MTB-groep A: Vandaag staat ook de nieuwjaarsreceptie op het menu, dus dat betekent weer oliebollen. En het kijkt inderdaad weer zwart (wit en rood) van de mensen bij de Beurs. Ook knap lastig om iedereen netjes een handje te geven voor het nieuwe jaar. Zijn er in totaal toch weer een stuk of 25. Voor vertrek proberen de Asses te scheiden, maar dat is nog best lastig. Bovendien ook nu weer een aantal twijfelaars. In de praktijk beginnen deze bij de Asses en bij de 1e samenkomst wisselen die naar de wannaBees. Voordeel wanneer babbelFrank dat doet is dat het bij ons een stuk rustiger is. Twan de grise hoort hier vandaag niet bij, want die heeft vanmorgen andere vrienden, waarmee hij wat gaat lopen/rennen. Is het risico op vallen ook een stuk kleiner. Vandaag route 4 naar Wanssum. Dit is een typische PH route, dus met veel lusjes er in. Eerst maar eens richting het talud. Met snelleTwan in the lead gaan we rustig omhoog, trekken we boven goed door en staan we uiteindelijk op het hoogste puntje stil. Hier was vroeger nog een weg naar beneden, maar … Dan maken we die nu ook maar weer.
Dus steil naar beneden, linksaf en dan rustig uithobbelen op het fietspad. Wanneer je echter het gewicht van tankLeo hebt, dan is remmen op het steile stuk en dan linksaf geen sinicure. Maar goed dat er achter het bochtje, dat ie mist, struikjes staan, zodat hij zacht landt en niet door rolt naar de weg. We steken de weg over en moeten weer omhoog. Overmoedig van zijn strakke afdaling gaat snelleTwan nu bij het steile stuk tussen de bomen omhoog. Dat wil zeggen voor de 1e paar meters. De rest neemt de normale beklimming, hierbij gevolgd door de meeste wannaBees. Niet allemaal, want nosocksDaan en klein gezelschap volgen ons via het fietspad. Alsof het allemaal nog niet spannend genoeg was nemen we ook nu weer een alternatieve steile afdaling. Helaas voor het stukje gaat hier alles goed. Verder richting Parkhotel en dan eindelijk kunnen we Horst verlaten. Navigeren op de MTB, met het Asses tempo, blijft toch een uitdaging, dus vandaag moet er regelmatig gecorrigeerd worden. Dit gaat echter zonder noemenswaardige bijzonderheden. Bij Tienray moeten we een aantal keren bukken om ons hoofd niet te stoten. Wanneer er dan ook nog wat wortels op de grond zitten, doet knuffelHenk zijn naam weer eer aan.
Innig grijpt hij de boom boven zich vast, om de wortels beneden niet te hoeven kussen. In Wanssum vinden we het Dekkerspaadje, wat best leuk is om er met de MTB bij te doen. Het parcours moet nog wel ingereden worden, en die dikke boomstam halverwege, daar moet ook nog wat aan gedaan worden. Verder richting Wanssum en dan weer terug huiswaarts. Net na Blitterswijck vinden we een hangplek voor Polen. Aangezien we hier toch al stil stonden voor het vinden van de boomvrije route, doen we maar meteen een korte bananenpauze. Wanneer de wannaBees hier aankomen breken wij op en vervolgen onze route. De zon is ondertussen duidelijk aanwezig. Dit levert nog bijna een botsing op. Midden op een helling knijpt Graad vol in zijn remmen. “Wanneer ik niets meer zie, dan stop ik met fietsen.” Gelukkig loopt ook dit weer goed af. Netjes in formatie, behalve dan wanneer de voorsten een afslagje gemist hebben, komen we uiteindelijk moe en voldaan weer bij de beurs. Daar blijkt dat er nog meer mensen de weg naar de oliebollen gevonden hebben; bijna de hele Beurs is gevuld met TWC’ers. Lekker napraten over vorig jaar en de route van vandaag en natuurlijk ook over het komende seizoen. (door Robert)
Komende zondag gaan we op bezoek bij onze oosterburen, route 7 van 62 km, en omdat ie zo lang is vertrekken we al om 8.30 uur.
MTB-groep B: Een grote troep bikers en een aantal wegracers staan rond 9 uur klaar voor de eerste 2019 ride. Nog voor de TWC nieuwjaarsborrel willen deze TWC-ers een deel van de aangevreten en binnengekloekte calorieën/onsjes/pondjes/kilootjes er nog snel aftrappen. Dus om 9 uur gauw op koers want om 11.00 uur staat de volgende ronde drankjes en oliebollen klaar bij De Beurs. De A’ss gaan op volle kracht voor ons uit richting het Wanssumse. En wij van de Bees met z’n tienen er achteraan. Bij de A73 zien we weer van alle kanten A’ss (onderlangs, bovenlangs, achter ons en ver vooruit). Het is een beetje de gebruikelijke chaos bij de “speedies”. Het gevolg is dat we een kilometer of 5 tot 7 als één grote mixed A/B groep door het kasteelpark en het veld crossen. Pas bij Tienray lukt het de A’ss om zich te hergroeperen en zien we ze langzaam in het landschap voor ons weghobbelen. Eindelijk rust. Tenminste als je het constante gewauwel van de vandaag naar de Bees getransfereerde Babbel Frank niet meetelt. Wel gezellig zo’n “praataap” in groep. Waar haalt ie de lucht toch vandaan?
Theo Mussenheuvel is vandaag met Lange Jan (niet laks met Taks) aangesloten bij de dikke banden Bees. Helaas voor Theo gaat het dit keer door de mix van A’ss en Bees aan het begin harder dan normaal. En dat bij de allereerste MTB rit van Theo van dit seizoen 2018/2019 en ook nog op kleine wielen. Maar wat Penning Peter kan, kan een echte Mussenheuvel toch ook!? Halverwege de route achter Wanssum is bij Theo helaas de diesel (en de energie uit de kerstkalkoen, hazerug, pasteitjes, spruitjes met spek, aardappelkroketjes en oliebollen) bijna op. Theo gaat rechtstreeks over de harde weg naar de ravitaillering bij De Beurs. Hij moet hij wel tegen de wind in met zijn nostalgische retro 26-er bike. Maar daar wordt je sterk van. En van pindakaas!
De rest hobbelt slingerend verder door veld en bos. Het bekende stukje bos met meer meters met de bike onder de arm dan onder de kont. Maar door goed goede tips van Robberen Rubert en Old Daan’s improvisatiewerk houden we voor de rest toch de vaart erin. Bij ‘t Soar hebben de Schotse Hooglanders opvallend veel en specifieke aandacht voor de andere Daan. Hij valt immers op door zijn heel brede stuur (op de groei gekocht). De dames rund werpen steelse blikken naar ons breedgehoornde en slanke bulletje op 2 wielen. Je ziet de runderladies knipogen met hun lange wimpers. En denken: “die mag wel een keer achterlangs mijn runderlapjes komen”. Helaas voor ons Bulletje Daan staan er naast het pad ook enkele kolossale hooglandstieren met hun imposante spiesen op de kop. Ook die viervoeters houden Bulletje Daan goed in het vizier. Maar met heel andere emoties en gedachten dan de rundladies. Je hoort ze jaloers en geïrriteerd snuiven tegen die magere roodzwarte breedhoorn op wielen: “Kom dan als je durft . Sukkel!. Gelukkig voor Bulletje Daan is de ondergrond niet zoals normaal zompig maar hard zodat we op tempo blijven tussen de viervoeters. Bulletje Daan passeert, weliswaar met dichtgeknepen billen, ongeschonden de kudde dikbehaarde “vrienden” en vriendinnen. Een kilometer later is Bulletje Daan nog steeds zo onder de indruk en ontdaan dat hij achteraan in het peloton de route en de groep kwijt raakt. Na een korte zoektocht komen we hem gelukkig gezond en wel weer tegen. We kunnen verder richting Horst. Op het laatste stuk klettert Lange Jan tegen het asfalt. Een haakse bocht vanuit het veld maakt hij niet op 2 wielen maar volledig gestrekt en plat op een zijde. Kledderdets! 2 meter slungel uitgestrekt over de hele breedte van de weg. En een onprettig kletterend geluid van metaal op asfalt. Gevolg: een kleine deuk in Jan’s imago en wat modder op het tenue. Gelukkig verder geen schade. Op naar de koffie met oliebollen.
Old Daan heeft echter nog wat energie over. Hij laat ook de laatste stukjes onverhard vlak bij Horst niet ongebruikt liggen. Bij De Beurs is Theo Mussenheuvel al weer uit de recovery en hersteld. Hij is in goed gezelschap. Een groot gedeelte van de TWC club is gezellig verzameld voor de nieuwjaarsbegroeting. Wij nestelen ons tussen de warme menigte en proosten op alweer een goed verlopen TWC tocht. De kop is eraf van 2019. Laat de rest nu maar komen. Tot fiets. (door Peperazzi)