MTB-groep A: Vandaag route 1, Venray rechtsom. Dat is zo’n route met hindernissen. Of een lekke band, of mensen die we onderweg verliezen, of de groep, afhankelijk van in welk deel je zit 😉 Eens kijken wat het dit jaar oplevert. Om 9uur is het in ieder geval druk genoeg. Echter geen idee hoeveel Asses we vandaag hebben. OpaHay heeft er zin in, want al voor de klokken slaan wil hij vertrekken. Hoewel CaptainJac er wel al is, wachten we toch echt tot de klokken slaan. Wanneer we weg rijden, is nog steeds niet duidelijk met hoeveel Asses we zijn en hoeveel wannaBees er zijn. BabbelFrank heeft een griepje en verstopt zich tussen de wannaBees. Die geven aan dat ze tot de Schaak met de Asses mee rijden. Bij de beekkant moeten ze echter toch echt lossen en is eindelijk duidelijk dat we met 11 Asses zijn. Twee vrouwelijke asses voor ons zorgen dat het tempo hoog blijft, en net iets eerder beginnen we aan ons stukje Schaak. Niet veel later wordt Graad gebeld door 1 van zijn vriendinnen. Eerst de bijbehorende telefoon vinden en dan eens uitgebreid gaan antwoorden. Terwijl de Asses doorrijden worden we gepasseerd door de wannaBees en de 2 ladies. 5 minuten en vele kusjes later kan ik met Graad in de achtervolging. We snijden een hoekje af, waardoor we de wannaBees en de ladies in 1 move inhalen. (Ja nosocksDaan, soms is het functioneel om van de route af te wijken 😉 Niet veel later zien we de Asses staan die op ons staan te wachten. Gezamenlijk maken we de Schaak af en rijden verder richting Castenray. Met de vele paadjes is het een uitdaging om exact de route volgen, maar snelleTwan maakt er een mooi stukje van en we komen hier niets te kort. Daarna richting Venray via het bos met de witte zakdoekjes. Deze hebben niets met voetballers te maken, want die komen in het algemeen niet uit de kast. Verder richting het crematorium en de begraafplaats. Dan komen we bij de uitdagende heuvels met losse zand en dubbele tracks. Daar gaat het qua route dus ook weer echt mis. Gevolg is veel tegenliggend verkeer voor iedereen. Met de losse zand ook vele touchdowns. Niet alleen van Twan de grise, maar ook van Twan de blonde (voorheen Guusje). KnuffelHenk heeft zijn band nog steeds niet geplakt, dus die zit weer op de fitness, waar hij niet kan vallen, neem ik aan.
De chaos is zo groot, dat zelfs de organisatie van de pauze een uitdaging is. Of vinden mensen het hier zo interessant dat ze maar rondjes blijven rijden? Uiteindelijk toch 11 man aan de banaan, krentenbol, … En even later komen de wannaBees ook voor de 1e keer voorbij. Bij de 2e keer houden zij ook stil voor hun pauze. Maar ondanks hun grote mond dat (indian) nosocksDaan onze sporen volgt, moeten we constateren dat zij ook in 3 groepjes bij de pauze komen (en dat met 5 man/vrouw). Voordat onze BSM het ziet worden alle bananenschillen vakkundig onder het bladerdek verstopt en gaan we verder. Met rondjes rijden dan, want 8 man vinden de uitweg, maar 3 sporenzoekers zijn de weg toch echt kwijt. Ondertussen komen de wannaBees ook bij de uitgang. Tellen is voor deze oude mannen en vrouw moeilijk, ook al zijn ze slechts met 5, maar in dit geval slechts met 4. NewbikeDaan is zijn nieuwe fiets nog even de sporen geven op dit uitdagende stukje. Ondertussen rijden de Asses verder om Venray. Bij de Rooyse wissel houdt snelleTwan even in om te hergroeperen. Aangezien Graad waarschijnlijk met zijn gedachte bij 1 (of meer?) van zijn vriendinnen zit, levert dit een ouderwetse kop-staart botsing op, zonder verdere schade overigens. Behalve dan een verbale dialoog tussen de 2 heren. Voordat de rest van de groep duidelijk heeft wat er precies gebeurd is, doet snelleTwan zijn naam eer aan en zien we hem niet meer terug. Met 10 man vervolgen we de route. Een boer heeft een echt PH paadje om zeep geholpen en de vooroprijders doen dat met het laatste stukje bij het Park hotel. Vervolgens dus vele sterke verhalen bij de Beurs. Morgen weer een ritje, met gezellig oliebollen achteraf. (door Robert)
MTB-groep B: Een grote groep A’s gaat om 9.00 uur rechtsom op route richting Venray. Altijd verwarrend dat linksom en rechtsom rijden. Want vanuit de 12 uur positie is rechtsom inderdaad rechtsom. Maar vanuit de 6 uur positie is rechtsom linksom. Bij TWC is met de klok mee dus rechtsom. Dit is voor mij altijd goed nadenken. Mijn hersencellen willen bij rechtsom altijd tegen de klok in net als de schaatsers en lopers op de atletiekbaan. Gelukkig kan ik samen met 4 andere B’s vandaag een grote groep A’s volgen de eerste kilometers. Al snel merken we dat de A-groep niet doet aan dieselen (eerst op bedrijfstemperatuur komen en dan pieken). Nee, nee de A’s knallen er gelijk tegenaan en bouwen later af. Richting het einde van de rit (als wij geleidelijk zijn opgewarmd en op volle kracht) krijgen de A’s het ook vandaag weer moeilijker om de tocht tot een goed einde te brengen: er wordt gevallen, gebotst, verkeerd gereden, afgekort, er raken A’rijders achterop of vooruit of verloren. Na het halfwegpunt zien wij regelmatig de A’s voor ons koersen. Onze diesels zijn nu op temperatuur en Opa Hays hartslag maakt ook geen hoge pieken meer. We koersen lekker stevig en “steady” door. Het parcours van de Schaak loopt fantastisch (vaste en droge ondergrond). Af en toe wel uitkijken voor A’s die zijn stilgevallen. Na de Schaak crossen we met Good Old Daan voorop door het mullere “military” parcours bij Castenray. Het lukt ons alle tracks van de boordcomputers te vinden en te volgen en zelfs in de juiste richting.
Achter het wegrestaurant aan de A-73 bij Oirlo is het pad ook makkelijk te vinden. Gewoon het spoor van de tissues volgen. Hier vooral niet op je plaat of bek gaan. Kan je zomaar een SOA opleveren. Misschien kan Staatsbosbeheer hier waarschuwingsborden plaatsen: Pas op !! Achterinparkeerders, Niet picknicken: PL-gebied, Slipsporen langs pad, Poep en andere troep. Snel op naar de Boschhuizen in Venray waar enkele pittige en leuke klimmen en afdalingen op ons wachten. En een deel van de A’s. De rest van de A’s komt ons tegemoet op de te volgen track. Van de verkeerde kant dus (ps: letterlijk en niet figuurlijk bedoeld). Ze zijn weer aan het spoorzoeken. Na een korte gezamenlijk tussenevaluatie met de A’s klimmen zij weer op hun bikes. Om er kort daarna ook weer bijna allemaal vanaf te vallen in de eerste klim. Wij trouwens ook bijna allemaal. We geven de A’s wat ruimte en tijd voor hun kapriolen. Kort daarna vervolgen ook wij de route. Al snel komt een groot deel van de A’s onder ons, aan de voet van de klim, weer langs in tegenovergestelde richting. Ze hebben het gepresteerd om op één plek 2 keer verkeerd te rijden. Even zwermen de A’s om ons heen en is het chaos. Effe wachten op Daan Doorbijter en het A geweld is weer voorbij.
De zandweg langs het spoor naar Oostrum is nog nooit zo vast geweest als vandaag. Dit keer zand en geen diepe blubber. Toch zuigt dit traject altijd een flink stuk energie uit de benen. In ieder geval die van mij en zo te zien ook bij de anderen. Via het nieuwe bedrijvengebied rollen we richting de Witte Vennen. Daar komen we een groep motorcrossers tegen. De tegemoetkomende motorcrossers hebben blijkbaar veel ontzag voor onze kopman. Ze parkeren hun machines netjes naast de track in de bosjes zodat wij er goed door kunnen. Waarschijnlijk ook omdat onze Bike Girl mee voorin rijdt. Wijze mannen en snelle vrouwen op 2 wielen daar hebben ook crossers veel respect voor. Nog effe langs bij de “in-mates” van Alcastress en de route gaat binnendoor richting Tienray. Daar ligt een bosgebiedje dat met veel kluun- en schravelwerk doorkruist moet worden. Aan het einde van hiervan raak ik, op het pad tussen de bramenstruiken, met het stuur links een klein en iel boompje. Daardoor raak ik met de andere kant van het stuur een overhangende bramentak die zich om mijn stuur slingert zodat ik in volle vaart de bramenstruiken in schiet. Het is een hele Houdini act om uit de omstrengelingen van deze bramententakels te komen. Een beetje het gevoel van Henk als boomknuffelaar maar dan meer geprikkeld. Nu ik toch aan het stunten ben neem ik ook de gok om bij de 2e slagboom bij De Diepeling niet af te stappen en er op z’n “Froomies” onderdoor te rijden. Alle vorige keren heb ik me immers afgevraagd of dit zou kunnen. Moet kunnen! Toch. Met de kin op de stuurpen en de edele delen shocking klem op het sloping frame. Oe! Of toch niet!? Pfffff! Inderdaad het kan, net! De speling is ongeveer zero, zero, zero, zero cinco cm (0,005). Had ik deze minieme marge vooraf geweten dan was ik net als de rest gewoon te voet, bukkend dit obstakel gepasseerd. Des te ouder des te gekker. Of meer geluk dan wijsheid. Maar, wie niet waagt die niet wint! Tip: As je langer bent dan 179 cm en gezegend met bovenmatige genitaliën. Niet doen!
Via de Kasteelse Bossen en langs de A73 gaat het richting De Beurs. We maken netjes de route helemaal af inclusief de beklimmingen en afdalingen op het talud. Aan de meet hebben we er, met z’n vijven, 275 MTB kilometers opzitten. Allemaal zonder kleerscheuren en ongehavend (op ‘n enkel schrammetje van de bramenstruiken na). En ook belangrijk: de bikes kunnen zo aan de haak voor morgen. De oliebollentocht. Lekker!! Proost. Tot fiets. (door Peperazzi)
Oliebollenrit MTB-groep A: Vandaag de oliebollenrit, met start en finish bij huize Keijsers. Het feit dat we achteraf aan de bollen van Mien (en PH en Ellis) mogen zitten trekt blijkbaar erg veel volk aan. Een groot deel van de oprit staat vol, wanneer we om 9 uur klaar zijn voor de statiefoto. Peperazzi vindt nog een mooi mobiel voor op de foto, en mag daarom samen met nosocksDaan vooraan in het midden, gescheiden door onze BSM. Wanneer het PH eindelijk gelukt is om een foto te maken, dan komen er nog nieuwe rijders bij en begint het circus van voren af aan. En dit herhaalt zich nog een keer. En wanneer opaHay eindelijk vertrokken is voor een rondleiding door zijn tuin, komt er zelfs nog een wannaBee aan rijden.
Je kunt zeggen dat de Asses niet altijd de goede route rijden, maar wij zijn tenminste wel van de tijd. Achter opaHay verlaten we het landgoed richting het volgende, namelijk de kasteelruine. Daar blijkt dat we met 9 Asses zijn vandaag. BabbelFrank en Twan de grise kiezen weer voor de wannaBees. Vraag me af of hier de leeftijd begint te tellen. Ook cycloFrank kiest voor dit groepjeBijrijders. Twan de blonde moet vanmiddag rennen met de peelrunners, dus hem zien we bij terugkomst bij de bollen. SkodaBram moet vandaag babysitten. Dat betekent dat de baby in de skoda mag zitten en hij ons in volle actie met zijn Canon op de gevoelige plaat wil leggen. De eerste keer rijden we net voorbij terwijl hij aan het parkeren is, en de tweede keer hebben we van de route af moeten wijken en komen we van de andere kant. Geen actie foto’s van de Asses dus. En van de wannaBees verwachten we die natuurlijk ook niet. Bij de Reulsberg hebben we de eerste keer last van tegenliggers. In dit geval is snelleTwan te laat met roepen naar onze GPS-loze vooroprijder en rijden wij een stukje andersom dan met de route bedoeld. Na de oversteek naar het HAM zijn we nog maar met 8, want tankLeo verkiest ook om met de wannaBees mee te rijden. Over de al vaker genoemde boomstam vervolgen we onze weg. Vlak voordat we het bos moeten verlaten is er nog een mooi PH lusje.
Eh pardon, was. De Asses vervolgen hun weg, maar weer hebben we last van tegenliggers. In dit geval rijden de wannaBees toch echt verkeerd. Verder richting Kronenberg en daarna America. Voor de Alp d’afval (niet letterlijk, want iedereen blijft op de fiets) keert Graad huiswaarts. Hij wil schoon en gewassen zijn, voor de bollen van Mien. Wij doen de zuid route 2x en gaan dan verder naar de Schaak. Overmoedig als sommigen zijn, wijken we van de route af en beginnen bij de Lorbaan. Van daaruit volle bak tot bij de Gusseweg, waar Chip op ons moet wachten. Nu wel een afval race tot bij de Gusseweg, maar weer niet letterlijk. CaptainJac moet nog wel even bij LommenDave aan, want ik heb het idee dat er iemand de bomen aan het zagen is, maar het blijken zijn tandjes te zijn die overslaan. Bij de Gusseweg is Chip niet te vinden, dus we rijden en group, of in ieder geval wat er van over is, terug naar het start landgoed. Daar vinden we alle afvallers, Mien en PH en de meiden van de bollen, en even later ook de wannaBees. Koffie, thee, water en gluhwein en een heleboel heerlijke krentebollen. Sterke verhalen zijn er weer genoeg en het blijft nog lang gezellig. Hay en Mien weer bedankt voor de gastvrijheid, en alle bakkers voor de heerlijke bollen.
Tot volgend jaar, zondag a.s., wanneer we route 4 richting Wanssum doen , vertrek om 9.00 uur vanaf de Merthal, en dan onze nieuwjaarsreceptie hebben in de Beurs. (door Robert)
Oliebollenrit MTB-groep B: Nog voordat gastvrouw Mien het oliebollendeeg gemixt heeft zijn de A’s en B’s al door elkaar gemixt. Er is vanmorgen, op deze allerlaatste MTB tocht van het jaar, veel beweging op de transfermarkt. De A’s zullen vandaag een extra “stille” tocht hebben omdat Babbel Frank als Wanna B meerijdt. Ook Twan la Grise sluit aan bij de B’s. Dus toch nog kans op stijlvolle omvallers bij de B’s. En ook Fully Edwin haakt aan bij de B’s vanwege een onwillige knie (Een blessure opgelopen bij het winkelen in de grote stad met zijn partner. Is ook erg belastend dat gedraai en gekeer met die volle tassen). Chip Geert wil deze laatste dag van het jaar wat extra testosteron verbranden bij de A’s. Dat lukt hem ook, blijkt later, want het laatste stuk van de route slaat Chippie over. Tijdens de rit, als het bij de A’s alweer een paar keer fout is gegaan qua routeopvolging, maakt ook Leo de Tank alsnog de overstap naar de B groep. Hij wil dit jaar toch nog een keer een route gewoon volgens plan rijden. Helaas, zal later blijken, dat dit ook vandaag bij de B’s niet lukt. Daarmee komen we qua aantal B rijders uit op 11.
Het eerste stuk van de route loodst Opa Hay ons van zijn landgoed af via een ongeplande beekkant. Bij het talud langs de A73 blijven we onderlangs omdat we bovenlangs gisteren al gereden hebben (eigenlijk gewoon niet goed opgelet). Rond de crossbaan Reulseberg dirigeert de navi ons over het “rennerskwartier” via een alternatief rondje. Voordat we daar aankomen schieten links en rechts en achter ons A’s door het bos. De A-groep lijkt wel ontploft. Hét moment voor Leo om aan te haken bij de B’s. Hij weet echt niet meer wie hij nu van de A’s moet volgen. Dan maar achter Good Old Daan aan. Op naar ’t Ham. Good Old Daan laat echter de kop aan mij over. Hij wil een keer midden in de groep of als afsluiter meedraaien. Met mij voorop is het echter al snel letterlijk en figuurlijk ge-Daan. Bij alweer een Petrussiaans alternatief dwars door het bos, ga ik als kopman ook figuurlijk het bos in. Weer op het pad begroeten we de A’s die ons tegemoet komen. Gelukkig weet niemand meer wie er goed of fout rijdt. Dat beeld zet zich voort in het bosgebied bij Kronenberg. Daarbij komt ook nog dat de GPS info sterk vertraagd is bij velen. Er wordt dus herhaaldelijk een afslag gemist. Ook bij de A’s want die komen we nog enkele keren tegen in het bos. Die zien ook door de bomen het bos niet meer. Gevolg is ook dat de koppositie binnen de B groep regelmatig wisselt. Na het “paardjesspul” maken we ons klaar voor dé grote klim bij de golfballen. Blijkbaar zijn de laatste dag van het jaar de Euries op bij de “high society”. Geen mens of knol te zien bij de poetjes hallen. En ook bij de golfballen alleen een paar oude van dagen. Of is dit de voorbode van een nieuwe recessie? What the f…..! Wij hebben vandaag oliebollen.
De klim pakt iedereen van de B groep op eigen snelheid en manier. Sommigen rustig, sommigen op de turbo, een enkeling al pratend, een ander als steunend en kreunend. Luctor et emergo! Snel verder naar De Schaak voor de eindsprint over de snelle singeltracks. Daar gaat het tempo nog een keer omhoog. De groep blijft redelijk goed bij elkaar. Babbel Frank, Twan la Grise en Opa Hay hebben zelfs nog energie over voor een praatje. Vanuit De Schaak koersen we op tempo richting Mien en de Oliebollen met Glühwein. Daar treffen we ook onze sportfotografen van vandaag. Appie Pappie Bram met zijn jeugdige assistente. En Petrus de Kantonnier die zich blijkbaar de hele morgen in een groene Kliko heeft verstopt om onze finish te kunnen filmen/fotograferen. De bollen en de warme drankjes smaken prima. Een heerlijk slot van een mooie eindejaars rit. Onderweg met de A’s en B’s apart en toch ook vaak samen en bij de afsluiting weer iedereen gezellig bij elkaar. Laten we zo doorgaan in 2019. Tot ziens op de nieuwjaarsborrel! (door Peperazzi)
