VUT-groep: Donderdag 9 en vrijdag 10 augustus stond de 2 daagse fietstocht naar Mechelen in België op het programma. Voor deze tocht van ruim 310 km hadden zich 11 leden aangemeld en Ria en Piet vergezelde ons in de volgwagen. Donderdagmorgen werd om klokslag 8.00 uur gestart richting Weert om dan langs de Zuid-Willemsvaart naar de Belgische grens te koersen. Via Peer, voor de eerste stop, naar Leopoldsburg, Meerhout en Olen voor de tweede stop naar Mechelen waar we om ca 16.30 uur arriveerde. Na een gezonde maaltijd en een goede nachtrust en een stevig ontbijt werd er vol goede moed en fraai weer gestart voor de terugtocht met het voordeel van rugwind ging het via Lier, Herentals naar Postel voor een lunchstop. Na een paar stevige Abdij boterhammen werd de tocht vervolgd richting Asten Nederland waar we bij café De Hoek stopten voor een heerlijk kop soep en een bord spaghetti. Daarmee was weer voldoende energie ingenomen voor de laatste 35 km naar onze finish op het Wilhelminaplein in Horst en we nog genoten van de belevenissen van deze twee dagen onder het genot van een drankje. Het is weer een zeer geslaagde 2 daagse geweest en na het dankwoord aan het organiserend trio gelijk het verzoek voor de 2 daagse 2019 neergelegd. Uitgebreid verslag vind je t.z.t. op de site of ventiel.
A.s. donderdag route 117 over ca. 93 km met vertrek om 8.00 uur. Let op de berichten! (door Lei K.)
A-groep: Meinweg 118 km
Lekker vroeg uit de veren. We vertrekken vandaag om 7.30 uur richting Meinweg en terug. Het is ’s morgens vroeg heerlijk fris. 20 graden verschil met enkele dagen terug is echt merkbaar. Fris genoeg voor de armstukken. Bij de start zijn er meer die een extra laagje om de armen of torso hebben. Robberen Rubbert is er niet bij. Die zou van top tot teen volledig in herfsttenue zijn verschenen aan deze “koude” start.
We beginnen rommelig. Een derde van de groep koerst vanaf de parkeerplaats naar rechts, een derde blijft in twijfel staan en een derde gaat richting Venloseweg. Die laatste keuze blijkt goed. Met 15 A-rijders én Piet Volgbus geven we onze draadezels de sporen richting het oosten. Op naar de Parkfeesten. Eigenlijk meer de restanten daarvan. Veel rotzooi op en langs het fietspad. Blijkbaar zijn er feestgangers die het eigen bed meenemen naar het feestterrein. Op het fietspad passeren we een heel late of heel vroege parkfeesteling met zijn eigen matras met dekbed op de fiets (nog net geen nachtkastje achterop).
Boven aan de grens gaat de route van vandaag, nr 71, via sluipdoorkruipdoor weggetjes naar Duitsland. Vanaf de grens is Volgbus Piet weer voor langere tijd Zoekbus Piet. Geen spoor meer van onze Lommenmobiel. Als het koersbegeleider Appie Pappie Bram te lang duurt zet hij het peloton stil direct na het passeren van een verkeerslicht. We wachten eerst netjes voor het rode verkeerslicht tot het groen is. Dan snel oversteken en “Stop! Bus Piet bellen!” Roept Bram. Het peloton staat direct na het groene verkeerslicht achter de kruising ineens en met piepende remmen stil. 14 renners kris kras over en langs het fietspad. Wat een gezag en discipline! Blijkbaar zijn Chip Geert’s ogen beter dan zijn oren (dat zou je zo niet denken als je hem ziet). Terwijl iedereen geparkeerd staat zien we rechts langs ons, in de greppel en dwars door het hoge gras en de bramen, een roodzwarte schicht op hoge snelheid voorbij stuiteren. Nr 15 ! Nadat de cyclocrossende snelheidsduivel alias struikrijder tussen het struweel tot stilstand is gekomen, zien we dat het Chip is. Verschrikt en met zichtbaar rode oren van de opwinding en met verbaasde blik stamelt hij: “ja maar het was toch groen!?”. Zoekbus Piet is er nog niet. Dus kan Chip effe bijkomen en het verzamelde droogboeket met distels en bramendoorns uit zijn fiets/banden peuteren. Verder geen schade. (Ps: Er gaan geruchten dat Chip’s verborgen aan/uit knopje van de “secretpowerpack” is blijven hangen op standje turbo. Vandaar die raketstart.).
Even later is ook Volgbus Piet weer in beeld. We kunnen verder. Gedurende de rit valt mij op dat het benenwerk, nu midden in deze tropische zomer, wel erg divers van kleurschakering is. Van melkfleskrijtwit tot chocopoeppiebruin. Het contrast is enorm. Zo’n groot verschil dat mijn sport zonnebril er moeite mee heeft. Je kijkt je scheel op die spierwitte benen. Gelukkig heeft AP Bram daar geen last van want die kan niet achter zichzelf fietsen. De 2 Frankie boys zijn er vandaag allebei. En dat is mooi en vooral ook gunstig voor dit verslag. Stillere Frank staat nog in de vitamine V stand. Die is bijna niet van kop af te krijgen. In de V stand merkt hij amper dat de groep niet meer direct achter hem zit. Het resultaat: enkele onbedoelde ontsnappingen vooruit. De 1e poging strand al na 50 meter omdat Frank in al zijn onstuimigheid de verkeerde weg kiest: hard en rechtdoor en fout dus. Terwijl de rest gewoon de route volgt. In plaats van achter aan te pikken bij de groep kiest Frank direct voor een tweede ontsnappingspoging. De rest laat hem een 5 tal kilometers uitrazen en haalt hem daarna weer rustig in.
De andere, minder stille Frank, wordt al rijdend gepakt door een wesp. Het mormel steekt onze praatjesmaker op een wel zeer karakteristieke plaats. Jawel,……. Op het puntje van zijn tong! Dat noem ik nou durf én precisie. Stel voor je bent zo’n wesp: met een hekel aan allemaal die voorbijrazende fietsers omdat je om de haverklap, midden in de vlucht richting het volgende glas frisdrank of bier, opeens moet uitwijken, om een frontale botsing met zo’n kolos op 2 wielen te voorkomen. En dan het lef hebben om, op hoge snelheid, in zo’n ratelend en babbelend mondwerk te vliegen, met de angel en kont naar achteren. Dus achteruitvliegend! Pets.. op die tong. En direct full speed vooruit er van tussen. “Yes, I did it. Yes I can!” Frank blijft in de berm achter met een pijnlijke tong. Koersbegeleider AP Bram offert zich op voor de therapeutische uitzuigbeurt. Frank bedankt vriendelijk maar wel resoluut voor de aangeboden diensten en meldt (verschrikt van dit intieme aanbod) dat hij zichzelf wel uitzuigt. Tot de pauze in Neer is Franks babbelwerk opvallend stil. Je hoort hem alleen steeds binnensmonds zuigend. Bij de pauze is het wespengif al uitgewerkt. Frank heeft weer praatjes.
Overigens een prachtige locatie daar in Naerrrr. Toch maar eens vaker naar Naerrrr haerrr voor een recreatief landschappelijk tochtje voor een heerlijk paerrre vrrraeter gebakje of zo. De serveerster is heel vriendelijk en doet erg haar best. Ze staat er wel alleen voor en het is nog een beetje nieuw allemaal. Prima koffie en heerlijke vlaai. Omdat de club deze keer trakteert moet Bram wachten op de rekening. En dat duurt echt lang. Onstuimige Frank heeft daar weet van en geen tijd voor. Die gaat er als een speer (en kip zonder kop) vandoor zodra de groep op de fiets zit. De 3e ontsnapping. De rest van de groep wacht in de buurt totdat Brams papieren in orde zijn. 20 km later in Bree zien we voor ons een roodwit wielershirt. Zou dat iemand van de B/C of D zijn? Of nog iemand van de 2e daagse die de weg kwijt is? Het blijkt onze onstuimige Frank te zijn. En voor de 3e keer wordt hij opgeslokt door het koersende peloton.
Met z’n 14en en Volgbus Piet netjes achter ons gaat het richting Horst via de Tongerlose baan naar Hegelsom. We matigen op aangeven van Captain Jac onze snelheid. Er komen immers wegen van rechts die voorrang hebben. En daar gaat het bijna echt mis. Van rechts besluiten 2 jonge chauffeurs in hun bijeen gespaarde GTI Maaskantjes om toch nog vanuit stilstand, en net voor ons, alsnog voorrang te nemen. Gevolg, de hele groep in de ankers en breed over de weg alle kanten op. Niemand valt. De eerste auto kan niet verder. Chip staat noodgedwongen dwars over de weg stil net voor de eerste auto. En omdat de tweede bestuurder de weg “volzet” vlak achter zijn compagnon, kunnen de kopmannen ook geen kant meer op. Dit alles gaat met zo weinig snelheid dat de 2e snuiter/chauffeur tussendoor nog tijd heeft om, voordat fiets en auto elkaar raken, uit het geopende portierraam te roepen: idioten! Polizei Henk doet z’n best om de 2e wagen te ontwijken maar dat lukt niet omdat die juist tegen hem in draait. Wie is hier nu de idioot? Voor ons een les. Oppassen met bij voorrangskruisingen. En voor de 2 jonge chauffeurs is het te hopen dat ze toch wat meer anticiperend leren rijden. In plaats van een fietser met 20 km/u had het ook een vette motor met 80 km/u kunnen zijn.
Bij De Beurs maken de overige TWC ‘ers heel joviaal plaats voor ons op het terras. Zij hebben het napraatje al gehad. Wij kunnen daarna nog even nagenieten van een mooie, gezellige en verrassende wielermorgen. (door Peperazzi.)
A.s. zondag route 125 richting Weert. Deze route is 114 km en vertrek is om 7.30 uur. Deze keer met een korte bananenpauze omdat we na deze rit bij Turbo Tim zijn uitgenodigd voor koffie en gebak vanwege zijn huwelijk.
B/C-groep: A.s. zondag route 119 over 90 km, vertrek is om 8.00 uur.
D-groep: Voor vandaag route 72 D over ca. 63 km. Om 8.30 uur stonden 9 TWC’ers gereed voor de route en Piet C. vergezeld door Hay K. met de volgwagen. De route ging via Grubbenvorst waar Lei K. aansloot zodat we met een even aantal van 10 richting Venlo koersten. Na een aantal oneffenheden in Venlo staken we de grens over naar Herongen om via het Krickenbeck gebied via Leuth naar de Abdij Ulingsheide te fietsen voor de koffiestop. Na de koffie via Tegelen naar de Zuiderbrug en Hout-Blerick en Boekend via de Greenport Bikeway terug te rijden naar de finish bij “De Beurs” waar om 11.30 werd uitgeklokt om op het terras plaats te nemen voor het after-biken.
A.s. zondag route 119-D over ca. 64 km, vertrek is om 8.00 uur. (door Lei K.)