachines, best wel om een beetje bang te worden, Als je die tegenkomt op zo’n smalle binnenweg is er niet zo heel veel plaats.
Over de Eijkenhofweg staken we de Middenpeelweg over bij de rundvlees boerderij ”Mister Wagyu” om van daar via de Paardenkopweg en de Timmermannsweg richting spoorovergang bij Griendtsveen te fietsen. Van daaruit via de Griendtsveenseweg langs het spoor en na wat draaien en keren kwamen we op de lange Lupinenweg. Met de nu toch wat harder aangewakkerde wind schuin van voren kwamen we al snel bij de rotonde vlak voor Liessel aan de Snoertsebaan. Even later na de volgende rotonde reden onder het viaduct van de A67 naar Neerkant. Prachtig nieuw glad wegdek hier overal en ook nadat we de Vuurlinie gehad hadden richting Meijel ook hier overal nieuw wegdek, heerlijk om hier te fietsen. De kerktoren van Meijel stak fier boven de bomen uit en de koffiepauze was nu niet meer zo heel ver weg. Maar eerst nog een grote lus via buurtschap Katsberg, de Roggelsedijk over en na ongeveer een kilometer of 6 waren we daar weer terug. Iedereen was nu wel toe aan een lekker bakje koffie of cappuccino, dus snel rechtsaf naar de koffiestop bij “de Stoep”. We waren de eerste gasten vanmorgen en de altijd vriendelijke snelle gastheer had niet veel tijd nodig om ons te voorzien van een lekker goed verzorgde kop “Leut”. Het duurde niet lang voordat het terras al goed vol zat met wandelaars en collega fietsers. Martien P. was er vanmorgen ook niet bij dus we moesten het doen met een wel wat klein alternatief afvalzakje.
Na de stop namen we de afslag op de rotonde naar de Roggelseweg en direct werd er linksaf afgeslagen naar de Witdonk. Hier werden we verrast door een of andere malloot die ons wel heel gevaarlijk inhaalde. We reden over de Heibloemseweg naar het centrum van Panningen en toen over het industrieterrein naar het zuiden waar we na buurtschap “de Loo” afsloegen richting Koningslust. Daar kwamen we niet want we sloegen af bij de Koningsstraat en staken daarna de Maasbreeseweg”over om na Dekeshorst en de Zandberg bij de Middenpeelweg aan te komen. De helft van ons peloton waagde daar de oversteek terwijl de andere helft toch maar wijselijk in de remmen kneep. Nadat alles weer bij elkaar was koersten we verder om na het “Langhout” en het “Heeske” de Provincialeweg over te steken en daarna langs het voetbalveld van het alweer gedegradeerde MVC via het “Most” vrij gauw hierna door het centrum van Zaerum Derp te fietsen. Wilma en ik konden de verleiding niet weerstaan en we stopten bij “de Trapperie” en namen snel afscheid van de rest. Het was precies half 12 en nog erg stil op het terras. Vandaag bewust geen foto’s gemaakt, hopelijk is onze hoffotograaf Mart V. er de volgende week weer. (Verslag Wilma en Giel).
A.s. zondag 16 juni. Route 116. Afstand 75 km. We vertrekken om 8.30 uur.
D-groep: A.s. zondag 16 juni. Route 101-D . Afstand 64 km. We vertrekken om 8.30 uur.