Verslag VUT 2 daagse fietstocht naar Mechelen België.
Dag 1 “de heenreis”.
Na een goede voorbereiding door de organisatie, met veel controle kilometers, was donderdag 9 aug. alles klaar voor de start. Met 11 fietsers en Ria en Piet in de volgauto kon er gestart worden.
Volgens de buienradar was er een serieuze kans op een nat pak maar de wind richting gaf ons wel een steuntje in de rug, wat dan ook gelijk zorgde voor een goed tempo. De eerste 25 km tot Ospeldijk gingen over bekende wegen en verliepen zonder problemen. Na Nederweert was het minder bekend en moest de Garmin zijn diensten bewijzen en dat lukte aardig. Via Weert langs de Zuid Willemsvaart staken we de grens naar België over naar Kaulille. Wim v.d. M kwam even niet snel genoeg uit de pedaal en ging plat samen met een houten bloembak gelukkig zonder veel schade, een pleister uit de verbandtrommel verzachtte het probleem. Het vliegtuig geronk gaf aan dat we langs het vliegveld van Kleine Brogel reden richting Peer. De dreigende luchten kondigden de eerste regen aan die het wegdek nat maakte: het was een JET lek die onze Piet uit de volgwagen in actie liet komen.
De regenjacks werden aangetrokken met de hoop dat we snel in Peer zouden zijn voor de eerste stop na 65 km. Maar dat lukte niet zo best, we raakten aardig doorweekt. Maar het super baguette met Belgische koffie maakte veel goed. De lucht klaarde weer aardig op en de zon brak weer door, zodat we weer met veel optimisme op de fiets stapten. Dat in België de fietspaden langs de wegen niet te best zijn werd wel duidelijk en het zorgde er voor dat we steeds attent moest blijven. Op het fietspad langs de N73 van Peer naar Leopolsdburg was het weer een JET lek, het lijkt wel of zij de steentjes zoekt. Piet was met de bus vlak achter ons zodat de klus snel was geklaard.
Alleen eenmaal op de fietst miste Theo B. zijn bril, maar oplettende fietsmaten hadden hem uit het gras gegrist zodat deze weer snel op zijn neus werd gezet en we geen extra vertraging opliepen. Na ca. 80 km waren we in Leopoldsburg en ging de route het binnenland in en dat merkten we want plotseling stonden we op een onverharde, met grint bestrooide weg, dus oppassen, maar we namen de hindernis zonder problemen. Maar onze volgwagen was spoorloos. De lucht begon weer te betrekken en het onweer gerommel voorspelde niet veel goeds. En toen Henk S. ook nog lek meldde en een passerende automobilist adviseerde een schuilplek te gaan zoeken was haast geboden. De teller stond inmiddels op 87 km. Dat haastige spoed zelden goed is bleek, want een band vervangen vraagt toch enige aandacht want na het terugsteken van het wiel functioneerde de achterrem niet naar behoren. Maar eerst een schuilplaats zoeken en dan zien we wel verder. Een leegstaande carport bood een redelijk onderkomen.
De specialisten in de groep bogen zich over de rem van Henk maar gebrek aan gereedschap was toch een probleem.
Daan wierp zich met zijn beste Belgisch accent in de strijd om een set inbussleutels te bemachtigen en dat lukte wonderwel.
Hij kwam terug met twee setjes inbussleutels. Het eerste setje dateerde uit de tijd van WO I en het tweede was nog uit de tijd van WO II. Met het juiste gereedschap was het probleem al snel verholpen. Het onweer, met bijbehorende stortregen, was inmiddels voorbij en de rit werd vervolgd. Dit was op de Zwartwaterweg in de buurt van Stotert.
Onder Meerhout door kwamen we in de buurt van het Albert Kanaal, daar moesten we door werkzaamheden enkele hindernissen nemen, en ging het richting Herentals. Vlak voor de oversteek van het kanaal, bij km stand 113, was een tweede stop gepland maar die werd gemist. Wel vonden we daar onze Ria en Piet terug met de bus.
De route liep nu verder over door Lei gecontroleerd terrein en toen we na enkel kilometers in Olen kwamen werd snel een terras gevonden voor een koffiestop dat was bij km 117. Gelukkig was de kermis in Olen niet open anders was er nog wel een rit in het lunapark gemaakt. Na de koffie weer snel op de fiets voor de laatste ca 40 km. Het ging goed tot bij km 130, in de buurt van Itegem, waar weer onze Henk S. plat ging maar gelukkig was Piet ter plekke en kon snel een nieuw wiel gestoken worden om de rit te vervolgen. Via Melkhouwen, Putte en Bonheiden kwam Mechelen snel in zicht en redelijk volgens het tijdschema bereikten we ons finish plaats van dag 1 bij Holiday Inn Express.
Toen de fietsen gestald en enkele mannen, onder toezien van de dames, behendig de leeglopers weer bruikbaar gemaakt. Na het inchecken konden we naar de kamers voor de douche en omkleden voor de start van het van het avond programma. De leden van de vrouwenbond hadden nog enig oponthoud bij het inchecken i.v.m. ontbrekende identiteitspapieren. Gelukkig bood het thuisfront, Hay, uitkomst en konden Mien en Jet ook inchecken en snel douchen.
Het avond programma.
Op het afgesproken verzamel tijdstip togen we naar het historisch marktplein van Mechelen op zoek naar een geschikt terras. Na een goedkeurende blik over de fraaie gebouwen werd snel een terras gekozen om de benen te strekken en de eerste Belgische pint werd besteld, die smaakte voortreffelijk!
Na het eerste pintje liep Theo B. even naar de buren, Eetcafé Concorde, om de door hem om 19.30 gereserveerde avond dis te melden maar hij stuitte echter op het bordje “Closed”.
De eigenaar van het restaurant stond hem toch te woord, ondanks zijn vrije dag en nodigde Theo uit om op vrijdag met het gezelschap te komen eten. Aangezien de pasta al in Asten besteld was voor vrijdag was dit geen optie.
Gelukkig bood de uitbater, van “Cafe Belge”, waar we op het terras zaten uitkomst want hij had een menukaart met een passend aanbod. Na even overleg togen we naar binnen voor een avondvullend verrassingsdiner.Na de overheerlijke pasta ontpopten Henk S. en Wim H. zich tot ware goochelaars en Mindfuck figuren. De schoenvetertruc van Henk kwam diverse malen in de herhaling. Maar zoals het een goede goochelaar betaamt, geeft hij zijn geheimen nooit prijs. Wim H. was de tweede act van die avond met de truc: “zo licht als een veertje”. Benodigdheden:
5 mensen en een stoel. Mien mocht plaatsnemen op de stoel, Geert, Wim, Lei en Henk van L. zouden proberen Mien met een vinger op te tillen. Eerste poging mislukte uiteraard. Na “handoplegging” op het hoofd van Mien lukte poging twee wel en “vloog” Mien de lucht in, zeker 50 cm.
Er werd gezellig gekletst en gelachen. Bijtijds gingen we terug naar het hotel waar voor een aantal de Afterparty kon beginnen. Omdat de pinten daar van mindere kwaliteit waren kropen zelfs Henk van L. en Thei V. voor middernacht in de koffer.
Dag 2 “de terugreis”.
We konden vanaf 6.30 uur ontbijten en met een geplande vertrektijd van 8.00 uur werden alle wek installaties op 6.15 uur ingesteld zodat de eerste voor 7.00 uur aan de ontbijttafel zaten om voldoende energie van het rijkelijk gevulde ontbijtbuffet te genieten. Nadat alle bagage was ingeladen en de fietsen uit de stalling waren gehaald gingen we nog even naar de “Sint-Pieters en Pauluskerk” voor de groepsfoto.
Na ook nog een foto gemaakt te hebben met en voor het weekblad HALLO werd er met prima weersvooruitzichten vertrokken met ook nog het voordeel van een aardige rugwind… De GPS loodste ons snel de stad uit op weg naar Lier. De fietspaden waren niet van de beste kwaliteit waardoor het tempo relatief laag was en we zeer oplettend moesten zijn. Ook in Lier moesten we door het centrum dat met kassei stenen geplaveid was. Met gevolg dat midden in de stad de kreet “LEK” door de straat galmde, gelukkig zat de volgwagen vlak achter ons en was het probleem snel geklaard. Ook reden we hier over het historisch marktplein.
Via een zijstraat ging het snel de stad uit om via de N14 NW richting te koersen. Bij km 21 verlieten we de N 14 en gingen richting Broechem en na de passage van de E313 staken we het Albertkanaal weer over om naar Grobbendonk te fietsen en met de wind mee liep alles op rolletjes.
In Grobbendonk moest de volgauto een andere route rijden naar Herentals maar dat bleek achteraf nogal wat problemen te veroorzaken want we hebben Ria en Piet tot km 110 niet meer gezien. Telefonisch contact hadden we wel maar daar bleef het bij. Na Sint-Jozef Olen ging het richting Bobbejaanland en met Henk v. L. op kop en Jet in het kielzog zat er een goed tempo in zodat zij de afslag misten, of misschien in Bobbejaanland de Tyfoon wilde gaan testen. Geert zette de achtervolging in om ze terug te halen, maar dat leverde bijna 15 minuten vertraging op voordat de groep weer compleet was. Via Kasterlee en Retie ging het naar de Abdij van Postel voor een lunchstop na ca 72 km. Alle adviezen naar Piet in de volgwagen om naar Postel te rijden bleven zonder succes. Inmiddels nuttigde wij ons abdijbrood met ham of kaas met koffie en cappuccino (Italiaanse of Belgische). We vervolgden onze route met achterlatend van het brood voor Ria en Piet voor het geval dat ze de Abdij nog zouden vinden. Na enkele kilometers passeerden we de Belgisch – Nederlandse grens en via Bergeijk, Valkenswaard, Leende en richting Heeze werden we plotseling met een echte zandweg verrast waar we beter met een mountainbike dan een racefiets door konden, want Mien en Wim doken met fiets en al in het rulle zand, gelukkig zonder schade. Nadat de groep weer was geformeerd ging via een breed fietspad richting Someren en plots zagen we een bekende bus op de weg die door het peloton met gejuich werden begroet, Ria en Piet hadden ons gevonden. Dus arriveerde we in gesloten formatie bij “Van Hoek” in Asten voor onze dinerstop. We schoven wat tafels bij elkaar en genoten van een lekkere soep en een uitstekend bord pasta. Alleen Daan kreeg het gevoel dat hij nu de turbo kon aanzetten want hij sputterde behoorlijk. Nadat alle kosten waren betaald bestegen we onze fiets voor de laatste 30 km met de hoop dat die ook zonder problemen zouden verlopen.
Maar in Liessel pakte dat iets anders uit want een luide knal alsof er een aanslag gepleegd werd en Daan bijna achter de struiken dook steeg er een stofwolk op van Henk S. zijn fiets en stond hij enkele cm lager met een klapband. Een snelle actie van Piet uit de bus met een nieuw wiel zorgde ervoor dat we weer verder konden. Via Griendtsveen en America arriveerden we volgens schema op het Wilhelminaplein bij Blok 10 voor nog even gezellig napraten over deze mooie tweedaagse fietstocht.
Natuurlijk met dank aan de thuisblijvers die voor ons een kaarsje hadden laten branden in Kevelaer maar dit toch met een nat pak hadden moeten bekopen.
We kunnen terugkijken op een zeer geslaagde Vut-tweedaagse, ook zeer geschikt voor aspirant- deelnemers die nog niet voldoen aan de voorwaarden van de pensioenregeling.
Auteurs: Jet en Lei