Deelverslag fietsweekend Markelo A groep TWC Oranje.
Dit jaar een fietsweekend met aanhang (en zonder aanhangers of vrachtwagens). Op vrijdagmorgen verzamelen we om 8.00 uur bij de Merthal. De groep bestaat uit: 23 TWC-ers. Samenstelling:
- 5 toeristische fietsers (van terras naar terras via toeristieke tussenstops) 3 hennen en 2 hanen
- 17 racefietsers, gesplitst in de A groep van 8 hanen en de B groep met 7 hanen en 2 hennen.
- En 1 flinke volghaan. Al met al een flink hok vol. Goed voor 12 hotelkamers.
Onze verblijfplaats is Landhuishotel Herikerberg, mooi gelegen, in de bosrijke omgeving bij Markeloooooo. In Twentnnn. Mooi man!! Organisator Theo Mussenheuvel heeft weer een prima accommodatie en fietsgebied weten te vinden. Ik kan al vast melden dat zowel de accommodatie als de catering en de verzorging door het personeel super was. Top. Deze verslaggever lag solo, en voor 1 nacht, ingekwartierd in een luxe kamer met plaats en een bed voor wel 3 andere vrouwen of mannen. Gelukkig kwam er geen andere kamergenoot of genote opdagen zodat ik heerlijk en rustig heb geslapen. Het feit dat ik dit keer niet begeleid wordt door mijn ega levert bij het vertrek wel wat stress op. Eerst nog gauw tanken voor vertrek. Onderweg terug naar de beurs erachter komen dat ik toch liever een ander shirt aan heb. Dus ff terug naar huis (ben nog vroeg). Snel naar de Merthal. Net voor vertrek wil ik het programma kijken of er iemand of iets met mij mee moet. Shit! Tas vergeten. En dat fietst wat lastig zonder koerskleding en fietsschoenen. Tja, mannen kunnen inderdaad niet meer dingen tegelijk en zeker niet als de partner er niet bij is.
Ruim op tijd arriveert iedereen veilig en wel bij het hotel. Alleen PsychoDaan is er nog niet bij. Die heeft een paar gaatjes teveel en is voor noodreparaties naar de tandarts. Hij sluit later in de middag, al dan niet verdoofd, bij het avondmenu aan. Omdat we na de lunch direct op route gaan voor de vrijdagmidagtochten mogen we dit keer in wielertenue aanschuiven voor de lunch. Omkleden in een vergaderzaaltje. Blijkbaar hebben de poetsdames dit door. Want zij houden hun koffie en peukjes pauze precies voor het grote raam van de omkleedzaal. Maar ze zijn niet echt onder de indruk van de geboden meermanspeepshow. Blijkbaar zijn ze meer gewend. Het Italiaanse pastabuffet is erg gevarieerd en goed. Super. Met zichtbaar verdikte buikjes staan we om 13.00 uur buiten klaar voor de middagtocht. Ook de 4 begeleiders van de fietsclub uit Goor zijn mooi op tijd. Zij gidsen 2 en 2 de A en B groep. Als snel merken wij dat deze begeleiders flink kunnen doorttrappen. Die rijden we vandaag en het hele weekend er niet af. Voor de middag is er een flinke kans op stevige buien of onweer. En het ziet er een paar keer dreigend uit. Op veel plaatsen staan er grote en diepe water/modderplassen op de weg. Boven op de Sallandse Heuvelrug heeft net voor ons een onweersbui de lading geloost. Het pad is meer een snelstromende beek met modder, takken en stenen. Maar wij hebben geluk. Van boven krijgen we niet veel nattigheid over ons. Het water en de prut komt meer van onderen. Door alle zooi op de weg rijdt SherlocHenk net voor de pauze lek. Hij legt de laatste meters lopend af. Ook voor de pauze raakt gastrijder GretigeGer het spoor helemaal bijster. Hij presteert het om midden in de groep toch de verkeerde afslag te nemen. Blik op oneindig en verstand op….. gaan met de geit. Na enkele belletjes en appjes loodsen we hem terug naar de pauzeplaats waar wij al aan de koffie met gebak zitten. Het overkapte terras wordt Henk’s bandenwisselstation. Nadat we hem een dik kwartier heeben laten “aanknommelen” krijgt hij hulp van Frank. En dan is ’t zo gepiept. Intussen komt ook de B groep aanspetteren. Zij hebbben oponthoud gehad. Eerst 8 km omgefietst (de begeleider die zelf de route heeft gemaakt was ’n beetje van ‘t padje) plus een lekke band. Intussen hebben we een flink stuk Achterhoek gehad en met verrassende hoogtemeters zoals de Lemelerberg en Sallandse Heuvelrug. De rest van de route blijft het droog. De wegen zijn goed opgedroogd. Het landschap rondom wordt wel natter. Een heel mooi groot natuurgebied langs een meandernd riviertje. Diverse keren steken we over via kleine bruggetjes. We horen van de begeleider dat dit de Regge is en dat we weer terug zijn in Twentnnn. Zonder incidenten komen we veilig en vettig terug bij het Hotel. Moe en voldaan. En onze begeleiders nog zo fris als hoentjes. Die hebben nog plenti conditie in reserve. Tijd voor een kort napraatje en drankje met onze prima gidsen en begeleiders. Het tempo lag vandaag voor een groot deel van de groep redelijk tegen maximaal aan voor 90 km of meer. Dus morgen temporiseren: baamt de hele groep.
Helaas maken de 3 dames van de toeristische groep onderweg terug naar het hotel een tuimeling. Ria van PatronTheo heeft een geschaafde en pijnlijk beurs knie en Giny van KantonnierPetrus een lichte schram boven het oog. Het hotelpersoneel behandelt de kwetsuren netjes en zorgzaam. Mia van KoerskeiLei heeft veel last van haar schouder. Voor de zekerheid gaat ze naar de huisartsenpost en later ziekenhuis voor een checkup. Er blijkt volgens de foto’s niks gebroken. Wel een flinke en pijnlijke kneuzing. Misschien en hopelijk gaat het morgen na een lekker diner en goede nachtrust weer beter met onze senior-ladies.
Het avondeten krijgen we netjes als drie gangen keuze menu voorgeschoteld. Heel lekker. Maar niet snel. Voor een grote groep wielrenners met stevige honger gaat het al gauw niet snel genoeg. Het wachten is een prima gelegenheid om lekker met elkaar te keuvelen en socialiseren. Ook belangrijk voor zo’n weekend..
’s Morgens ben ik vroeg wakker. En omdat ik niemand heb om nog een halfuurtje mee te lepeltjelepelen sta ik vroeg op. Vanuit mijn raam speur ik naar wild achter ons hotel. Ik zie alleen onze patron Theo die om 7uur al rond het hotel slentert. Spoedig volgt de rest van de TWC-ers en genieten we samen van een uitgebreid ontbijt. Gelukkig zijn de 3 gewonde ladies ook paraat en redelijk fit. Mia krijgt uit de verbandkist een professionele TWC mutella en houdt VolgPiet vandaag gezelschap in de servicebus. Iedereen staat ruim voor vertrek al in de startblokken met netjes afgespoten en verzorgde fietsen (het hotel heeft gisteren op verzoek een fietswasplaats ingericht). Onze A groep wordt vandaag alleen door begeleider William gegidst. Zijn compagnon neemt de B groep onder zijn hoede. Spontaan word ik vanuit de A groep als koerskapitein aagewezen. Oké iemand moet het doen en iedereen heeft gisteren ingestemd en bevestigd dat het tempo vandaag rustig moet zijn. Dus voor een koerskapitein een makkie, zo’n eensgezinde groep. Eerst de Gps’ers verdelen over het pelotonnetje zodat steeds iemand vooraan de route heeft. Tot aan de heuveltjes werkt dit. Bij de eerste heuvel vliegt het testosterongehalte ineens omhoog. Zelfs de A rijders die onvoldoende macht of energie hadden voor een kopbeurt op normaal tempo schieten als jonge honden van alle kanten omhoog langs de beduusd achterblijvende koerskapitein. Weg goede voornemens, weg gezag en weg rustig samen fietsen. Zolang er heuveltjes en afdalingen zijn doet iedereen zijn eigen ding. Pas als we na een lange en snelle afdaling weer bij elkaar komen, door een lekke band, is er tijd voor reflectie. Ik herinner de groep aan de goede voornemens van gisteren en stel voor de energie te verdelen zodat iedereen later fit genoeg is om te rouleren. Ik geef toe dat dit verzoek van mij pissiger wordt gebracht dan hier beschreven. Oké eerst maar eens de pauze. Overigens een prachtig heuvelend gebied over de grens. Duitse heuveltjes. Schöööön. Bij de Bels Molen (niks te maken met België) zoeken we een tijdje naar de ingang. De Bees zijn er al want de bus staat achterom. Na wat verkenningen rondom de molen en boerderij vinden we de ingang en de verstopte fietsen van de B groep. Zij zitten lekker binnen in de rustieke molen aan de eerste drankjes. GoodoldHay heeft in de afdaling zo stevig de billen bij elkaar geknepen dat zijn zadelsteuntjes zijn afgebroken. De lunch bestaat voor de meesten uit zeer stevige uitsmijters en dito pannenkoeken. Prima kost voor hongerige wielrenners. Het lukt Hay met VolgPiet om in recordtempo een nieuw zadel te laten monteren bij een fietszaak in de buurt. We kunnen weer compleet de route vervolgen. In eerste instantie gaan we als A groep in een net tempo. Maar zodra de sterksten zijn warmgedraaid gaat het tempo steeds vaker omhoog naar maximaal. Viaduct op, lichte afdaling, wind mee: ondanks afspraak fietsen ze voorin toch op max. Een deel van de groep heeft steeds meer moeite om bij te trappen. De koerskapitein (ik dus) spreekt nog een keer en voor het laatst de “gang”makers aan om het tempo niet steeds te verhogen. Helaas hebbben zij een andere beleving van samen fietsen. Uit frustratie hierover stel ik aan de snelle boys voor als apart groepje vooruit te fietsen als ze vinden dat de rest te langzaam gaat. Maar ja, als de rest de eerste 100 kilometer ook steeds mee doet aan onnodige tempoverhogingen in plaats van het afgesproken rustige maar stevig tempo. Dan ben je als kapitein uitgepraat….. en eigenlijk overbodig. Enfin, we halen tenslotte als groep de streep. Al met al een fijne fietsdag en een geweldig mooie route. Met dank aan de service en beleiding van de wielervrienden uit Goor.
De B groep zit al lekker te lounchen in de bar van het hotel. Een kort napraatje en dan lekker de douche in. Peperazzi heeft andere afspraken thuis en de andere TWC-ers maken zich op voor het zateravond 4-gangen diner. Zal wel een latertje worden met veel nattigheid.
De weersvoorspelling voor zondag is veel droger. (door Peperazzi)
Meer foto’s zijn te vinden in het Fotoalbum (inloggen op de website).
Zondag. Een rit van 90 kilometer staat ons voor de boeg. Koerskaptein Wazalvot Peter is afgehaakt. Thuis verplichtingen. Hoe kan het ook anders na 1 nacht alleen slapen. Een nieuwe koerskaptein wordt eensgezindt aangewezen in de persoon van Martin, of is het Martine, zoals in de app van twc a groep wordt geschreven. Ook is er een nieuwe begeleider van de fietsgroep Goor. Is de vorige begleider dan toch stuk gereden ? Het lijkt er wel op. Had Wazalvot en koerskaptein Peter dan toch gelijk dat het tempo de vorige dag soms iets te hard ging. Enfin de nieuwe begeleider stelt zich netjes voor en geeft instructies voor onderweg. Als er gevaarlijke punten zijn zal hij dit aangeven. Je kunt zien dat ook de processierups huis gehouden heeft in Twente en omgeving want de benen van de begleider zien eruit alsof er met een hagelgeweer is op geschoten. De koers start en in een mooi tempo wordt gereden door de landelijke omgeving. Jacob van Ruysdael (1628-1682) zou direct zijn schilderkwasten tevoorschijn toveren bij het zien van dit schilderachtige landschap.
Opvallend is dat koerskaptein Martin(e) niets hoeft te zeggen onderweg. Elke rijder doet naar vermogen kopwerk. Enkele kilomters voor de pauze is er een mooi lang recht stuk weg met ietwat wind in de rug. Onstuimige Henk denkt laat ik de rijder van Goor eens testen en verhoogt het tempo. Opa Hay roept nog, RUSTIGGGGG, maar het kwaad is geschied. De rijder van fietsclup Goor verhoogt eveneens het tempo. Dit is het sein voor gastrijder Ger, die d’r nog een schepje bovenop doet. Met een tempo van rond de 45 wordt er doorgeknald. Maar helaas, weer een lekke band voor Henk dus Ger knalt alleen weg van de groep. Waar hebben wij dit eerder gezien ? Op het eind van het rechte stuk staat Ger te wachten. Mooi tijd om de band te wisselen. Opa Hay komt met een reserveband en roept: denk eraan Henk, 7 euro en 50 cent.!) en Ger heeft een bommetje. (moet nog betaald worden ) Handige Ger heeft binnen een mum van tijd de band gewisseld waarna de laatste kilometers naar de pauzeplek Ijsboerderij ’t Dommerholt te Borculo worden afgelegd. Pauze; lekker koffie, cappachino, warme chocomel of een cola. Een lekker ijsje is door de koffie corner bevestigd aan het kopie koffie cappachino of chocomel. Dat smaakt naar meer. Dus een 2e ronde wordt besteld. Intussen is de 2e groep rijders ook gearriveerd bij de pauzeplek en zij hebben net besteld. Dus dat wordt wachten, wachten en nog eens wachten. Uiteindelijk zitten we bijna 1,5 uur aan de koffie.
En we moeten al zoveel wachten in het leven. Met fietsen wachten voor het rood, bij de maas oversteken wachten op de boot en met strava of garmin wachten op de download. En met het bandenwisselen wachten op Henk z’n gekloot.
Na al dat wachten weer op de fiets gestapt en in een flink en stevig tempo worden de laatste 30 kilometer afgelegd. Ook nu weer pakt ieder z’n kopbeurt en Martin(e) heeft als koerskaptein nog niks hoeven te zeggen. Wellicht ligt dit aan de natuurlijke leiderschap van Martin(e ). En dat is niet iedereen gegeven, he Peter. (Maar dat is geen verrassing want in zijn verslagen laat hij al vaak doordruppelen dat Marjo thuis de broek aan heeft.) Dus om beurten kop en zelfs Gerrit neemt plotseling de (fiets )benen. Wellicht denkt hij terug aan zijn jeugd toen hij voor de zwart wit tv de fabeltjeskrant zat te kijken. Hij lijkt wel Gerrit de Postduif……
Uiteindelijk wordt het laatste stuk naar het hotel afgelegd, waar Twan de Grieze, het even op zijn heupen krijgt. Maar hij wordt netjes terug gehaald door de koerskaptein Martin(e) . Dus op het eind toch nog een kleine ingreep van de kaptein. De rijder van fietsclup Goor wordt bedankt en afscheid wordt genomen met het nemen van een gezamenlijke foto. Enkele minuten na terugkomst komt de 2e club rijders al binnen gereden. Die blijken zelfs meer kilomters afgelegd te hebben dan groep 1, dus ook in een flink tempo. Na het al dan niet gezamenlijk douchen in de daarvoor aangewezen kamers wordt afscheid genomen van het hotel met een lekkere lunch en naar huis gereden. Bij de beurs aangekomen wordt door diverse rijders nog een aperatief genomen en komen de sterke verhalen natuurlijk naar voren. Een mooi en geslaagd TWC weekend . Dit smaakt naar meer voor de volgende keer. Einde van de Zondag (door Henk S. )
Kort verslag van de dikke banden fietsers in Markelo dd. 12, 13 en 14 juli 2019.
In combinatie met het drukke leven van een pensionado! Het weekeinde plus volgende week zitten sinds lange tijd weer eens vol met FIETSEN! Eerst de 3-daagse van TWC in Markelo en dan dinsdag t/m vrijdag de fiets 4-daagse te St-Oedenrode. St.Oedenrode wordt georganiseerd door enkele goede bekenden die we onderweg naar Santiago in 2011 hebben getroffen, zij met fietsen en wij met de camper (ter verkenning). En St.Oedenrode kennen wij natuurlijk allemaal van Meierijstad waar onze oud burgemeester Kees van Rooij nu burgemeester is. En dan was er donderdagavond 11 juli nog de vrijwilligersavond van het OLS te Sevenum. Dit paste niet meer in een rustige voorbereiding dus, HELAAS! Maar genoeg gemijmerd, we gaan naar Markelo!
Vrijdagmorgen 12 juli om 7:45 fietst Giny naar De Beurs en komt Peter met auto, fiets en koffers na. De fietsen gaan in de volgwagen en als iedereen er is en alles is gepakt kan de karavaan richting noorden. Dit jaar heeft Thy Spreeuwenberg (met hulp van Puck Brinkhaus) tussen Goor en Markelo een prachtig hotel en een echte fietslocatie in de Hof van Twente geregeld. De fietsen gaan voor even in de stalling en de koffers gaan naar de Tuinzaal. Om ca. half 12 staat er een heerlijke lunch voor ons klaar waarna eenieder zich kan omkleden in de Tuinzaal. De snelle groepen hebben voorrijders van toerclub Goor terwijl Lei Keursten de tracks voor de dikke banden heeft samengesteld. Onze groep, bestaande uit Lei en Mia Keursten, Giny en Peter Hermans en Ria Spreeuwenberg, schieten als eerste uit de startblokken. Voor ons staat vandaag de 6 kastelenroute van ca. 45km op het programma. Het weer is nog niet om over naar huis te schrijven maar de start is in ieder geval droog. Na 5 kastelen / landhuizen betrekt de lucht wel akelig en voor het echt losgaat stappen we in Hengevelde binnen bij Hof van Twente voor koffie en honingtaart met noten en slagroom. Een 2e bakje troost was nodig om de regenbui te zien afnemen. Snel op de fiets en met een grote boog terug richting Diepenheim toen het noodlot toesloeg. Een grote vrachtwagen reed met (te) hoge snelheid een zijweg in waar net enkele fietsers door de regen ploeterden. Mia werd als het ware van de fiets geblazen, Ria viel oven Mia heen en Giny trok van schrik zo hard aan de remmen dat ook zij plat ging. 3 gevallen vrouwen achter 2 geschrokken mannen. De dames krabbelden overeind en na de wonden gelikt te hebben werd er toch weer vertrokken. Omdat het steeds harder begon te regenen werd er nog even(onder enkele parasols) gestopt om de regencapes aan te trekken. Enkele km’s verder eindigde het verharde fietspad bij een degelijke wegversperring. Door wegkantverzakkingen (zo hard regende het!grapje) was een deel van onze route afgesloten maar Lei is niet voor een hekwerk (gat) te vangen. Hekje weg, dames en PH er door en hekwerk weer terug. Na nogmaals 2 kastelen en een molen in Markelo zijn we na 45km tegen half 6 pas terug. Iedereen staat zijn fiets te onderhouden, want ze hebben allemaal regen gehad. Dus wassen, poetsen en smeren. Sommigen zijn daar wel heel consciëntieus in! Na de douche en een drankje pikken op het buitenterras komt de groep tot rust.
Ondertussen is Mia (met Lei) door Thy Sp. naar de huisartsenpost in Hengelo gebracht om toch eens even naar de pijnlijke linker schouder te laten kijken. Ze werden doorgestuurd naar het ziekenhuis van Almelo waar preventief foto’s werden gemaakt. > Niets gebroken, geen scheurtje in de schouder, maar wel pijnlijk. Tegen half 8 wordt er een heerlijk keuzediner geserveerd. En er wordt behoorlijk lang nagetafeld waarna er door meerderen nog naar de avondetappe wordt gekeken. In de krantenhoek nog even het oude nieuws doorbladeren waarna rond 12 uur het bed wordt opgezocht.
De andere dagen verliepen gelukkig niet zo spectaculair!
Zaterdagmorgen 13 juli, om 8 uur wordt er gezamenlijk ontbeten en is besloten dat Mia de volgwagenchauffeur van dienst, Piet Cl. gaat assisteren. Mia ondervindt te veel last van de schouder. Even na half 10 zitten de 4 overgebleven D-rijders alweer op de fiets. Ditmaal voert de route van Lei naar landgoed Twickel, een van de grootste en best bewaarde particuliere landgoederen van Nederland! Via vele binnendoorwegen gaat het oostwaarts richting Borne. Na een km of 15 hebben we wel trek in een bakje koffie maar er ligt geen terras op de route. We stoppen bij een boerderij met tuinstoelen in de voortuin. Moeder is in de tuin bezig en wordt gevraagd of er op het terras ook koffie wordt geserveerd! Ja, natuurlijk zegt manlief die net komt aanlopen. Kom maar mee naar achteren. Willen jullie 1 of 2 bakjes? 2 natuurlijk! Na ¾ uur gezellig babbelen vertrekken we weer richting Borne. In het centrum vinden we een plekje op het terras van Grand café De Steeg waar we een stevige lunch nuttigen. Het uitrijden van Borne en het weer oppakken van de route geeft enige problemen, maar na enig zoekwerk zijn we op weg richting landgoed Twickel. We stallen onze fietsen en via de (veel te drukke) entree staan we ineens (gratis) binnen de hekken. We bezichtigen het prachtige kasteel van afstand en nuttigen een drankje in de Oranjerie. Een kleine historische tentoonstelling geeft ons inzicht in de badkamers van weleer. Het gaat huiswaarts, via Bentelo, een bananenpauze in het groen en dwars door Goor bereiken we na 58km weer hotel Herikerberg. Even naar de TdF kijken, douchen, rusten op het zonneterras en tegen half 8 weer een prima verzorgd keuze diner. Met enkele TWC-gasten wordt nog een avondwandeling naar het tegenovergelegen vakantiepark gemaakt. Na de avondetappe wordt tegen 23.00uur de kamer opgezocht.
Zondagmorgen om 8 uur ontbijten en om 9.00uur zitten we al op de fiets, ditmaal noordwaarts naar Rijssen. Na de afdaling naar Markelo gaat het rechtsaf naar de bos- en heidevelden van het Elsenerveld en het Elsenerveen. Over veeroosters en vele klappoortjes bereiken we een uitzichtpunt / uitkijkterp waar even wordt gestopt. Verder over heidevelden en door bossen bereiken we Rijssen. Tijd voor een bakje koffie zou je zeggen. Nee hoor! Alles is gesloten en de mensen zitten allemaal in de kerk! Rijssen ligt net buiten de Bijbelgordel maar er wonen wel relatief veel bevindelijk gereformeerden. We blijven de route maar volgen en vinden net voor Enter een tankstation met minimarket/lunchroom. De koffie + vlaaipunt smaakten heerlijk. Dwars door Enter gaat het weer zuidwaarts en na een dropjespauze (Ria) rijden we dwars door Goor naar de klim, die eindigt na 43km bij het hotel. We zijn om 12.45u als 1e groep terug en dus als eerste onder de douche. Na de lunch die bestaat uit broodje met kroket + soep + + wordt het inpakken en wegwezen. Om ca. 16.45u nestelen we ons op het terras van Femke en proosten op de goede afloop, waarbij we hopen dat Mia snel weer herstelt.
Thei Spreeuwenberg en salonspreker Puck Brinkhaus bedankt voor de uitstekende organisatie.
Peter Hermans